Ο θεός; Ποιός θεός;

Άλλη ψευδαίσθηση, επανωτά

Ο θεός; Ποιος θεός;

Η ύπαρξη του ανθρώπου αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει θεός...

Τουλάχιστον όπως μας τον παρουσιάζουν οι θρησκείες...

Να κοιτάζαμε την φύση, την ομορφιά της, τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο λειτουργεί και ισορροπεί, να το συζητήσουμε το περί θεού και τα τοιαύτα...
Αν κοιτάξουμε όμως αυτό το πράγμα που λέγεται άνθρωπος, για ποιόν θεό μιλάμε;

Ο Πάνσοφος, Παντοδύναμος, Πανάγαθος, Πανταχού παρών, και όλα τα άλλα Πα, έφτιαξε τον άνθρωπο, το δημιούργημά του το αγαπημένο, την αφρόκρεμά του....
(Ποιά αφρόκρεμά του; Για προσέξτε γύρω σας... Πάρτε έναν ένα αυτούς που γνωρίζετε και ακόμη και τον εαυτό σας... Πάρτε όλους αυτούς τους "μεγάλους" που μας προτείνουν τα μέσα ενημέρωσης... Ψάξτε τους λίγο και πέστε μου... Αυτή είναι η αφρόκρεμα του θεού; )

Τώρα ποιος δουλεύει ποιον...

Ή έφτιαξε κάτι που του ξέφυγε (έτσι ισχυρίζονται σοβαρά κάποιοι) οπότε πού είναι η Παντοδυναμία του και η Πανσοφία του; Ή δεν τα υπολόγισε σωστά οπότε που είναι η Πανσοφία του και ακόμη...
Δεν βλέπει την κατάντια του κατασκευάσματός του; Τότε που είναι το Πανταχού παρών του ή η Πανσοφία του;
Που είναι ο Πανάγαθος;
Ποιος Πανάγαθος θα άφηνε να υπάρχει τόσος πόνος και δυστυχία; Μάλλον Πανσαδιστής θα ήταν...
Και τι πάει να πει τον αφήνει να αποφασίζει ο ίδιος και ότι ο άνθρωπος κρίνεται από τις αποφάσεις του και μετά ο θεός τον στέλνει σε κόλαση ή παράδεισο και στέλνει τον γιό του για να τον σώσει;
Αφού βλέπει (βλέπει;) ότι δεν τα καταφέρνει... Πού είναι ο Πανάγαθος; Ρεεεεε;

Καλά χαίρετε...

Γιατί δηλαδή πρέπει ο άνθρωπος να σκεφτεί ότι πρέπει να πράξει έτσι ή αλλιώς και αυτά που σκέπτεται τον οδηγούν η στην κόλαση ή στον παράδεισο με τα πιλάφια...

Εκατομμύρια άνθρωποι δοξάζουν τον θεό, τον ικετεύουν, τον υμνούν...

Δηλαδή πραγματικά δεν καταλαβαίνω τίποτα...

Γαμώτο, αυτή η ψευδαίσθησή μου καταντά εκνευριστική...

Αλλά δεν μπορώ και να ξεφύγω...

Δηλαδή τι πρέπει; Να αυτοτυφλωθώ;

Όχι...... Κάποιος... Να μου εξηγήσει.... Πώς συμβιβάζεται η ύπαρξη του θεού με αυτόν τον άνθρωπο που όλοι ξέρουμε ...

Εκτός αν...

Εκτός αν ...

Εκτός αν ... ο θεός έχει κάποιον άλλο σκοπό από αυτόν που μας λένε και όλοι αυτοί πλανώνται και ταυτόχρονα επιχειρούν να μας παραπλανήσουν και εμάς... Εμένα...

Αυτό θέλω λοιπόν να βρω...
Τι σκοπό έχει ο θεός που έφτιαξε αυτό το κατασκεύασμα, τον άνθρωπο...

