Άνθρωπος.... Το Σύμπαν....

Ο άνθρωπος είναι ένα μέρος του Σύμπαντος...
Ενός Σύμπαντος που είναι το άθροισμα των πάντων...

Που αποτελείται από τα πάντα...
Κυριολεκτικά Σύμπαν...
Που όλα είναι συστατικά του...
Που δεν νοείται χωρίς τα συστατικά του.... Όλα τα συστατικά του...

Όπου κάθε συστατικό του, δεν νοείται χωρίς όλα τα άλλα συστατικά του Σύμπαντος μαζί...

Όπου κάθε συστατικό είναι ολόκληρο το Σύμπαν...

Εν κατακλείδι, ο άνθρωπος Είναι το Σύμπαν... Αφού δεν νοείται χωρίς όλα τα άλλα συστατικά του Σύμπαντος μαζί.... Δεν νοείται χωριστά από το Σύμπαν...

Δεν υπάρχει τίποτα χωρίς όλα τα άλλα μαζί...

Και όλα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους σε μια ενότητα...

Δεν νοείται καμία ύπαρξη έξω από αυτή την ενότητα...

Όλα συνδέονται και αλληλοεπηρεάζονται...

Κάθε τι που συμβαίνει είναι αποτέλεσμα της κίνησης του Σύμπαντος...

Του Σύμπαντος που συνεχώς αλλάζει και κινείται...

Αυτή η συνεχής αλλαγή και κίνηση του Σύμπαντος είναι η ζωή...

Το κάθε τι επηρεάζει όλα τα άλλα και όλα επηρεάζονται από κάθε τι...

Δεν υπάρχει τίποτα έξω και ανεξάρτητα από όλα τα άλλα...

Όλα είναι ενέργεια ...

Όλα είναι κύματα...

Όλα είναι συχνότητες που συμβαίνουν μέσα στον χώρο ...

Συχνότητες που εκπέμπονται, λαμβάνονται, συνέρχονται, συντονίζονται, συντίθενται, διασπώνται, εναρμονίζονται... Επηρεάζουν τις άλλες συχνότητες με τις οποίες συμβαίνει να έρθουν σε επαφή...

Κάθε τι που βλέπουμε να υπάρχει ή να συμβαίνει δεν είναι τίποτε άλλο από υλοποίηση κάποιας συχνότητας... Γιατί και η ύλη είναι μια πολύπλοκη συχνότητα, συχνότητα που έχει την ιδιότητα, να εκφράζεται ως ύλη... Κάποια άλλη πολύπλοκη συχνότητα, εκφράζεται σαν κίνηση....

Κάθε ύλη έχει την ιδιοσυχνότητά της και αυτό είναι ένας άλλος τρόπος για να ειπωθεί το ότι κάθε ιδιοσυχνότητα που είναι συγκεκριμένης μορφής, εκφράζεται, εμφανίζεται, ως ύλη....

Μια περιοχή συχνοτήτων είναι τα χρώματα, μια άλλη περιοχή συχνοτήτων είναι οι ήχοι μια άλλη περιοχή συχνοτήτων είναι οι μυρουδιές ....
Τα διάφορα αισθητήρια είναι δέκτες που έχουν την ιδιότητα να λαμβάνουν και να διαβάζουν μια συγκεκριμένη περιοχή συχνοτήτων... Όπως και οι άλλοι δέκτες... Όπως και κάθε είδους δέκτης... Ή αισθητήρας ....

Κάθε λέξη που χρησιμοποιούμε, στην ουσία περιγράφει ένα συγκεκριμένο σύνολο συχνοτήτων, μια συγκεκριμένη συχνότητα...

Οι λέξεις όμως δεν είναι αυτό που περιγράφουν... Ούτε επηρεάζουν το υπόλοιπο Σύμπαν όπως το επηρεάζουν αυτό που περιγράφουν .... Άλλο πράγμα δηλαδή ο πομπός και άλλο η ονομασία του πομπού... Αλλιώς επηρεάζει ο πομπός αλλιώς επηρεάζει η ονομασία του πομπού.... Φυσικά και τα δύο επηρεάζουν σε κάποιο βαθμό μια και είναι υπαρκτά στοιχεία του Σύμπαντος...
Αλλά και δεν υπάρχει και μη υπαρκτό στοιχείο του Σύμπαντος.... Το Σύμπαν περιέχει όλα όσα υπάρχουν και τίποτε άλλο... Γιατί δεν υπάρχει κάτι άλλο, παρά μόνο ό,τι υπάρχει.... Δεν υπάρχει κάτι που δεν υπάρχει....


