Νάμαστε πάλιιιιιιι
Ο άνθρωπος λοιπόν....
Και απ' ευθείας στην ουσία....
Υπάρχει μόνο το εδώ και τώρα... Το παρόν...
Αυτό είναι δυνατόν να γίνει κατανοητό;
Πρέπει να γίνει κατανοητό και αποδεκτό. Να συμφωνήσουμε σε αυτό για μπορέσουμε να προχωρήσουμε.
Η εμπειρία του εδώ και τώρα... Το Παρόν...
Για κοίταξε λοιπόν την ύπαρξή σου τώρα, ακριβώς τώρα, την στιγμή που διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Θα σου πω τι θα κάνεις αλλά μην το κάνεις αμέσως. Το κάνεις λίγο αργότερα... Θα σου πω πότε... Όταν τελειώσει η απαραίτητη περιγραφή...
Σταμάτησε το διάβασμα, πάρε το βλέμμα σου από το κείμενο, απίθωσέ το κάπου έξω από τον υπολογιστή, όπου να 'ναι, χαλάρωσε και σκέψου. Πρώτα κοίτα γύρω σου και μετά αμέσως σκέψου...
Σκέψου ότι τώρα ακριβώς έχεις την εμπειρία του τώρα, μια και αυτό που κάνεις το κάνεις τώρα και του εδώ, μια και είσαι καθισμένος και δεν μεταφέρεσαι μέσα στον χώρο.
Είναι σίγουρο λοιπόν ότι έχεις την εμπειρία του εδώ και τώρα.
Αυτή την εμπειρία μπορείς να την έχεις ανά πάσα στιγμή. Ανά πάσα στιγμή, αν συνειδητά κατευθύνεις την προσοχή σου στον χώρο που είσαι και σε αυτό που κάνεις. Ταυτόχρονα... Στον χώρο που είσαι και σε αυτό που κάνεις.
Ξέρεις πολύ καλά ότι αυτό δεν συμβαίνει συχνά μέσα στην ημέρα σου και ούτε βέβαια συμβαίνει πολύ συχνά μέσα στην ζωή σου... Εν γένει...
Πάντως, είναι προφανές, ότι όποτε αποφασίσεις να το κάνεις, είναι στο χέρι σου και πραγματοποιείται... Μπορείς και το κάνεις...
Και μπορείς να το κάνεις ανά πάσα στιγμή...
-Ανά πάσα ;;;
-Ναι ακριβώς ανά πάσα στιγμή, αρκεί να σκεφτείς να το κάνεις και να το αποφασίσεις.... Οπουδήποτε και αν βρίσκεσαι και σε οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιεσδήποτε περιστάσεις... Αν αποφασίσεις να προσέξεις το που βρίσκεσαι και τι κάνεις, έχεις την εμπειρία του εδώ και τώρα...
Ζεις, βιώνεις δηλαδή αυτό το οποίο αποκαλούμε Παρόν...
Αυτό λοιπόν είναι το περίφημο Παρόν... Αυτό, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο...
Ας πούμε τώρα ότι διατηρείς την προσοχή σου στον χώρο που βρίσκεσαι και σε αυτό που κάνεις...
Την διατηρείς για κάποιο χρονικό διάστημα...
Ας πούμε για κάποια δευτερόλεπτα... Άντε, για ένα λεπτό...
Για πρόσεξέ με όμως, όταν λέμε διατηρώ την προσοχή μου στον χώρο που βρίσκομαι και σε αυτό που κάνω, εννοούμε, για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, ότι δεν σκέπτομαι κάτι. Όταν σκέπτομαι κάτι, δεν έχω την προσοχή μου στον χώρο που είμαι ούτε σε αυτό που κάνω... Την έχω στο αντικείμενο της σκέψης μου...
Το ίδιο ισχύει και για κάτι που βλέπω ή ακούω ή αισθάνομαι...
Όταν λέμε διατηρώ την προσοχή μου στον χώρο που βρίσκομαι και σε αυτό που κάνω, δεν προσέχω αυτά που ακούω, ούτε αυτά που βλέπω ή αισθάνομαι γενικότερα. Μπορεί βέβαια κάποιον να διασπάσει την προσοχή και να την μοιράσει αλλά τότε δεν συμβαίνει αυτό που εννοώ όταν λέω ότι διατηρώ την προσοχή μου στον χώρο που βρίσκομαι και σε αυτό που κάνω.
