Τι γίνεται; Πώς πάμε;

Πάμε παρακάτω...

Ας πούμε ότι συνεχίζουμε τα προηγούμενα...

Ο χρόνος που καταναλώθηκε σε σκέψεις , επειδή αφορούσε είτε το παρελθόν είτε το μέλλον και οπωσδήποτε όχι το παρόν, θα πρέπει να αφαιρεθεί από τον χρόνο της ζωής μας, ας πούμε από τον χρόνο επαφής μας με την πραγματικότητα... Αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι η ζωή...

Πόσες ώρες την ημέρα ο μέσος άνθρωπος σκέφτεται... Μερικοί σκέφτονται διαρκώς... Το χρονικό διάστημα κατά τον οποίο είναι συνειδητοί είναι ελάχιστο... Μόνο όσο είναι αρκετό για να ξετυλιχτεί η ύπαρξή τους...
Ας πούμε ότι κάποιος περπατάει σε ένα δρόμο της Αθήνας... ή όποιας πόλης... Πόση ώρα δεν σκέφτεται; Επειδή έχει μάθει να περπατάει και να προσέχει στο παρασκήνιο, σχεδόν σκέφτεται συνεχώς... τις κολώνες, τα κάθε είδους εμπόδια, τους άλλους ανθρώπους, τα αποφεύγει σχεδόν ενστικτωδώς... Και συνεχώς σκέφτεται...
Ας πούμε ότι κάποιος τρώει... Πόση ώρα δεν σκέφτεται και παρακολουθεί το φαγητό του; ...Πόση ώρα είναι παρών σε αυτό που κάνει;... Το κουτάλι το βάζει στο στόμα του σχεδόν ενστικτωδώς...
Κατά τα άλλα... Ζει...
Δεν ζει... Σκέφτεται...
Εκτός και αν κατά τη γνώμη του και το να σκέφτεται είναι και αυτό ζωή...
Αν είναι και αυτό ζωή, αν δηλαδή το να βρίσκεται στο παρελθόν ή στο μέλλον την στιγμή που το σώμα του είναι στο παρόν, είναι και αυτό ζωή, σε τι διαφέρει από το όνειρο;... Δηλαδή και όταν ονειρεύεται ζει; ... Όχι βέβαια...
Δεν ζει... Ονειρεύεται...
Δεν μοιάζει λίγο με το μαστούρωμα ή με το μεθύσι;...
Ψευδαίσθηση;...

Έχω την ψευδαίσθηση ότι το να είσαι μαστουρωμένος, μεθυσμένος, σκεπτόμενος, ονειρευόμενος, είναι από μια άποψη το ίδιο πράγμα... Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχεις την ψευδαίσθηση ότι ζεις...

Ποια είναι λοιπόν η πλάκα...

Ο μέσος άνθρωπος ουσιαστικά ζει ελάχιστο χρόνο...
Όσο ζει, ο,τι προσλαμβάνει μπαίνει στην βάση δεδομένων του και την πλουτίζει και την αυγαταίνει...
Αυτό γίνεται στον ελάχιστο χρόνο που ζει...
Όμως, επειδή ακριβώς αυτός ο χρόνος είναι ελάχιστος, δεν είναι αρκετός για να μάθει τη ζωή, για να έχει εμπειρίες και να αποκτήσει πείρα της ζωής.
Και πώς αποκτά πείρα της ζωής;...
Δεν αποκτά... Χρησιμοποιεί την υποτιθέμενη πείρα των άλλων... Των προηγουμένων του... Αυτά που του μάθανε ή που έμαθε μόνος διαβάζοντας ή ακούγοντας κάτι... Αυτά που του είπαν κάποιες αυθεντίες ή υποτιθέμενες αυθεντίες. Κάποιοι σοφοί ή κάποιοι υποτιθέμενοι σοφοί ή επιβεβλημένοι σαν σοφοί.
Ανάλογα σε τι λούκια έπεσε από τις περιστάσεις...
Αν γεννήθηκε στην Αθήνα... τον δρόμο του τον δείχνει η χριστιανική θρησκεία και οι αρχαίοι πρόγονοι.... Αν γεννήθηκε στο Πεκίνο, τον δρόμο του τον δείχνει ο Κομφούκιος και ο Λάο Τσε ή το κόμμα, αν γεννήθηκε στην Τεχεράνη, τον δρόμο του τον δείχνει ο Μωάμεθ και οι Σούφιδες ...
Παντού κάποιος του λέει τι είναι η ζωή...
Αυτό επειδή ο ίδιος δεν είναι ικανός να δει τι είναι η ζωή...