Έπεται η συνέχεια....

Άλλο το να αισθάνεσαι κάτι, άλλο να το σκέφτεσαι...

Μόλις προ ολίγου...
Αισθάνθηκα/συνειδητοποίησα την αλήθεια που τόσες φορές έχω περιγράψει με λόγια, ως αποτέλεσμα λογικής προσέγγισης...
Ότι δηλαδή,
Η μόνη πραγματικότητα είναι αυτό που συμβαίνει στον άνθρωπο κάθε στιγμή, και που την περιγράφουμε με την έκφραση “Εδώ και Τώρα”...

Αυτό που συμβαίνει στο εκάστοτε Παρόν... Κάθε στιγμή...
Η νοητική απασχόληση με το Παρελθόν και το Μέλλον, δεν είναι τίποτε άλλο...
Από νοητικά παίγνια, στα οποία μας εμπλέκει το μυαλό με την διανοητική του λειτουργία...
Με αποτέλεσμα να μας αποσπά από το βίωμα αυτών που συμβαίνουν κάθε στιγμή, δηλαδή από την ζωή που κάθε στιγμή αναβλύζει και να μας μεταφέρει στην ψηφιακή πραγματικότητα που δεν είναι στην ουσία πραγματικότητα αλλά ψηφιακή απομίμηση της πραγματικότητας....
Με αυτήν, την δημιουργική του ικανότητα, με την οποία...
Είτε περιγράφει, το μυαλό, ψηφιακά, ό,τι έχει συμβεί στο παρελθόν και έχει καταγραφεί στην μνήμη...
Είτε σχεδιάζει, στον νοητικό μας υπολογιστή, με την χρήση της φαντασίας, πώς νομίζει ότι θα είναι η μέλλουσα πραγματικότητα... Δηλαδή, πάλι ψηφιακά....

Ζωή

Η ζωή ξεπηδάει κάθε στιγμή....
Συνειδητοποίηση....
Συνειδητότητα....
Μια ανάσα... Μια μύγα περνάει.. Η σκιά της σημαίας που κινείται... Το τίναγμα της στάχτης του τσιγάρου...Τα φύλλα του δένδρου που κινούνται με τον αέρα... Μια μύγα περνάει...Ο ήλιος χτυπάει στα μάτια...Τα μάτια κλείνουν.... Το κεφάλι σηκώνεται προς τον ήλιο... Με κλειστά τα μάτια το κεφάλι κινείται καθώς ο ήλιος περνάει μέσα από το βλέφαρο... Τα μάτια ανοίγουν... Σηκώνομαι... Περπατάω... Ο σκύλος με κοιτάζει... Κουνάει την ουρά του.... Περπατάω... Μια σκέψη... Περπατάω...Ανοίγω την πόρτα... Ανοίγω τον υπολογιστή... Βάζω την πρίζα... Ανοίγει το Λίνουξ... Πάω στο μενού... Ανοίγω το γκράμπ.... Το διορθώνω.... Ανοίγω το σάιτ... Γράφω.... Τα δάκτυλα κινούνται... Δημιουργούνται λέξεις στην οθόνη.... Το λάθος βγάζει ήχο.... Η Σάντρα ανοίγει την πόρτα... Ο σκύλος μπαίνει στο σπίτι... Η πόρτα κλείνει... Ο σκύλος περπατάει και περιφέρεται.... Σταματάω το γράψιμο.... Τα δάκτυλα κινούνται.... Λέξεις σχηματίζονται....
Τέλος....
Η ζωή συνεχίζεται ...
Η συνειδητότητα σε πλήρη ύπαρξη.....