Όταν είμαι ακίνητος και δεν κάνω κάτι που να απαιτεί, να χρειάζεται την προσοχή μου, τότε ακριβώς μπορώ να έχω την προσοχή μου στον χώρο που είμαι και σε αυτό που κάνω...
Είπα παραπάνω ότι ας πούμε ότι διατηρείς την προσοχή σου στον χώρο που βρίσκεσαικαι σε αυτό που κάνεις, σύμφωνα και με τα όσα είπα στην από πάνω παρένθεση...
Λοιπόν...
Αν αυτό συμβεί, τι έχει συμβεί στην πραγματικότητα;;;
Αυτό που έχει συμβεί στην πραγματικότητα, είναι ότι κατά την διάρκεια αυτών των δευτερολέπτων, αυτού του λεπτού ας πούμε, βρισκόσουν στο παρόν. Σε εκείνη την κατάσταση που τότε ήταν παρόν...
Αυτό δες το είτε σαν ένα παρόν διαρκείας είτε σαν μια αδιάκοπη σειρά αλλεπάλληλων παρόν.
Όπως και να το πάρεις, η κατάσταση αυτή περιγράφεται ως ζω στο παρόν ή βιώνω το παρόν. Πάρ' το όπως θέλεις...
Ήρθε λοιπόν η στιγμή, να κάνεις το πείραμα που περιγράφτηκε παραπάνω... Μπορείς να το κάνεις τώρα ή οποτεδήποτε....
Και κάποια άλλη στιγμή θα συνεχίσουμε με τον καθορισμό του Παρελθόν και Μέλλον...
Και αφού συμφωνήσουμε ή τέλος πάντων αφού κατανοήσεις τι ακριβώς εγώ εννοώ όταν μιλάω για Παρόν Παρελθόν και Μέλλον, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε στην διερεύνηση του ανθρώπου και της ζωής γενικότερα....
Ο άνθρωπος λοιπόν....
Και απ' ευθείας στην ουσία....
Υπάρχει μόνο το εδώ και τώρα... Το παρόν...
Αυτό είναι δυνατόν να γίνει κατανοητό;
Πρέπει να γίνει κατανοητό και αποδεκτό. Να συμφωνήσουμε σε αυτό για μπορέσουμε να προχωρήσουμε.
Η εμπειρία του εδώ και τώρα... Το Παρόν...
Για κοίταξε λοιπόν την ύπαρξή σου τώρα, ακριβώς τώρα, την στιγμή που διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Θα σου πω τι θα κάνεις αλλά μην το κάνεις αμέσως. Το κάνεις λίγο αργότερα... Θα σου πω πότε... Όταν τελειώσει η απαραίτητη περιγραφή...
Σταμάτησε το διάβασμα, πάρε το βλέμμα σου από το κείμενο, απίθωσέ το κάπου έξω από τον υπολογιστή, όπου να 'ναι, χαλάρωσε και σκέψου. Πρώτα κοίτα γύρω σου και μετά αμέσως σκέψου...
Σκέψου ότι τώρα ακριβώς έχεις την εμπειρία του τώρα, μια και αυτό που κάνεις το κάνεις τώρα και του εδώ, μια και είσαι καθισμένος και δεν μεταφέρεσαι μέσα στον χώρο.
Είναι σίγουρο λοιπόν ότι έχεις την εμπειρία του εδώ και τώρα.
Αυτή την εμπειρία μπορείς να την έχεις ανά πάσα στιγμή. Ανά πάσα στιγμή, αν συνειδητά κατευθύνεις την προσοχή σου στον χώρο που είσαι και σε αυτό που κάνεις. Ταυτόχρονα... Στον χώρο που είσαι και σε αυτό που κάνεις.
Ξέρεις πολύ καλά ότι αυτό δεν συμβαίνει συχνά μέσα στην ημέρα σου και ούτε βέβαια συμβαίνει πολύ συχνά μέσα στην ζωή σου... Εν γένει...