Καταναλώνοντας χρόνια από τη ζωή του για να μάθει τι γνώμη είχαν οι αυθεντίες για τη ζωή και να σκεφτεί επάνω σε αυτήν, δεν του μένει χρόνος να αποκτήσει ο ίδιος πείρα της ζωής ...

Τι πείρα για τη ζωή μπορεί να έχει ένας μεγάλος φιλόσοφος που πέρασε ολόκληρη τη ζωή του μελετώντας άλλους φιλοσόφους;...
Καμία...
Μέσα από κάποια νοητικά παίγνια, πείθεται ότι ο τάδε θεωρούμενος σοφός έχει δίκιο, το ασπάζεται και το θεωρεί από τότε και στο εξής ως μέτρο του... Με αυτό κρίνει αν κάτι είναι σωστό ή όχι...
Και καμιά φορά δεν αρκείται στο να πείθεται ο ίδιος, δικαίωμά του αυτό... Πάει να το επιβάλει και στους άλλους... Όχι τη δική του άποψη... Αυτό που κάποιος άλλος θεώρησε σαν σωστό και αυτός το ασπάσθηκε...

Καλά εντάξει...

Πάλι μου ήρθαν στο μυαλό οι ιεραπόστολοι και οι γενοκτονίες...

Πάμε όμως παρακάτω...

Δηλαδή τι φαίνεται ότι είναι ο άνθρωπος;...

Ένα μυαλό προγραμματισμένο από αυθεντίες και συνήθειες... Ένα μυαλό που ελάχιστη επαφή έχει με την πραγματικότητα... Ένα μυαλό που βρίσκεται συνεχώς στην ψευδαίσθηση ότι ζει...

Αυτό είναι προφανές... Αυτό ισχύει και αυτό είναι κοινωνικά αποδεκτό...
Αν τολμήσεις να ζήσεις ή να σκεφτείς να ζήσεις έξω από το καθιερωμένο, έξω από τον προγραμματισμό... Ε! αυτό ποικιλοτρόπως απαγορεύεται...
Στην έσχατη περίπτωση, αν δεν στο απαγορεύουν οι άλλοι ή η κοινωνία, το απαγορεύεις εσύ στον εαυτό σου... Το θεωρείς ασύλληπτο, αδύνατο, απαράδεκτο...

Όλοι (πολύ πιθανόν) γεννιώνται και πεθαίνουν έχοντας "ζήσει" έτσι...

Αυτή είναι η ζωή;... Έτσι είναι η ζωή;... Αυτό είναι ο άνθρωπος;... Έτσι είναι ο άνθρωπος;...

Όταν έχεις αποδεχτεί την άποψη των αυθεντιών, δεν έχεις άλλη επιλογή... Αυτά και έτσι...


Εδώ μου ήρθε στο μυαλό η προτροπή το Βούδα προς του Κάλαμας, όταν του είπαν ότι ακούνε τόσες πολλές απόψεις από σοφούς ανθρώπους που δεν ξέρουν τι να διαλέξουν... Αυτή η προτροπή είναι γνωστή ως Κάλαμα Σούτρα...


Κάλαμα Σούτρα

Μην πιστεύεις στις παραδόσεις, ακόμη κι αν έχουν γίνει πιστευτές από πολλές γενιές, και σε πολλές χώρες.
Μην πιστεύεις κάτι επειδή πολλοί το επαναλαμβάνουν.
Μη δέχεσαι τίποτα εξαιτίας τής αυθεντίας τού ενός ή τού άλλου ή των σοφών ή των γερόντων ή επειδή βασίζεται στην αυθεντία των κειμένων.
Ποτέ μην πιστεύεις κάτι επειδή το ευνοούν οι πιθανότητες.
Μην πιστεύεις κάτι πού φαντάστηκες, νομίζοντας ότι κάποιος θεός το ενέπνευσε.
Μην πιστεύεις τίποτα βασιζόμενος μόνον στην εμπειρία των δασκάλων σου ή των ιερέων.