Τα μεγάλα ερωτήματα του ανθρώπου

Πολλές φορές βρέθηκα ενώπιον των μεγάλων ερωτημάτων του ανθρώπου.....
Και ακόμη θεώρησα ως σκοπό ζωής το να ασχοληθώ για να απαντήσω σε αυτά....
Τι είναι ο άνθρωπος...
Τι είναι όλη αυτή η Φύση και η Ύπαρξη....
Γιατί υπάρχουμε...
Από που ερχόμαστε και που πάμε...
Ερωτήματα που απασχόλησαν τον άνθρωπο ανέκαθεν.... Που απασχολούν την φιλοσοφία και την επιστήμη... Που όλοι αυτοί επιχειρούν απαντήσεις και που ακόμη δεν έχουν ακόμη βρει την σωστή απάντηση....
Τώρα θεωρώ ότι είμαι σε θέση να δώσω κάποιες απαντήσεις..... Για να τελειώνουμε.... Για να πάψουν κάποια από αυτά να μας/με απασχολούν.... Για να σβήσουν από την λίστα των εκκρεμοτήτων....
Καταλήγω λοιπόν στο εξής συμπέρασμα....
Αυτά τα ερωτήματα -όπως όλα τα ερωτήματα- είναι αποτελέσματα της δραστηριότητας της ανθρώπινης νόησης...
Έχουν νόημα, μόνο μέσα στο πλαίσιο της ανθρώπινης νόησης....
Ταυτοχρόνως είναι και σίγουρο ότι δεν είναι δυνατόν να απαντηθούν από την ανθρώπινη νόηση...
Και διότι η ανθρώπινη νόηση δεν διαθέτει τα δεδομένα για να απαντήσει σε αυτά, επομένως εφ' όσον δεν διαθέτει τα απαραίτητα δεδομένα δεν είναι και δυνατόν να δώσει απάντηση.... Αλλά.... και διότι.... Ποτέ δεν θα διαθέτει τα απαραίτητα δεδομένα για να απαντήσει, μια και τα απαραίτητα δεδομένα, υπερβαίνουν τις δυνατότητες της νόησης... 
Τα δεδομένα που χρειάζονται για να απαντηθούν τα ερωτήματα αυτά, δεν μπορεί να τα διαβάσει, ακόμη και να τα κατανοήσει η ανθρώπινη νόηση..... Επομένως αν και υπάρχουν, δεν μπορεί να τα αναγνωρίσει και να τα χρησιμοποιήσει
Μια και είναι άλλης ποιότητας.... άλλης δομής....
Είναι δεδομένα που υπάρχουν και κυκλοφορούν μέσα στον συμπαντικό χώρο, μέσα στον οποίο η ανθρώπινη νόηση δεν είναι παρά ένα μόνο  επίπεδο...
Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο που δεδομένα του χώρου των τριών διαστάσεων είναι άχρηστα στις δύο ή στην μία διάσταση... Εργαλεία των δύο ή της μιας διάστασης, δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν...
Υπάρχει επομένως ένα καίριο θέμα....
Εφόσον τα ερωτήματα είναι αποτελέσματα.... προϊόντα... της ανθρώπινης νόησης και η οποία ανθρώπινη νόηση δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να τα απαντήσει, δεν είναι σε θέση να τα απαντήσει, είναι προφανές ότι είναι ανόητο να υπάρχει προσπάθεια να απαντηθούν.... Είναι δηλαδή εν τέλει, ανόητα ερωτήματα- με όλη την σημασία της λέξης ...
Με άλλα λόγια, είναι παράλογο να τίθενται ...
Μπορούν να τίθενται μόνο αν κάποιος θέλει να περάσει την ώρα του ή να κάνει ασκήσεις κατά της Αλτσχάιμερ, γνωρίζοντας βεβαίως ότι αποκλείεται να τα απαντήσει...
Αλλά και πάλι, αυτό μπορεί να το κάνει κάποιος ο οποίος έχει αποφασίσει ότι στην ζωή του θα ασχολείται, θα διαθέτει τον χρόνο του αποκλειστικά σε νοητικές δραστηριότητες....
Κάποιος που προτιμάει τις νοητικές δραστηριότητες αντί για παράδειγμα να απολαμβάνει την επαφή με την Φύση, την συμμετοχή στην ζωή και να πραγματοποιεί την ύπαρξή του μέσα σε αυτή..... Να εμπειρείται, να βιώνει την ύπαρξή του εντός της φύσης, να εμπειρείται, να βιώνει την ύπαρξή του ως μέρος της Φύσης ....  Και όταν εδώ λέω Φύση, εννοώ το κάθε τι που υπάρχει.... Όχι την φύση ή το φυσικό περιβάλλον όπως η λέξη χρησιμοποιείται συνήθως....