Εκτός και αν έφτιαξε τον άνθρωπο θέλοντας να καταστρέψει το υπέροχο δημιούργημά του την φύση, για να κάνει μετά κάτι άλλο...
Δηλαδή ο άνθρωπος να είναι η βόμβα υδρογόνου του θεού...

Τότε το καταλαβαίνω...

Δηλαδή σαν παιχνιδάκι...

Ως θεός, βρήκε έναν πολύπλοκο τρόπο καταστροφής του κόσμου, δημιουργώντας τον άνθρωπο και τώρα κάθεται και το απολαμβάνει...

Τότε θα τον παραδεχόμουνα σαν Πάνσοφο, Παντοδύναμο, Πανταχού παρόντα. Βέβαια θα μου ξέφευγε λίγο το Πανάγαθος αλλά τέλος πάντων...

Εγώ επανέρχομαι στο θέμα μου

Τι είναι ο άνθρωπος;
Γιατί υπάρχει;

Προσπαθώ να βάλω άκρη...

Η θρησκευτική πρόταση πάσχει...
Καλά αν πάρεις και την επιστημονική... Εκεί την έχεις βαμένη για τα καλά... Τρικυμία εν κρανίω... Η τρέλα, της τρέλας, την τρέλα, ώ τρέλα... (μιλάω για την άποψη περί ανθρώπου).

Η ψευδαίσθηση, της ψευδαίσθησης, την ψευδαίσθηση, ώ ψευδαίσθηση...

Η δική μου...



Α ναι...
Μου ήρθε στο μυαλό και η ρήση: "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι"

Άλλο δούλεμα...

Τότε θα έπρεπε να είναι όλοι οι άνθρωποι μακάριοι...

Ή μήπως δεν είναι πτωχοί το πνεύματι και γι' αυτό δεν είναι μακάριοι;

Ή μήπως ήταν μακάριος ο Μακαριστός; Και ο Μακάριος; ήταν πτωχός το πνεύματι;

Χαυνωμένοι, επαναλαμβάνουμε άκριτα τα παραμύθια και κουνάμε συγκαταβατικά το κεφάλι μας....

Χαχαούχα....


φιλάαακιαααα

Γιατί;

Καλά. Η τρέλα δίνει και παίρνει...

Οι ψευδαισθήσεις καλά κρατούν...

Το προφανές δεν είναι προφανές... Αυτό το αντιλαμβάνονται όλοι...

Όλοι βλέπουν ότι το προφανές γι' αυτούς δεν είναι και γενικά προφανές...

Μα υπάρχουν και βρε παιδί μου κάτι προφανή που βγάζουν μάτι...

Ας πούμε, η καταστροφή του περιβάλλοντος στην οποία λαμβάνουν μέρος όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του.

Δεν καταλαβαίνει ο άνθρωπος ότι τα πλαστικά που αγοράζει και χρησιμοποιεί συνεχώς, ρυπαίνουν το περιβάλλον. Δεν καταλαβαίνει την πλύση εγκεφάλου που υφίσταται από την τηλεόραση και τα άλλα μέσα ενημέρωσης. Δεν καταλαβαίνει την καταστροφή που κάνουν στο περιβάλλον αλλά και στον εαυτό του τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα, τα μεταλλαγμένα.
Δεν καταλαβαίνει τους Αμερικάνους, τους Άγγλους, την πλύση εγκεφάλου που του κάνουν σχετικά με την τρομοκρατία, τις εξαρτήσεις του από τα δάνεια και τις τράπεζες, από τα κόμματα, τις εκκλησίες, τις ομάδες ποδοσφαίρου... Το φόρτωμα του μυαλού του από τα τσιφτετελοσκυλάδικα τους Μικρούτσικους, τους Κακαουνάκηδες, τους Τσίπρες, τους Μητσοτάκηδες, τους Κακλαμάνηδες, τις Αλέκες, τους Παπασπύρους, τις Καλομοίρες, κλπ κλπ....
Δεν καταλαβαίνει (ψευδαίσθηση) και καταναλώνει τη ζωή του με αυτά όλα και άλλα τέτοια πολλά...