Πάντως, είναι προφανές, ότι όποτε αποφασίσεις να το κάνεις, είναι στο χέρι σου και πραγματοποιείται... Μπορείς και το κάνεις...
Και μπορείς να το κάνεις ανά πάσα στιγμή...
-Ανά πάσα ;;;
-Ναι ακριβώς ανά πάσα στιγμή, αρκεί να σκεφτείς να το κάνεις και να το αποφασίσεις.... Οπουδήποτε και αν βρίσκεσαι και σε οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιεσδήποτε περιστάσεις... Αν αποφασίσεις να προσέξεις το που βρίσκεσαι και τι κάνεις, έχεις την εμπειρία του εδώ και τώρα...
Ζεις, βιώνεις δηλαδή αυτό το οποίο αποκαλούμε Παρόν...
Αυτό λοιπόν είναι το περίφημο Παρόν... Αυτό, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο...
Ας πούμε τώρα ότι διατηρείς την προσοχή σου στον χώρο που βρίσκεσαι και σε αυτό που κάνεις...
Την διατηρείς για κάποιο χρονικό διάστημα...
Ας πούμε για κάποια δευτερόλεπτα... Άντε, για ένα λεπτό...
Για πρόσεξέ με όμως, όταν λέμε διατηρώ την προσοχή μου στον χώρο που βρίσκομαι και σε αυτό που κάνω, εννοούμε, για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, ότι δεν σκέπτομαι κάτι. Όταν σκέπτομαι κάτι, δεν έχω την προσοχή μου στον χώρο που είμαι ούτε σε αυτό που κάνω... Την έχω στο αντικείμενο της σκέψης μου...
Το ίδιο ισχύει και για κάτι που βλέπω ή ακούω ή αισθάνομαι...
Όταν λέμε διατηρώ την προσοχή μου στον χώρο που βρίσκομαι και σε αυτό που κάνω, δεν προσέχω αυτά που ακούω, ούτε αυτά που βλέπω ή αισθάνομαι γενικότερα. Μπορεί βέβαια κάποιον να διασπάσει την προσοχή και να την μοιράσει αλλά τότε δεν συμβαίνει αυτό που εννοώ όταν λέω ότι διατηρώ την προσοχή μου στον χώρο που βρίσκομαι και σε αυτό που κάνω.
Όταν είμαι ακίνητος και δεν κάνω κάτι που να απαιτεί, να χρειάζεται την προσοχή μου, τότε ακριβώς μπορώ να έχω την προσοχή μου στον χώρο που είμαι και σε αυτό που κάνω...
Είπα παραπάνω ότι ας πούμε ότι διατηρείς την προσοχή σου στον χώρο που βρίσκεσαικαι σε αυτό που κάνεις, σύμφωνα και με τα όσα είπα στην από πάνω παρένθεση...
Λοιπόν...
Αν αυτό συμβεί, τι έχει συμβεί στην πραγματικότητα;;;
Αυτό που έχει συμβεί στην πραγματικότητα, είναι ότι κατά την διάρκεια αυτών των δευτερολέπτων, αυτού του λεπτού ας πούμε, βρισκόσουν στο παρόν. Σε εκείνη την κατάσταση που τότε ήταν παρόν...
Αυτό δες το είτε σαν ένα παρόν διαρκείας είτε σαν μια αδιάκοπη σειρά αλλεπάλληλων παρόν.
Όπως και να το πάρεις, η κατάσταση αυτή περιγράφεται ως ζω στο παρόν ή βιώνω το παρόν. Πάρ' το όπως θέλεις...
Ήρθε λοιπόν η στιγμή, να κάνεις το πείραμα που περιγράφτηκε παραπάνω... Μπορείς να το κάνεις τώρα ή οποτεδήποτε....
Και κάποια άλλη στιγμή θα συνεχίσουμε με τον καθορισμό του Παρελθόν και Μέλλον...
Και αφού συμφωνήσουμε ή τέλος πάντων αφού κατανοήσεις τι ακριβώς εγώ εννοώ όταν μιλάω για Παρόν Παρελθόν και Μέλλον, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε στην διερεύνηση του ανθρώπου και της ζωής γενικότερα....