Επανέρχομαι  λοιπόν....

Ερώτηση: Τι είναι ο άνθρωπος;
Απάντηση: Αυτό που είναι.... Βίωσε το... Απόλαυσέ το.... Εσύ είσαι άνθρωπος... Νιώσε τον εαυτό σου λοιπόν... Δεν είσαι αυτό που συνθέτει ψηφιακά το μυαλό σου.... Είσαι κάτι άλλο, περισσότερο, διαφορετικό, που μόνο αν σταματήσεις να προσπαθείς να το καταλάβεις νοητικά, θα μάθεις τι είναι... Τι είσαι....

Ερώτηση: Τι είναι όλη αυτή η Φύση και η Ύπαρξη....
Απάντηση:  Αυτά που είναι.... Βίωσε τα... Απόλαυσέ τα.... Εσύ είσαι η Φύση και η Ύπαρξη... Μαζί με όλα τα άλλα.... Όχι ξεχωριστά... Όλα μαζί  Νιώσε τα λοιπόν... Δεν είναι αυτό που συνθέτει ψηφιακά το μυαλό σου.... Είναι κάτι άλλο, περισσότερο, διαφορετικό, που μόνο αν σταματήσεις να προσπαθείς να το καταλάβεις νοητικά, θα μάθεις τι είναι... 

Ερώτηση: Γιατί υπάρχουμε...
Απάντηση: Υπάρχουμε, για τον λόγο για τον οποίο υπάρχουμε... Οι λέξεις δεν έχουν νόημα παρά μόνο αν αποφασίσει κανείς να κινηθεί μέσα στο στενό νοητικό πλαίσιο... Έξω από αυτό δεν είναι παρά ήχοι ή μουτζούρες... Δεν βιώνονται.... Βίωσε την Ύπαρξη... Νιώσε την... Νιώσε τον εαυτό σου, την Φύση, ό,τι υπάρχει.... Η Ύπαρξη δεν είσαι αυτό που συνθέτει ψηφιακά το μυαλό σου.... Είναι κάτι άλλο, περισσότερο, διαφορετικό, που μόνο αν σταματήσεις να προσπαθείς να το καταλάβεις νοητικά, θα μάθεις τι είναι.... Μόνο αν σταματήσεις να προσπαθείς να το καταλάβεις νοητικά, θα μάθεις τι είναι.. Θα νιώσεις γιατί υπάρχει ..... 
Δεν θα απαντήσεις στο ερώτημα .... Απλώς θα νιώσεις.... Και δεν θα υπάρχει το ερώτημα....

Ερώτηση:  Από που ερχόμαστε και που πάμε...
Απάντηση: Ερχόμαστε από κάπου και πάμε κάπου.... Οι λέξεις δεν έχουν νόημα παρά μόνο αν αποφασίσει κανείς να κινηθεί μέσα στο στενό νοητικό πλαίσιο... Έξω από αυτό δεν είναι παρά ήχοι ή μουτζούρες... Δεν βιώνονται... Βίωσε την Ύπαρξη... Νιώσε την... Νιώσε τον εαυτό σου, την Φύση, ό,τι υπάρχει.... Η Ύπαρξη δεν είσαι αυτό που συνθέτει ψηφιακά το μυαλό σου.... Είναι κάτι άλλο, περισσότερο, διαφορετικό, που μόνο αν σταματήσεις να προσπαθείς να το καταλάβεις νοητικά, θα μάθεις τι είναι.... 
Το που ερχόμαστε και που πάμε, είναι απλώς νοητικό κατασκεύασμα..... Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει... Όπως και οι λέξεις..... Έχει νόημα, μόνο αν αποφασίσει κανείς να κινηθεί μέσα στο στενό νοητικό πλαίσιο... Έξω από αυτό δεν είναι παρά ήχοι ή μουτζούρες... Έξω από αυτό, είναι κυριολεκτικά, ανόητες.....