Το θέμα για μένα είναι ΓΙΑΤΙ δεν καταλαβαίνει...

Ωραία, δεν καταλαβαίνει γιατί είναι προσκολλημένος σ' αυτά που τον μάθανε (δηλαδή για να μην ξεχνιόμαστε, στους προγραμματισμούς που του χώσανε).

Τον μάθανε ότι το ΚΚΕ είναι το κόμμα του λαού, το ενστερνίζεται αυτό και τελείωσε. Ότι εξυπνάδα πει η Αλέκα, το ΚΚΕ είναι το κόμμα του λαού και τελείωσε...
Τον μάθανε ότι οι κομουνιστές είναι κακοί, το ενστερνίζεται και όποια εξυπνάδα του πει ο "πάσα εις" ακροδεξιός είναι σωστή και τελείωσε...
Τον μάθανε ότι ο γεωπόνος και ο γιατρός ξέρει και ότι ξεράδια του πει ο κάθε ανίδεος που φέρει αυτόν τον τίτλο και άγεται και φέρεται από τα συμφέροντα τα ξένα και τα δικά του, τον ακολουθούν τυφλά και τα βάζουν με οποιονδήποτε έχει διαφορετική γνώμη...

"Μααα τι λες!!!... το είπε ο γεωπόνος, ο γιατρός, ο παππάς, ο ειδικός... Αυτός έχει δίκιο..." " Το είπε στις ειδήσεις, το είπε ο καθηγητής Πανεπιστημίου,..."

Καλά η αλλοίωση των εγκεφάλων είναι προφανής...

Αυτή είναι η ψευδαίσθησή μου...

Και όποιος έχει άλλη ψευδαίσθηση, δικαίωμά του...

Το θέμα όμως για μένα είναι άλλο...
ΓΙΑΤΙ τα μυαλά είναι αλλοιωμένα; ΓΙΑΤΙ αλλοιώνονται; Τι είναι ο άνθρωπος;

Δηλαδή, τι είναι ο άνθρωπος;

Ναι μωρέ, αυτό το τέλειο πλάσμα του θεού, που τον έφτιαξε πάνω στα κέφια του για να απολαύσει την φύση μωρέ...
Τον έφτιαξε για να απολαύσει την φύση, τέλειο κατασκεύασμα και αποδεικνύεται η τρέλα της τρέλας... Που είναι η τελειότητα;

Α κατάλαβα η τελειότητα είναι ο Νανόπουλος, ο Ελύτης, ο Αϊνστάιν (που έφτιαξε τα πυρηνικά που σπέρνουν τον θάνατο στην ανθρωπότητα, για να μην ξεχνιώμαστε),οι νομπελίστες (για παράδειγμα Κίσσιγκερ, η Μαρία Κιουρί), οι ντοπαρισμένοι παγκόσμιοι πρωταθλητές κάθε είδους και κάθε αθλήματος.
Η τελειότητα είναι οι μεγάλοι στρατηγοί και στρατηλάτες που αιματοκύλισαν του λαούς... Χίτλερ (όχι αυτός έχασε, δεν είναι τέλειος)...
Οι άλλοι, Αλέξανδρος (ο Μακεδόνας), Τσέγκις Χαν, Αϊζενχάουερ, Ντεγκόλ, Στάλιν....
Αυτοί όλοι, μάλιστα είναι η τελειότητα του ανθρώπου που έφτιαξε ο θεός...

Αν όχι αυτοί τότε ποιοι είναι η τελειότητα; Τα παιδάκια που σκοτώνονται από τις μπόμπες; Οι μισθοφόροι που σκοτώνουν τους πάντες και τα πάντα για το χρήμα; Ή μήπως είναι οι τυφλοί ιδεολόγοι κάθε είδους που σκοτώνουν και σκοτώνονται και αυτοί;

Ποια είναι η τελειότητα;
Οι δακρυσμένοι από το ξενύχτι μοναχοί, αυτοί που ζουν στις σπηλιές των Ιμαλαΐων; οι σούφιδες;

Πού είναι η τελειότητα του ανθρώπινου είδους;

Λένε η τελειότητα αλλά δεν βάζουν τα πράγματα κάτω... Είτε δεν έχουν το απαραίτητο μυαλό είτε δεν συμφέρει... Είτε (υπάρχει και άλλη περίπτωση) αποφεύγουν την απάντηση υποσυνείδητα. Ο εσωτερικός τους εαυτός, ξέροντας ότι αν αποδεχτεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να γκρεμίσει μια ζωή ολόκληρη πλάνης, αποφεύγει να θίξει το θέμα...