Μετά από έρευνα, πίστευε αυτό πού έχεις δοκιμάσει στον εαυτό σου και το βρίσκεις λογικό, και το οποίο είναι σε αρμονία με την δική σου ευημερία όσο και με των άλλων."



Ψευδαίσθηση κάργα...

Ο Βούδας.....

Ουάου

Κάτι τριγυρίζει...

Για να συμβεί το κάθε τι, έχουν προηγηθεί τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων ρυθμίσεις.

Ας πάρουμε μια εικόνα της καθημερινής ζωής...

Βγαίνει κάποιος από το σπίτι του παίρνει το αυτοκίνητό του και ξεκινάει και τρακάρει επάνω σε ένα άλλο αυτοκίνητο...

Για να συμβεί αυτό, έχουν προηγηθεί τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων ρυθμίσεις.
Δηλαδή δεν θα συνέβαινε αν κάτι από τα παρακάτω δεν είχε συμβεί...

Για να αγοράσει το αυτοκίνητο χρησιμοποίησε χρήματα. Τα χρήματα κάποιος τα έφτιαξε κάποιος τα σκέφτηκε, κάποιος τα τύπωσε κάποιος τα κυκλοφόρησε. Κάποιος έφτιαξε το χαρτί που τα τύπωσε, κάποιος έφτιαξε το μελάνι που τα τύπωσε, κάποιος έφτιαξε την μηχανή που τα τύπωσε... Για να γίνει η μηχανή χρησιμοποιήθηκε αλουμίνιο... Για να γίνει το αλουμίνιο κάποιοι δούλεψαν στα ορυχεία, το εξόρυξαν, το μετέφεραν, το καθάρισαν με ηλεκτρισμό... Τον ηλεκτρισμό τον παρήγαγε κάποιο εργοστάσιο που χτίστηκε με τσιμέντο που βγήκε από άλλο εργοστάσιο που το έχτισε ο μάστορας τάδε που πήγε την τάδε ημέρα με το τάδε τραίνο, του οποίου ο μηχανοδηγός είχε πολεμήσει στον πρώτο πόλεμο...

Άλλη ιστορία για το άλλο αυτοκίνητο...

Ό,τι υπάρχει, έχει πίσω του μια ολόκληρη ιστορία...
Ό,τι υπάρχει σε κάποια στιγμή της ζωής, έχει πίσω του κάποια ιστορία και κάθε συμβάν δεν θα συνέβαινε όπως συνέβη, αν όλα τα προηγούμενα δεν είχαν συμβεί όπως συνέβησαν...

Όλα σχετίζονται μεταξύ τους και συμβαίνουν για να συμβεί κάτι το συγκεκριμένο, η κάθε καινούργια στιγμή της ζωής.

Στο προηγούμενο παράδειγμα, δεν θα γινόταν η σύγκρουση, αν κάποιος από τους δύο είχε αργήσει να φύγει από το σπίτι του κατά πέντε λεπτά... Κατά δύο λεπτά...
Όμως, δεν άργησε... Έφυγε ακριβώς στην σωστή ώρα για να συμβεί η σύγκρουση... όλες οι εικόνες τις ζωής είναι συγχρονισμένες με υπέρτατη ακρίβεια.

Το αυτοκίνητο Χ δεν θα κτυπούσε τον κύριο Ψ αν ο κύριος Ψ δεν είχε ξεχάσει τα γυαλιά του και δεν γύριζε πίσω για να τα πάρει. Και πάλι, δεν θα τον χτυπούσε αν η γυναίκα του δεν είχε αντιληφθεί ότι ο άντρας της ξέχασε τα γυαλιά του και δεν του τα πήγαινε μέχρι την εξώπορτα, κάνοντάς τον να φύγει λίγο πιο γρήγορα από το σπίτι...

Όλα έτσι συμβαίνουν... ολόκληρη η ζωή είναι ρυθμισμένη (;;;;;;) μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια...
Κάθε τι που γίνεται αυτή την στιγμή μέσα στο Σύμπαν, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να συμβεί αυτό που θα συμβεί σε δέκα λεπτά, σε δέκα ώρες, σε δέκα μέρες, σε δέκα χρόνια όπως εκείνο τότε θα συμβεί...