Το μόνο που έχει ουσία, είναι η Ύπαρξη και μάλιστα τώρα.... Αυτή την στιγμή που διαβάζεις αυτό το κείμενο.... Το κάθε τι που υπάρχει την στιγμή ακριβώς που υπάρχει... Το κάθε τι που συμβαίνει, την στιγμή ακριβώς που συμβαίνει....
Όλα τα άλλα είναι ένα παραμύθι.... Μια ψευδαίσθηση..... Που την παράγει ο νοών εγκέφαλος για ιδία χρήση.... Για να αυτοεπιβεβαιωθεί.... Για να θεμελιώσει ψευδαισθητικά μια ηγεμονία την οποία δεν έχει αλλά νομίζει..... Φαντάζεται ότι έχει ... Αρέσκεται να νομίζει .... Βαυκαλίζεται ...

Εν κατακλείδι... 
Ουσία έχει μόνο η ζωή, η εμπειρία, το βίωμα τώρα... Αυτή την στιγμή...  Εδώ.... Όπου τώρα βρίσκεσαι... Όπου, όποια στιγμή βρίσκεσαι... Εκείνη την στιγμή... Την στιγμή που κάπου βρίσκεσαι.... Εκείνο που τότε και εκεί εμπειρείσαι.... Βιώνεις....


Τα άλλα είναι απλώς οδοντόπαστες.....

Σκέψη και έμπνευση

Σκέψη και έμπνευση

Πάμε λοιπόν

Έλεγα λοιπόν ότι ο νους του ανθρώπου μοιάζει σαν να έχει στην διάθεσή του δύο υπολογιστές:

Ό ένας, είναι ένας ατομικός υπολογιστής, αυτοδύναμος και αυτόνομος, με το λογισμικό του, τις μνήμες του, τα προγράμματά του, το πληκτρολόγιό του με την γλώσσα του... Και τα λοιπά του…

Ο άλλος όμως δεν είναι αυτόνομος ατομικός υπολογιστής. Είναι απλώς, ένα τερματικό από τα δισεκατομμύρια τερματικά που υπάρχουν στο Σύμπαν και είναι συνδεδεμένα με τον κεντρικό υπολογιστή του Σύμπαντος…. Με έναν κάποιον κεντρικό υπολογιστή…

Αυτή χοντρικά είναι μια παρομοίωση του νου του ανθρώπου, η οποία και θα χρησιμοποιηθεί πιθανώς παρακάτω για να διευκολύνει κάποια συγκεκριμένη κατανόηση.

Ας το δούμε τώρα και αλλιώς:

Ο νους του ανθρώπου έχει δυο μέρη:

Το ένα μέρος είναι αυτό που αντιστοιχεί στην σκέψη και το άλλο αυτό που αντιστοιχεί στην έμπνευση…  χοντρικά… και υπάρχει και η αντιστοιχία με τους υπολογιστές… Το πρώτο μέρος είναι η σκέψη – ατομικός υπολογιστής και το άλλο είναι η έμπνευση – τερματικό του Συμπαντικού υπολογιστή….

Με βάση αυτά, ο άνθρωπος στην καθημερινή του ζωή, λειτουργεί με τους δύο αυτούς υπολογιστές…

Προσοχή όμως… Αν και τους φέρει και τους δύο, δεν είναι δυνατόν ταυτοχρόνως να λειτουργεί και με τους δύο…

Δηλαδή οι περισσότερο δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν ταυτοχρόνως και με τους δύο…

Μπορεί να λειτουργεί μόνο με τον έναν κάθε στιγμή…. Αν θέλει να λειτουργήσει με τον άλλο, θα πρέπει να σταματήσει αυτόν και να πιάσει τον άλλο… Θα πρέπει να αλλάξει «ποντίκι»…

Δεν μπορεί με το ίδιο «ποντίκι» να δουλέψει και στις δύο οθόνες… Πρέπει να αφήσει το ένα ποντίκι και να πιάσει το άλλο…

Ας πούμε ότι αυτό το «ποντίκι» είναι η συνειδητότητά του ή η προσοχή του….