Το θέμα λοιπόν για μένα, αυτό που ψάχνω να βρω είναι:

ΓΙΑΤΙ είναι ο άνθρωπος έτσι; Τι εξυπηρετεί αυτού του είδους η ύπαρξη του ανθρώπου;

Φυσικά δεν αποδέχομαι όλες τις θεωρίες που ασχολούνται με ειδικότερες ερωτήσεις και απαντήσεις...

Αν δεν απαντηθεί για μένα αυτό το ερώτημα, τα άλλα όλα είναι απλώς νοητικά παίγνια...
Παιχνιδάκια που φτιάχνει το μυαλο-υπολογιστής για να περνάει την ώρα του μέχρι να πεθάνει.
Και έτσι ακριβώς ζουν οι άνθρωποι που ξέρω. Παίζοντας τέτοιου είδους νοητικά παίγνια, μέχρι την στιγμή που αντιλαμβάνονται ότι γέρασαν και επίκειται το κατ' αυτούς μοιραίο. Βολεύονται με τον δεδομένο προγραμματισμό...
Αυτόν λοιπόν τον τρόπο ζωής δεν τον αποδέχομαι.
Τα παίζω όλα για όλα.

Εγώ δεν έχω το πρόβλημα πώς θα περάσω την ώρα μου μέχρι να πεθάνω.


Εγώ λοιπόν (εγώ ;;;;;) μια και αυτές τις προσεγγίσεις τις θεωρώ νοητικά παίγνια, τις αποφεύγω. Τις τινάζω από πάνω μου.

Τι θα ακολουθήσει; Τι θα βγει; Θα βγει τίποτε;

Που ξέρεις...

Ψευδαίσθηση είναι αυτή. Μέσα τις είναι όλα δυνατά... τα πάντα εξαρτώνται από την φαντασία του ψευδαισθησιαζόμενου...

Αλλά,,,,, Ο καθένας με την ψευδαίσθησή του...

Έτσι;;;;;

Σύμφωνοι;;;;;

Άντε... Έστω...
Ας μιλάω για τον εαυτό μου...
Εγώ έχω ψευδαισθήσεις...
Ανεξάρτητα αν μέσα στην ψευδαίσθησή μου είναι και το ότι όλοι ζουν σε ψευδαίσθηση.
Θέση εντιμότητας, ας πούμε, είναι να βλέπω μόνο την ψευδαίσθηση τη δική μου....

Φιλάαακιααα

Ακόμα μια...

Άλλη μια ψευδαίσθηση...

Άλλη μια προσπάθεια, στην προσπάθεια ξεκαθαρίσματος της ύπαρξής μου...

Ζω συνεχώς σε μια συνεχή εναλλαγή επιπέδων...

Από τη μια στο καθημερινό -που λένε- επίπεδο, στο επίπεδο των προγραμματισμών, των προγραμματισμένων, στο ψηφιακό επίπεδο της ζωής και από την άλλη στο άλλο το επίπεδο, το ανθρώπινο (;), το έξω από τους προγραμματισμούς, εκείνο στο οποίο όταν βρίσκομαι, μπορώ και παρακολουθώ όλα όσα συμβαίνουν στο προηγούμενο.

