Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Τι είναι ο άνθρωπος; Σκέψεις επάνω στην ερώτηση

Τι είναι ο άνθρωπος...


Τι είναι ο άνθρωπος;;;;



ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ



Άκου ερώτηση...


Ποιος ρωτάει;


Αυτός , Αυτό, που ρωτάει ποιος είναι; τι είναι;


Ας πούμε ότι κάποιος αναρωτιέται: “Τι είναι ο άνθρωπος;”


Ποιος αναρωτιέται; Αυτός, Αυτό, που αναρωτιέται τι είναι; ποιος; τι; είναι;


Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να ρωτάει τι είναι ο άνθρωπος;


Έχω κάποια ιδέα επάνω σ' αυτό.

Δεν είναι Αυτός που αναρωτιέται....

Είναι, Αυτό που αναρωτιέται....

Και ποιο είναι Αυτό που αναρωτιέται τι είναι ο άνθρωπος;


Εν πρώτοις, για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, αυτό που αναρωτιέται ΔΕΝ είναι ο άνθρωπος. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να αναρωτιέται τι είναι ο άνθρωπος...


Και θα προχωρήσω στο θέμα ευθέως... για να μην μακρηγορούμε...


Αυτό που αναρωτιέται είναι η λογική του ανθρώπου. Η λογική που κέντρο της είναι το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου. Μόνο η λογική μπορεί να θέτει ερωτήσεις και να επιδιώκει την απάντησή τους...


Πρώτον: Η ερώτηση που θέτει η λογική σχετικά με τον άνθρωπο, είναι αυτοκτονική ερώτηση. Δηλαδή είναι ερώτηση την οποία η ίδια η λογική είναι αδύνατον να απαντήσει...


Είναι σαν να θέτει την ερώτηση, πόσα τούβλα χωρούν σε ένα σσσστ, και δεν γνωρίζει ούτε θα μπορέσει ποτέ να γνωρίσει τι είναι το ένα σσσστ. Άντε απάντησε εσύ ή οποιοσδήποτε σε αυτή την ερώτηση. Και δεν θα σε βοηθούσε σε τίποτε αν εγώ σου εξηγήσω ότι ένα σσσστ. Να ... Σου λέω ... Ενα σσσστ είναι κλλκξ ξλλκλ τκλ σοκ λπφ[[>. Δηλαδή παρά το ότι εγώ σου εξήγησα τι είναι το ένα σσσστ, εσύ δεν μπορείς να απαντήσεις στην αρχική ερώτηση γιατί δεν καταλαβαίνεις την περιγραφή του σσσστ.


Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με την λογική.


Δεύτερον: Η ερώτηση δείχνει ακριβώς ότι αυτός που ρωτάει δεν γνωρίζει (και για αυτό ρωτάει, για να μάθει).

Και αμέσως γεννιέται το επόμενο ερώτημα.

Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να ρωτάει τι είναι ο άνθρωπος;

Ηρέμησε.... Δεν ρωτάει ο άνθρωπος είπαμε αλλά η λογική του ανθρώπου.


Ο άνθρωπος;;;


Ο άνθρωπος στο σύνολό του, δεν αναρωτιέται. Γνωρίζει... Λογικά, οφείλει να γνωρίζει

Μόνο η λογική του δεν γνωρίζει... Και φυσικά ο άνθρωπος δεν είναι μόνο η λογική του...


Και,.....


Αν θέλει να μάθει τι είναι ο εαυτός του, δεν έχει παρά να σταματήσει την λογική προσέγγιση που τον εμποδίζει σαν θόρυβος, σαν παράσιτο, να χαλαρώσει και να αφεθεί να αφουγκραστεί τι του λέει ο βαθύτερος εαυτός του. Έτσι θα λάβει την απάντησή του. Όχι με λογική προσέγγιση...


Αυτό προς το παρόν...





Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Ο άνθρωπος, η κρίση και γενικώς οι κρίσεις