Και μετά λέμε, ότι αποφασίζουμε τι θα συμβεί...
Αποφασίζουμε λέει, για τις σπουδές που θα κάνουν τα παιδιά μας, για την δουλειά που θα κάνουμε όταν τελειώσουμε το σχολείο, για την οικογένεια που θα κάνουμε.

Καλά χαιρετίσματα...

Ωραία αποφασίζεις κάτι και ας πούμε ότι συμβαίνει...
Έ και λοιπόν;
Το μόνο που μπορεί να αποφασίσει κάποιος είναι κάτι το χοντροκομμένο Μπορεί όμως να αποφασίσει το πώς θα συμβούν τα πάντα; Όχι βέβαια...
Λέει: "Αύριο θα πάω στο χωράφι" Ωραία...
Έ και λοιπόν;
Μπορεί να αποφασίσει που θα στρέφει το βλέμμα του κάθε στιγμή της πορείας του μέχρι το χωράφι; Μπορεί να αποφασίσει τα σχήματα που θα πάρουν τα σύννεφα στον ουρανό ή που θα πέσει κάθε σταγόνα της βροχής; Όχι βέβαια...

Θα μου πεις αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να πάει στο χωράφι. Τα άλλα δεν τον ενδιαφέρουν.

Καλά εντάξει ...

Και ξεκινάει για το χωράφι περπατώντας και σκέφτεται την αδελφή του γείτονα που χτύπησε το πόδι της και πήγε στο νοσοκομείο. Και την σκέφτεται που πήγε στο νοσοκομείο και μπήκε στην πόρτα και είδε τον γνωστό του γιατρό και του είπε την ιστορία για το πώς χτύπησε το πόδι της. Και μετά σκέφτηκε ότι και αυτός είχε κάποτε χτυπήσει το πόδι του και πήγε στο νοσοκομείο. Και πότε μωρέ ήταν αυτό; Την χρονιά που έπεσε το χιόνι. Και πόσοι χωριανοί είχαν μείνει χωρίς ξύλα εκείνη την χρονιά..... Και πάει λέγοντας...

Και ξαφνικά φτάνει στο χωράφι.
Ούτε που είδε τίποτα στον δρόμο... Ούτε που κατάλαβε τίποτα από τον καιρό...
Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν να πάει στο χωράφι...

Αυτό πλάτυνέ το στους άλλους και σε οποιαδήποτε δραστηριότητα...
Θέλω να πω...
Αντί για χωριάτης που πάει στο χωράφι του, μπορεί να είναι ο Αϊνστάιν που κάνει βόλτα στον Εθνικό Δρυμό του Γκραν Κάνιον... Και αντί για την γειτόνισσα που χτύπησε το πόδι της σκέφτεται την θεωρία της σχετικότητας!!!... Ουδεμία σύγκριση;;; Τι λες... Το ίδιο ακριβώς είναι...

Κατά τα άλλα... Θεωρεί ότι συμμετείχε στη ζωή και ότι έζησε... Θεωρεί ότι έκανε αυτό που αποφάσισε να κάνει... Το έκανε βέβαια... Πολύ σπουδαίο αυτό...
Τι λε ρε παιδί μου... Πολύ σπουδαίο...

Πόσοι ζούνε έτσι;
Μάλλον ανάποδα...
Πόσοι δεν ζούνε έτσι;

Καλά εντάξει...

Καλά χαιρετίσματα...

Ψευδαισθήσεις;;; Μπαααα...

Μια ζωή Ψευδαισθήσεις και προγραμματισμοί από άλλους και από εμάς τους ίδιους και...

Αυτή είναι η ζωή... Έτσι είναι η ζωή... Είμαστε κοινωνικά όντα... Καλά εντάξει....
Το είπε ο Αϊνστάαααιν... ο Χατζηνικολάααααου ... οοοοο Κακαουνάααακης... ο Πρόοοεδροοος... ο Πάτερ.... ο Σρι....ο Σερ... ο γέροντας.. Το λένε όλοι... Οι μισοί... το ένα τέταρτο...

Αν αυτό δεν είναι προγραμματισμός τι είναι;

Ουάου...

Αλλού είναι το θέμα... Ελένη...

Ουάου...