Το πρώτο επίπεδο:

Η ζωή εκεί μοιάζει με οθόνη ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Φαίνεται καθαρά, ότι οι άνθρωποι "ζουν" και κινούνται ακολουθώντας τους διάφορους προγραμματισμούς που κατά κάποιον τρόπο τους έχουν στο μυαλό τους.
Δεν μπορούν να ζήσουν διαφορετικά...
Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι βλέπουν τα πράγματα έτσι, επειδή είναι προγραμματισμένοι να τα βλέπουν έτσι. Έχουν την ψευδαίσθηση ότι αυτή είναι η αλήθεια, έτσι είναι η ζωή και είναι βέβαιοι ότι πρέπει να την ζήσουν έτσι.
Έτσι την έζησαν όταν ήσαν μικροί, έτσι την έζησαν οι γονείς τους και οι παππούδες τους, έτσι θα την ζήσουν και τα παιδιά τους.
Και αποδέχονται με όλο τους το είναι τους κανόνες, και φυσικά απαιτούν και από τους άλλους να τους τηρούν όπως και αυτοί... Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς...
Είναι βολεμένοι με αυτή την προσέγγιση...
Δεν έχουν να σκεφτούν υπαρξιακά προβλήματα...
Έτσι τους μένει χώρος και χρόνος, να αντιμετωπίσουν τα καθημερινά τους προβλήματα...
Όπως και να ζήσουν, αυτοί, είναι τελειωμένοι...
Ό,τι και να κάνουν στη ζωή τους, δεν έχουν να προσφέρουν στην κοινωνία και γενικότερα στην ανθρωπότητα, τίποτα παραπάνω από την διαιώνιση του σκοταδιού του μυαλού...
Και του δικού τους...
Την διαιώνιση της κυριαρχίας του υπολογιστή...
Έχουν κλειδωθεί σε αυτή την κατάσταση...

"Κοφτερά" μυαλά, περνάνε τη ζωή τους διαθέτοντας όλο τους το χρόνο για να βρουν και να καταγράψουν το πώς έζησε και πώς υπήρξε ο Κολοκοτρώνης ή ο Βελουχιώτης ή όποιος άλλος... Και γράφουν πραγματικά σπουδαία πράγματα... Όλοι οι προγραμματισμένοι συμφωνούν επάνω σ' αυτό...
Όλα όσα γίνονται στη ζωή των προγραμματισμένων, ελέγχονται από τους προγραμματισμένους και αξιολογούνται ... Άλλη αξιολόγηση δεν χωράει... Άλλος, δεν έχει το δικαίωμα να αξιολογήσει τους προγραμματισμένους...

Η εκκλησία λέει, δεν συμφωνεί με την συμβίωση των ανθρώπων και τους θεωρεί πόρνους αν δεν τους έχει ευλογήσει ο θεός...
Κάποιοι δηλαδή - για να φωτίσω το παράδειγμα- έχουν εφεύρει το θεό, έχουν αποφασίσει ότι οι ίδιοι είναι αντιπρόσωποι του εφευρήματός τους και έχουν αποφασίσει ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν όπως αυτοί νομίζουν...

Δεν είναι παραλογισμός του αισχίστου είδους αυτό;
Όχι, για ηρεμήστε λίγο, χαλαρώστε και κοιτάξτε το πράγμα... Που υπάρχει κάποια αλήθεια σ' αυτό το πράγμα, σ' αυτή την άποψη; ...
Και όλοι όσοι τελικά συμφωνήσουν με αυτήν ή έστω τη συζητήσουν σοβαρά, όλοι, δεν ζουν κάτι άλλο από το προγραμματισμένο. Συζητάνε κάτι που αφορά κάποιον προγραμματισμό τον οποίο τον αποδέχονται τυφλά, δεν αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για προγραμματισμό, τον εκλαμβάνουν ως αλήθεια και έτσι προχωράει η ζωή... Η ζωή τους...
Έτσι γίνεται και με πολλά, σχεδόν όλα τα άλλα πράγματα στη ζωή τους...
Και ζουν λοιπόν αλλά και πεθαίνουν, προγραμματισμένοι

