Πάω για μπουρλότο;

Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι πολύ κοντά στην κατάσταση
να απελευθερωθώ από όλα τα πλαίσια που μου βάλανε,
προγραμματίζοντάς με σε αυτή τη ζωή,
και να ζήσω κατά βούληση...
Θα το κάνω σίγουρα κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα
γιατί μια ζωή την έχω,
όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ
και πρέπει να πραγματοποιήσω ...
και θα πραγματοποιήσω
ό, τι εγώ θεωρώ ότι πρέπει να πραγματοποιήσω,
μέσα στα πλαίσια της έρευνας μου,
προχωρώντας δηλαδή προς την απάντηση στο ερώτημα
τι είμαι εγώ και τι είναι όλος αυτός ο κόσμος μέσα στον οποίο ζω...
Και τα συμπεράσματα ας τα βγάλουμε όλοι μας...
Και εγώ που βιώνω αυτά που βιώνω και θα βιώνω,
και οι άλλοι που θα με παρατηρούν να δρω
βιώνοντας αυτά που θα βιώνω।...

Με άλλα λόγια, φαίνεται ότι εσωτερικά ετοιμάζομαι για τίναγμα στον αέρα...


Για μπουρλότο ...


Αυτή την μετάβαση την αντιλαμβάνομαι σταδιακά αλλά μου φαίνεται ότι έχει τη δική της δυναμική που είναι και ανεξέλεκτη από εμένα...
έτσι και αλλιώς βέβαια δεν επιθυμώ και δεν θα εξασκήσω συνειδητό έλεγχο...
Απλώς θα παρακολουθώ την διεργασία...

Έχι πλάκα το πράγμα

Άρχισα να γράφω σχεδόν δυο χρόνια μετά από το προηγούμενο γράψιμό μου.

Μετά, είπα να διαβάσω τι έγραφα πριν από δύο χρόνια....

Εδώ είναι η πλάκα...

Έγραφα τα ίδια πράγματα....

Ακόμα εκεί είμαι...

Ακόμα εκεί;;;;

Θα το δούμε σύντομα.

"Τι είναι ο άνθρωπος και γιατί υπάρχει"

Σημασία για μένα έχει το να απαντηθούν και τα δυο ερωτήματα.

Καλύτερα θα έλεγα, ότι η απάντηση στο ερώτημα τι είναι ο άνθρωπος, για να είναι ολοκληρωμένη, θα πρέπει να περιέχει και την απάντηση και στο γιατί υπάρχει ο άνθρωπος.

Απαντήσεις στο ερώτημα "Τι είναι ο άνθρωπος", δίνονται από πολλούς. Η απάντηση όμως που αυτοί δίνουν στη συνέχεια στο ερώτημα "και γιατί υπάρχει", δεν με ικανοποιούν.

Αν είχα βρει μια απάντηση που με ικανοποιούσε, θα την είχα υιοθετήσει και θα είχα τελειώσει με το θέμα. Θα ήξερα γιατί ζούσα και θα προσπαθούσα να προσαρμοστώ σε αυτό.

Για παράδειγμα, αν πίστευα αυτό που λένε πολλοί, ότι ο άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας και υπάρχει για να βοηθήσει την κοινωνία να πάει μπροστά, θα είχα τελειώσει με το θέμα, δηλαδή, θα προσάρμοζα τη ζωή μου και τις εν γένει πράξεις μου, στην επιδίωξη αυτού του σκοπού της ύπαρξής μου.

Έλα όμως που δεν το πιστεύω αυτό...
Και δεν το πιστεύω γιατί αμέσως γεννιέται το ερώτημα, "και γιατί υπάρχει η κοινωνία; " στο οποίο δεν μπορώ να βρω μια αποδεκτή απάντηση...

Και αν δεν βρω μια αποδεκτή απάντηση, δεν πρόκειται να αποδεχθώ και την απάντηση στο αρχικό ερώτημα ότι δηλαδή ο άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας κλπ κλπ.

Και έπεται η συνέχεια οσονούπω.

Δεν είναι δυνατόν. Κοντεύουν δύο χρόνια χωρίς να γράψω... Και όμως είναι...

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Επαναλαμβάνω ότι σκοπός ύπαρξης του παρόντος ιστολογίου είναι να καταγράψει την πορεία μου προς την επίτευξη του στόχου μου. Και ποιος είναι αυτός; Είναι να απαντήσω στο ερώτημα: "Τι είναι ο άνθρωπος και γιατί υπάρχει".

Αυτό γιατί θεωρώ ότι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, θα αποτελεί και την υπέρτατη αξία σύμφωνα με την οποία θα μπορώ πλέον να αξιολογήσω τα πάντα μέσα στην ύπαρξη.

Όσο κάνω συζητήσεις και δεν γνωρίζω ποιος είναι αυτός που συζητάει και γιατί υπάρχει, κατά την γνώμη μου οι συζητήσεις και τα αποτελέσματά τους δεν έχουν νόημα.

Ακόμη και η ίδια η ζωή του ανθρώπου κατά την γνώμη μου δεν έχει νόημα, αν δεν απαντηθεί το ερώτημα.


Έτσι λοιπόν, μια και δεν έκανα καμία πρόοδο σχετικά με αυτή μου την επιδίωξη, δεν έγραψα τίποτα. Περιττό βέβαια να αναφέρω, ότι μια και έτσι έχει η κατάσταση, για μένα τίποτα δεν έχει νόημα.

Προς το παρόν δηλαδή και εφόσον διαρκεί η κατάσταση αυτή, δεν βρίσκω νόημα σε όλα τα τεκταινόμενα γύρω μου και ακόμη σε όλες τις σκέψεις μου...

Αισθάνομαι ότι οι σκέψεις και η συμπεριφορά μου, αποκτούν νόημα μόνο όταν μπαίνω σε κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο αξιών, αλλιώς δεν έχουν νόημα. Όμως, το πλαίσιο στο οποίο μπαίνω δεν μου απαντάει στα ερωτήματά μου. Και έτσι, φυσικά δεν το αποδέχομαι.

Δεν έχω δηλαδή ακόμη βρει κάποιο πλαίσιο στο οποίο όταν μπαίνω και να το αποδέχομαι, γιατί αυτό θα συνέβαινε μόνο αν το συγκεκριμένο πλαίσιο θα απαντούσε και στα ερωτήματά μου.

Έτσι, αισθάνομαι ότι ζω συνεχώς σε μια ονειρική κατάσταση, με διάφορα πλαίσια, που δεν έχουν σημασία και στα οποία μπορώ να μπαίνω και να βγαίνω κατά βούληση μια και δεν έχουν σημασία.

Προσπαθώ να βρω τι σημασία έχει η ζωή μου και αδυνατώ να την βρω.