Χρόνια Πολλά ;;;;;;

Χρόνια πολλά ;;;;;;
Καλά εντάξει...
Ευχόμαστε χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος...
Και το ευχόμαστε στην καθιερωμένη πρώτη του νέου έτους...
Έτσι πρέπει...
Αν πούμε χρόνια πολλά μια άλλη ημέρα, μας κοιτάζουν παράξενα και συνήθως ρωτάνε: Γιατί μου λες χρόνια πολλά;

Καθιερωμένες οι γιορτές και ο χρόνος. Και εμείς πρέπει οπωσδήποτε, λέει, ως κοινωνικά όντα, να αποδεχτούμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα και να ζήσουμε με αυτούς τους κανόνες. Αφού με αυτούς ζει και λειτουργεί η κοινωνία... Αλλιώς να πάμε στα βουνά... Σωστά αλλά δεν είναι εκεί το θέμα...
Δεν αντιλαμβανόμαστε όμως ότι αποδεχόμενοι αυτούς τους κανόνες, ταυτόχρονα, σιωπηρά, στο παρασκήνιο, αποδεχόμαστε και ολόκληρο το πλαίσιο...

Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι αποδεχόμενοι τους κανόνες και συνεχίζοντας να ζούμε με αυτούς, η κοινωνία θα εξακολουθήσει να λειτουργεί με αυτούς και να έχει την μορφή που έχει... Γιατί ακριβώς έχει την μορφή που έχει επειδή λειτουργεί ακολουθώντας αυτούς τους κανόνες...

Αποδεχόμενοι το εορτολόγιο, αποδεχόμαστε και τους αγίους, τις εκκλησίες, τις θρησκείες κλπ κλπ , δηλαδή όλα τα παρελκόμενα Αποδεχόμενοι τους χρόνους και τις αριθμήσεις τους, αποδεχόμαστε και το καθιερωμένο πλαίσιο λειτουργίας των "επιστημών". Αποδεχόμαστε την αυθεντία τους και την εξουσία τους. Έτσι απλά...
Από το σημείο αυτό και μετά, δεν είναι δυνατόν να αμφισβητήσουμε τίποτε από αυτά. Είναι δεδομένα πια για μας. Βαθιά φυτεμένα και ριζωμένα μέσα μας.
Αυτά τα δεδομένα θα τα χρησιμοποιήσουμε στο μέλλον για να καταλάβουμε την ζωή, για να σχεδιάσουμε την συμπεριφορά μας και τον τρόπο με τον οποίο θα ζήσουμε.
Δεν είναι δυνατόν πια να σκεφτούμε μήπως και δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Αφού έτσι είναι τώρα... Και έτσι θα εξακολουθήσει να είναι...

Φαντάσου πόσο χρόνο από την ζωή μας διαθέτουμε εξαιτίας του ότι αποδεχόμαστε αυτά τα δεδομένα. Τι ποσοστό από τη ζωή μας αφιερώνουμε σε αυτά τα δεδομένα. Πόσο μας καθορίζουν, πόσο μας εγκλωβίζουν, πόσο μας καθηλώνουν, πόσο μας εμποδίζουν, μας απαγορεύουν να προχωρήσουμε στην αναζήτησή μας...

Και.. Δηλαδή τι είναι η ζωή μας; Αυτό που μας λένε οι αυθεντίες; Αυτό που βγαίνει σαν συμπέρασμα από τον συνδυασμό των δεδομένων αυτών; Τελειώσαμε; Βρήκαμε την απάντηση; Σταματάμε το ψάξιμο και πάμε σινεμά; Διαβάζουμε κόμικς και στέλνουμε διασκεδαστικά ιμέιλ;

Αποδεχόμαστε ολόκληρο το πλαίσιο.
Αποδεχόμαστε το τι είναι ο άνθρωπος, τι είναι η ασθένεια, τι είναι η ψυχή, τι είναι το πνεύμα, πώς όλα αυτά και η φύση ήρθαν στην ύπαρξη, αποδεχόμαστε το ένα και ένα κάνει δύο το καλό και το κακό ακόμη δε και το τι είναι καλό και τι είναι κακό σύμφωνα με τις κατευθύνσεις των αυθεντιών.

Αποδεχόμαστε τις διάφορες αυθεντίες και συνάμα οτιδήποτε αυτές οι αυθεντίες μας ξεφουρνίζουν.
Και επάνω σε αυτά, οικοδομούμε τη ζωή μας.