Πάμε λοιπόν να ξεκινήσουμε το γράψιμο…
Μόλις το έγραψα αυτό, αυτό που συνέβη μέσα μου είναι ότι στο μυαλό μου σταμάτησε κάθε διεργασία. Αυτό που έβλεπα στην οθόνη του μυαλού μου ήταν μια λευκή σελίδα. Και ταυτόχρονα μια αδράνεια και αδυναμία να γράψω. Είχα την αίσθηση ότι αυτό θα συνεχιζόταν επ’ άπειρο.
Έτσι αναγκάστηκα και το σταμάτησα. Μια και είχα αποφασίσει να γράψω, έπρεπε να αρχίσω να γράφω… Και άρχισα να γράφω…
Κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπήρχε αχνά, κάποιος έλεγχος που μου επέτρεψε να ξεφύγω από το μπλοκάρισμα και να συνεχίσω να γράφω.
Γράφω σχεδόν αυτόματα.
Δεν ξέρω τι ακριβώς να γράψω. Ξέρω όμως το γενικό θέμα που έχω στο μυαλό μου και θα προσπαθήσω να το επεξεργαστώ.
Το γενικό θέμα που έχω μέσα μου είναι να περιγράψω αυτό που μέχρι στιγμής έχω αντιληφθεί ότι είναι ο άνθρωπος ως προς την λειτουργία του.
Ο άνθρωπος λοιπόν είναι διττός. Και όχι σε άλλο επίπεδο όπως εμφανίζεται στην προσέγγιση του Garnier Malet αλλά ακριβώς σε αυτό το επίπεδο στο οποίο ζούμε τώρα. Είναι διττός, εδώ και τώρα.
Ταυτόχρονα, καθ’ υποβολή των δύο εγκεφαλικών μας ημισφαιρίων, υπάρχουμε και ζούμε διττά. Το ένα μέρος μας ζει και εργάζεται χρησιμοποιώντας το αριστερό ημισφαίριο, το ημισφαίριο της λογικής, των μαθηματικών, της γλώσσας, των υπολογισμών και των σχεδιασμών, το κοινωνικό ημισφαίριο.
Ζώντας σύμφωνα με τις επιταγές του αριστερού ημισφαιρίου, ζούμε ακριβώς την ζωή όπως όλοι γνωρίζουμε. Μιλάμε, διαβάζουμε, κοιτάμε τον κόσμο γύρω μας και τον αναγνωρίζουμε, κάνουμε συζητήσεις και καταλαβαίνουμε αυτά που ακούμε, όπως και προφέρουμε τις κατάλληλες λέξεις μέσα στο πλαίσιο της λογικής προσέγγισης των πραγμάτων.
Μέσα στο ίδιο πλαίσιο και χρησιμοποιώντας πάντα το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου μας, κανονίζουμε την καθημερινή ζωή μας, έχουμε τις μνήμες και τις αναμνήσεις μας, σχεδιάζουμε το μέλλον μας, φανταζόμαστε αφήνοντας την φαντασία μας να κινηθεί προς πάσα κατεύθυνση τοπικά και χρονικά ή και ακόμη την κατευθύνουμε εμείς όπου επιθυμούμε।
Μέσα στο ίδιο πλαίσιο έχουμε τα διάφορα συναισθήματά μας τα οποία είναι κυρίως αποτελέσματα νοητικών διεργασιών, σε άμεση σχέση με την λογική. Θαυμάζουμε, ζηλεύουμε, μισούμε, αγαπάμε, λυπόμαστε, φοβόμαστε, συγχυζόμαστε, αισιοδοξούμε, απαισιοδοξούμε, ελπίζουμε, μνησικακούμε, πιστεύουμε, ενδιαφερόμαστε, …
Όλες μας αυτές οι διεργασίες που έχουν σχέση με το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου μας, έχουν τον κοινό παράγοντα της ψηφιακής υφής τους. Στηρίζονται σε βάση δεδομένων που έχει δημιουργηθεί από εμάς τους ίδιους σε κάποιο βαθμό ή και από άλλους ή και από κάποιες άλλες πηγές που υπάρχουν μέσα μας ή και κάπου αλλού. Και αυτή η βάση δεδομένων είναι στην ουσία της, αποθηκευμένες πληροφορίες. Το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου μας βασίζει την λειτουργία του σε πληροφορίες αλλά ταυτόχρονα και ό,τι αυτό με την λειτουργία του παράγει ως αποτέλεσμα είναι και αυτό βασισμένο σε αυτές τις πληροφορίες. Και αυτές οι πληροφορίες μάλιστα είναι ψηφιακού τύπου. Βασίζονται δηλαδή στο δυαδικό σύστημα. Σε όλα τα διπλά. Στο καλό κακό, πάνω κάτω, ωφέλιμο βλαπτικό, μέρα νύχτα και όλα τα παρόμοια.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, η πλειονότητα, ζει αποκλειστικά με αυτόν τον τρόπο. Ή έστω, σχεδόν αποκλειστικά με αυτόν τον τρόπο.
Είπα λοιπόν ότι ζούμε διττά και περιέγραψα κάπως τον τρόπο ζωής που υποστηρίζεται και καθοδηγείται από το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου μας.