Θα πρέπει δηλαδή να μεταθέσει την προσοχή του από τον ατομικό υπολογιστή στο τερματικό του Συμπαντικού… Οπότε βέβαια διακόπτει την επαφή του με τον ατομικό…… Και εφόσον έχει αυτή την δυνατότητα…. Και εφόσον γνωρίζει την ύπαρξη του άλλου υπολογιστή … Και εφόσον γνωρίζει να τον χειρίζεται…. Και εφόσον και εφόσον…..

Αν μεταφέρουμε στην ουσία την «συζήτηση», θα πρέπει να αντικαταστήσουμε τον ατομικό υπολογιστή με την σκέψη και το τερματικό με την έμπνευση…

Οπότε έχουμε:

Ο άνθρωπος ή θα είναι σε κατάσταση σκέψης ή σε κατάσταση έμπνευσης…

Δεν μπορεί ταυτόχρονα –έστω, οι περισσότεροι δεν μπορούν – να βρίσκεται και στις δύο καταστάσεις… (Ας το ξεκαθαρίσουμε το θέμα… Μπορεί κάποιος όχι ακριβώς να βρίσκεται και στις δύο καταστάσεις αλλά να μπορεί να βρίσκεται και στις δύο και σε καμία ταυτοχρόνως… Αρκεί να έχει εκπαιδευτεί σε αυτό και να έχει φτάσει σε υψηλό βαθμό εκπαίδευσης, η οποία θα του επιτρέπει να μην κολλάει καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην μια ή στην άλλη κατάσταση αλλά να μπορεί να μεταφέρεται, αυτομάτως ανάλογα με τις περιστάσεις  ή και κατά βούληση, από την μία στην άλλη).

Για να μετατεθεί σε κατάσταση έμπνευσης, η κατάσταση σκέψης θα πρέπει να εγκαταλειφθεί… Συνειδητά ή ασυνείδητα….

Πρέπει απαραίτητα δηλαδή, να σταματήσει να σκέπτεται, φαντάζεται, αναπολεί, να συγκεντρώνει κάπου εξεταστικά την προσοχή του και  να χαλαρώσει.. (Αυτό το έχω ήδη περιγράψει σε παλαιότερη ανάρτηση….)

Όταν συμβούν αυτά, μπορεί να περάσει σε κατάσταση έμπνευσης….

Σε κατάσταση όπου θα βρίσκεται σε εγρήγορση και σε διαρκή ετοιμότητα λήψης,  χωρίς κα μία διεργασία να μην πραγματοποιείται στην περιοχή της σκέψης… Απολύτως κα μία… Μηδέν… Τίποτα… Κενό …

…Και όταν θα έχει περιέλθει σε κατάσταση έμπνευσης, τότε βέβαια μπορεί να του έρθει η έμπνευση…. Έμπνευση για παράδειγμα ….  σχετικά με κάποιο πρόβλημα που τον απασχολεί…. Κάθε είδους πρόβλημα….

Έπεται η συνέχεια…

Γενική παρατήρηση - υπενθύμιση.

Όπως πληροφορώ και τον κάθε νεοεισερχόμενο αναγνώστη του ιστολογίου, το ιστολόγιο αυτό είναι ένας τόπος όπου καταγράφω σκέψεις που μου έρχονται στο μυαλό, από διάφορα ερεθίσματα...

Το ιστολόγιο αυτό δεν είναι τόπος για ανταλλαγή απόψεων και για συζητήσεις φιλοσοφικού ή επιστημονικού χαρακτήρα

Απάντηση στα σχόλια του Κώστα

Φίλε μου Κώστα

Φυσικά και υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας.

Το θέμα είναι ότι αυτό είναι ιδιαίτερο ιστολόγιο...

Γράφω – καταγράφω – περιγράφω αυτά που μου έρχονται στο μυαλό, χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία ... Συνήθως δεν υπάρχει καθόλου επεξεργασία... Μόνο όταν μου ξεφεύγει.

Έτσι, δεν είναι ιστολόγιο που προσφέρεται για συζήτηση...