Λέει η αυθεντία: Έχεις καρκίνο και θα πεθάνεις σε ένα μήνα.
Ποιος το λέει; Η αυθεντία, που δεν ξέρει τι είναι καρκίνος, τι είναι άνθρωπος, τι επιπτώσεις έχει η δήλωσή του.

Λέει η αυθεντία: Ο πληθυσμός του πλανήτη αυξάνεται ραγδαία... Δεν θα έχουν τι να φάνε...
Με τα μεταλλαγμένα θα εξασφαλίσουμε φαγητό για όλους.
Ποιος το λέει; Η αυθεντία που λέει ψέμματα και το ξέρει και ό,τι λέει το λέει για να κερδίσουν οι εταιρείες που την πληρώνουν...

Λέει η αυθεντία: Είσαι έτσι γιατί έτσι σε έπλασαν. Σε έπλασε εκείνος... Συνεπώς, πρέπει αυτόν να τον ευχαριστήσεις, να τον λατρεύσεις να τον εξευμενίσεις. Λες και αν πράγματι κάποιος μας είχε πλάσει, αυτός ο κάποιος θα είχε ανάγκη από εμάς να τον λατρεύσουμε και να τον ευλογήσουμε... Και πρέπει όλοι να το κάνουν αυτό... Όποιος δεν το κάνει τον φάγαμε... Είτε αυτός είναι Άραβας είτε Κινέζος είτε Ίνκα είτε Ινδιάνος είτε Αφρικανός είτε Αβορίγινας... Ναι φυσικά μιλάω για τους ιεραπόστολους... Το δόγμα μας θα κυριαρχήσει... Η άποψή μας είναι η αλήθεια... Θα την επιβάλουμε αν χρειαστεί δια πυρός και σιδήρου (φωτιά και μαχαίρι)... Αν δεν πιάσουν οι εκβιασμοί, η εξαπάτηση, το μάρκετινγκ...

Για μας όμως, είναι η αυθεντία... Είναι ο προβεβλημένος καθηγητής του προβεβλημένου πανεπιστημίου ή ο χρυσοποίκιλτος σοβαροφανής αξιωματούχος της τάδε θρησκείας... Είναι μέσα στα δεδομένα μας... Δεν είναι δυνατόν να τον αμφισβητήσουμε...
Ότι λέει, αποτελεί νέο δεδομένο, που το προσθέτουμε στην βάση δεδομένων μας... Και αποδεχόμενοι αυτόν, αποδεχόμαστε και όλο το πλαίσιο που κουβαλάει και προσδιορίζει. Θα μπει και αυτό στη βάση δεδομένων μας... Θα αποτελέσει μέρος της Παράδοσης με την οποία θα μεταλαμπαδεύσουμε την αλήθεια στους απογόνους μας στις γενιές που έρχονται...

Και πάει λέγοντας...

Μας προγραμματίζουν χρησιμοποιούντες την τελευταία λέξη του μάρκετινγκ. Σε αυτό τους οδηγεί η ψευδαίσθηση τους... Η ψευδαίσθηση ότι πλουτίζουν, ότι εξουσιάζουν ότι απολαμβάνουν, ότι κατέχουν την μια και μοναδική αλήθεια....

Ψευδαίσθηση... Παραμύθι ... Όνειρο... Εικονική πραγματικότητα, κατασκευή του κάθε μυαλού ... Του κάθε δυαδικού μυαλού... Της Δυτικής "Επιστήμης" ... Της κάθε "Επιστήμης"... Της Μαυρίλας, της Ασπρίλας, της Κιτρινίλας, του διαχωρισμού... Του Υπολογιστικού Μυαλού... Αυτού που κυριαρχεί... Μιλάω για το κομμάτι του Νου που δεν δύναται τίποτε άλλο από το να παίζει, να κάνει νοητικά παίγνια που να τα θεωρεί αλήθεια ... Που δεν δύναται τίποτε άλλο... Εκ κατασκευής...

Αυτού με το οποίο τώρα σου μιλάω, με την λειτουργία του οποίου σου περιγράφω την δική μου ψευδαίσθηση... Που δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από ψευδαίσθηση... Εκ κατασκευής...

Τρέχα τώρα να βγάλεις άκρη με τα καθιερωμένα δεδομένα ...

Αστειεύεσαι;....

Πάντως, αλλού είναι το θέμα...

Τέλος του παραμυθιού....