Τι γίνεται όμως με το δεξί ημισφαίριο;
Τι είδους ζωή αυτό υποστηρίζει και καθοδηγεί;
Η προσέγγιση των διεργασιών του δεξιού ημισφαιρίου ας πούμε ότι είναι πιο δύσκολη.
Είπαμε ότι οι άνθρωποι ζουν κυρίως καθ’ υποβολή του αριστερού τους ημισφαιρίου και έτσι εύκολα καταλαβαίνουν ό,τι το αφορά.
Όταν όμως ερχόμαστε στην προσέγγιση του δεξιού ημισφαιρίου τα πράγματα δυσκολεύουν.
Έχουν αποκτήσει ευχέρεια και εξοικείωση με το αριστερό ημισφαίριο. Αυτά όμως λείπουν στην σχέση τους με το δεξί ημισφαίριο.
Οι άνθρωποι καθοδηγούμενοι από την κοινωνία, συνηθίζουν να προσεγγίζουν την ζωή με το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου τους. Έχουν εθιστεί σε αυτή την προσέγγιση και γι’ αυτό τους είναι και η πιο εύκολη προσέγγιση.
Ας έρθουμε όμως στο δεξί ημισφαίριο.
Σε αντιδιαστολή με το αριστερό, το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου μας είναι το ημισφαίριο της διαίσθησης, της έμπνευσης, των ταλέντων, της βαθιάς επιθυμίας, των εσωτερικών τάσεων μας και των προαισθημάτων μας, της βαθιάς ενστικτώδους γνώσης του εαυτού μας και των περιστάσεων, της εσωτερικής επικοινωνίας με κάθε ύπαρξη, της βαθιάς γνώσης του είναι μας. Είναι το πνευματικό μας ημισφαίριο, το ημισφαίριο που μας συνδέει με το σύμπαν. Το συμπαντικό ημισφαίριο.
Σύμφωνα με τις επιταγές του δεξιού ημισφαιρίου και με την καθοδήγησή του, λαμβάνουμε τις δύσκολες αποφάσεις της ζωής μας, αντιλαμβανόμαστε την βαθιά ουσία των πραγμάτων, αντιλαμβανόμαστε τις βαθιές προθέσεις των ανθρώπων αλλά και των ζώων αναπτύσσοντας βαθιά επικοινωνία με κάθε τι που υπάρχει, αντιλαμβανόμαστε την κατάσταση της υγείας μας και τις συνέπειες των πράξεών μας.
Όλα όσα κάνουμε καθοδηγούμενοι από το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου μας, δεν έχουν καμιά σχέση με την λογική. Όλα όσα βιώνουμε είναι αποτέλεσμα βαθιάς αίσθησης όχι σκέψης.
Ζώντας σύμφωνα με τις επιταγές του δεξιού μας ημισφαιρίου, οτιδήποτε έχει σχέση με τις δράσεις μας που βασίζονται στο αριστερό μας ημισφαίριο δεν γίνεται κατανοητό. Οι λέξεις, οι σκέψεις, τα σχέδια, τα συναισθήματα και όλα τα άλλα, απλώς δεν έχουν νόημα. Για παράδειγμα, ακούμε τις ομιλίες αλλά τις ακούμε ως ήχους. Βλέπουμε τις εκφράσεις των συναισθημάτων αλλά τις βλέπουμε ως αλλαγές στην προηγούμενη εικόνα.
Φυσικά δεν μπορούμε να κάνουμε όλα αυτά που κάνουμε όταν ζούμε σύμφωνα με το αριστερό ημισφαίριο. Για παράδειγμα δεν υπάρχει τίποτε άλλο από το παρόν και αυτό που συλλαμβάνουμε κάθε στιγμή με τις αισθήσεις μας, όπως αυτό είναι, δηλαδή χωρίς να το ερμηνεύουμε.
Αυτό λοιπόν που συμβαίνει είναι ότι όλοι οι άνθρωποι που έχουν δύο ημισφαίρια στον εγκέφαλό τους, ζουν ταυτόχρονα και με τα δύο.
Αυτό όλοι το γνωρίζουμε σε κάποιο βαθμό.
Έτσι είναι ο άνθρωπος. Και μάλιστα, ο άνθρωπος είναι κανονικός όταν ζει χρησιμοποιώντας και τα δυο του ημισφαίρια αρμονικά και ισορροπημένα. Το καθένα όταν χρειάζεται και για να κάνει την δουλειά που του αρμόζει.
Αν ο άνθρωπος ζούσε ακολουθώντας μόνο το δεξί του ημισφαίριο, δεν θα μπορούσε να συνεννοηθεί με τους άλλους ούτε θα υπήρχαν σχέσεις κοινωνικές με την μορφή που γνωρίζουμε. Δεν θα είχε λογική ούτε συναισθήματα. Θα υπήρχε με κάποιον άλλο τρόπο ασύλληπτο από τον συνήθη νου και οπωσδήποτε παράλογο.
Αν ζούσε ακολουθώντας μόνο το αριστερό του ημισφαίριο,…..
Καλά αυτό είναι ευκολότερο να το καταλάβουμε.
Μια και …