Και εγώ λοιπόν πολλές φορές ζω μέσα σε αυτόν τον υπολογιστή...
Όταν έχω γύρω μου προγραμματισμένους, που ζουν προγραμματισμένα μια προγραμματισμένη ζωή και έρχομαι σε επαφή μαζί τους, προσαρμόζομαι για να συνυπάρξω μαζί τους στον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα...
Αλλιώς τι θα γινόταν;
Καλά, αν τους πω μια άλλη άποψη που δεν εντάσσεται στον προγραμματισμό τους, τότε ή με βλέπουν σαν ούφο ή τσαντίζονται η προβληματίζονται βαθιά ή νευριάζουν...
Και τι να γίνει λοιπόν;
Μην έχοντας σκοπό να τους προκαλώ τέτοιου είδους προβλήματα, παίζω το παιχνίδι με τους όρους τους...
Εξωτερικά βέβαια...
Εσωτερικά μένω ανέπαφος...

Θέλω να πω ότι η ζωή γύρω μου κυλάει σε ένα πλαίσιο που βασίζεται στους προγραμματισμούς... Αυτούς τους προγραμματισμούς που τους έχω αντιληφθεί και τους οποίους τους έχω απορρίψει από το να αποτελούν τους κανόνες με τους οποίους θα πρέπει να καθορίσω τη ζωή μου.
Και θέλω να πω ότι ένα μεγάλο μέρος από τη δική μου ζωή, καταναλώνεται σε μια προσαρμογή μου στο πλαίσιο αυτό.
Και ακόμη, ένα άλλο μέρος της δικής μου ζωής καταναλώνεται στις αναγκαίες ασχολίες μου για να υπάρχει αυτή η προσαρμογή...

Και πολλές φορές μου μένει λίγος χρόνος για να ασχοληθώ με το ουσιώδες...


Και αναρωτιέμαι λοιπόν που θα πάει το πράγμα...


Τι θα γίνει δηλαδή....

Θα πρέπει να καταναλώνω τη ζωή μου με το πλαίσιο;

Όχι βέβαια... Δεν έχει νόημα...

Για να προχωρήσω -όπως και οποιοσδήποτε θέλει να προχωρήσει κάπου-, θα πρέπει να ξεσκαρτάρω, θα πρέπει να πετάξω από επάνω μου τα άχρηστα βάρη...

Βέβαια και αυτό κάνω, σιγά-σιγά όμως, σχεδόν ανεπαίσθητα από τους άλλους...
Αυτό κάποτε θα το καταλάβουν... Αν το καταλάβουν...

Μου φαίνεται ότι ο καλύτερος τρόπος είναι να προχωρώ σιωπώντας όλο και περισσότερο...


Αλλά το θέμα μου δεν είναι ούτε εδώ...

Γιατί, τι σημασία έχει το ένα ή το άλλο, ο ένας τρόπος ή ο άλλος;

Αφού και οι δυο είναι ψευδαισθήσεις και ως ψευδαισθήσεις, ισάξιες...

Για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή...

Από τη στιγμή που υπάρχει η γέννηση η ζωή και ο θάνατος.....


Εκεί λοιπόν είναι το θέμα...

Υπάρχει πράγματι η γέννηση η ζωή και ο θάνατος;

Ή μήπως είναι και αυτό ένας ακόμη προγραμματισμός;


Εγώ λοιπόν, πράγματι, έτσι νομίζω...

Και έχω κάθε δικαίωμα να το νομίζω, γιατί η ψευδαίσθηση όπως και το όνειρο έχει κάθε δικαίωμα να νομίζει ό,τιδήποτε της κατέβει....

Όλοι έτσι δεν κάνουν; ...


Για να δούμε...



Και ακόμη
Και τέλος για σήμερα
"Όλη αυτή μου η προσπάθεια σύλληψης της πραγματικότητας (χα,χα,χα).......
έχει πίσω της ως κίνητρο, αυτήν ακριβώς την πεποίθηση, ότι δηλαδή πρόκειται για έναν ακόμη προγραμματισμό"

Τέλος καταγραφής της σημερινής ψευδαίσθησης...

ματς μουτς