Αυτό όμως που συμβαίνει στην πλειονότητα των ανθρώπων είναι ότι ζουν ακολουθώντας σχεδόν αποκλειστικά το αριστερό τους ημισφαίριο.
Τα αποτελέσματα είναι προφανή…
Δεν καταλαβαίνουν τίπουτας.
Όταν προσεγγίζεις τα πάντα με την λογική, ακόμη και εκείνα που δεν είναι για να προσεγγίζονται με την λογική, η λογική τα παίζει και το αποτέλεσμα είναι πάλι παράλογο και καταστροφικό.
Καταστροφικό για τον ίδιο, για τον περίγυρό του, οικογένεια, κοινότητα, χώρα, ήπειρο, γη …. Μέχρι εκεί φτάνει. Δεν μπορεί να απειλήσει παραπέρα.
Αρρωσταίνει δηλαδή ο ίδιος, διαταράσσει τις σχέσεις του με οικογένεια και στενό περίγυρο, χαλάει την κοινότητα και την χώρα του μια και πολλοί είναι εκείνοι που λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο, χαλάει το περιβάλλον του, καταστρέφει χλωρίδα, πανίδα, έδαφος, θάλασσες, ηπείρους, γη …

Λοιπόν;
Λοιπόν;
Λοιπόν;

Άκου λοιπόν και την συνέχεια.
Αυτός που λειτουργεί με το δεξί ημισφαίριο είναι ο πνευματικός άνθρωπος.
Αυτός είναι ο κανονικός πνευματικός άνθρωπος. Όχι ο διανοούμενος, μια και ο διανοούμενος λειτουργεί με το αριστερό ημισφαίριο.
Καλός είναι ο διανοούμενος και γενικώς η διανοητική διεργασία. Αν όμως δεν είναι ισορροπημένος δηλαδή αν δεν έχει αναπτύξει και το δεξί του, αν δεν λειτουργεί και με το δεξί του, αν δηλαδή δεν έχει και πνευματικότητα, τότε υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος να δράσει καταστροφικά.
Και αυτό συμβαίνει με τους μεγάλους καταστροφείς της ανθρωπότητας, επιστήμονες, πολιτικούς, στρατηλάτες, βιομήχανους, τραπεζίτες κλπ κλπ αλλά και με τους μικρούς καταστροφείς της καθημερινής μας ζωής.

Λοιπόν;
Λοιπόν;
Λοιπόν;

Λοιπόν η πορεία του ανθρώπου που θα τον οδηγήσει στην βελτίωση του εαυτού του, της οικογένειάς του, της γειτονιάς του, της χώρας του, της ηπείρου του, της γης … είναι να φροντίσει να επαναφέρει την ισορροπία στην λειτουργία του, εμπιστευόμενος την ζωή του και στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου του.
Έλα όμως που έχει μάθει να δίνει σημασία μόνο στο αριστερό;
Έ λοιπόν πρέπει να ξεμάθει.
Να αρχίσει να εξοικειώνεται και στην χρήση του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου του.
Υπάρχει τρόπος γι αυτό… Συγκεκριμένος…
Γνωστός από τη αρχαιότητα…
Είναι ο τρόπος που σε μαθαίνει να μην αφήνεις τον εαυτό σου να είναι έρμαιο των σκέψεων που είναι ο κατ’ εξοχήν εκφραστής και κυρίαρχος του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου μας και ο οποίος μάλιστα επεκτείνει την κυριαρχία του σε ολόκληρο τον άνθρωπο και σε όλες τις συμπεριφορές του.
Κάθε τι που περιορίζει αυτήν την κυριαρχία, πλησιάζει τον άνθρωπο στην ισορροπία και στον εξανθρωπισμό του.
Πρέπει ίσως να ειπωθεί, ότι κίνδυνος επικυριαρχίας του δεξιού ημισφαιρίου, δεν υφίσταται

Φιλάααακιααα