Δεν είναι φιλοσοφικό ιστολόγιο... Ούτε φυσικά επιστημονικό ...
Το γράφω και δίπλα, στο καλωσόρισμα των αναγνωστών του ιστολογίου (...Αυτό που θα προβάλω σ' αυτό το ιστολόγιο είναι το δικό μου παραμύθι. Είναι η δική μου άποψη....)

Θες να πεις την άποψή σου και να δημοσιευθεί, καλώς, κάνε το ελεύθερα...

Μην μου ζητάς όμως να αρχίσω συζήτηση που να απαιτεί σκεπτική δραστηριότητα εκ μέρους μου... Δεν πρόκειται να μπω σε αυτό το πλαίσιο. Ιδιαίτερα μέσα σε αυτό το ιστολόγιο....Δηλαδή να προβληματίζομαι επάνω σε αυτά που λες, να προσπαθώ να βρω απαντήσεις που πρέπει να είναι κατανοητές κλπ κλπ.....

Το πολύ πολύ να σου λέω αυτό που μου έρχεται στο μυαλό όταν διαβάζω το κείμενό σου... Σχεδόν ανεπεξέργαστο ...

Έτσι λοιπόν θα απαντήσω και στο τελευταίο σχόλιό σου...

Για ευκολία μου, τα σχόλιά μου, εμβόλιμα....

Διάβασα την απάντησή σου.
Φαίνεται πράγματι ότι υπάρχει πρόβλημα στην επικοινωνία μας. (Προφανώς... Μια και ξεκινάμε από διαφορετική βάση. Εσύ κάνεις φιλοσοφική – επιστημονική προσέγγιση, εγώ διαισθητική).

Εγώ δεν θεωρώ ότι κάτι 'υπάρχει' μόνο όταν βρίσκεται σε υλική μορφή. (Εντάξει, ούτε εγώ.... Το υπάρχει γιατί σε εισαγωγικά;)

Η ύπαρξη μιας κατάστασης ή ενός πράγματος δεν περιορίζεται στον φαινομενικό-υλικό κόσμο. ( Συμφωνώ, αν και φυσικά το εδώ υπάρχει δεν είναι το από πάνω "υπάρχει")

Ο εσωτερικός κόσμος υπάρχει έστω κι αν αυτός δεν βρίσκεται σε υλική έκφραση. (Συμφωνώ... Πάλι χωρίς εισαγωγικά το υπάρχει)
Υπάρχει εν δυνάμει κάτι που μετά υλοποιείται και εκφράζεται ως ένα φαινόμενο. ( Είναι μια άποψη... Μπορεί να είναι και έτσι)

Το σύνολο της Ύπαρξης είναι πολύ περισσότερο από την Ύπαρξη που εκφράζεται στον φαινομενικό-υλικό κόσμο. ( Τώρα μπαίνεις σε περιοχές που αδυνατώ να προσεγγίσω αυτή την στιγμή.. Δεν μπορώ να συλλάβω το “σύνολο της Ύπαρξης”, δεν ξέρω τι είναι Ύπαρξη.... Αν εννοείς ότι το μέρος είναι μικρότερο του όλου, συμφωνώ...).

Εάν και σε αυτό διαφωνείς γιατί πιστεύουμε σε διαφορετικά πράγματα τότε... ( Προσωπικά δεν πιστεύω σε κάτι με την έννοια που το θέτεις... Προσωπικά, ξέρω αυτά που ξέρω και τα άλλα είναι όλα ανοιχτά... Μπορεί να είναι έτσι ή μπορεί να είναι αλλιώς... Θα δείξει )

Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, στη 'Γενική παρατήρηση' υποστηρίζεις ότι η δική σου κατανόηση προέρχεται μέσω της 'διαισθητικής προσέγγισης ή προσέγγισης σε κατάσταση μη σκέψης... ( Λάθος... Δεν μιλάω για δική μου κατανόηση.... Λέω ότι η δική μου προσέγγιση γίνεται όντας σε κατάσταση μη σκέψης)

Η κατανόησή τους απαιτεί ακριβώς σίγαση της αναλυτικής σκέψης....' ( Ακριβώς... Επειδή αυτά που γράφω δεν είναι προϊόντα σκέψης, για να τα κατανοήσει κάποιος που τα διαβάζει πρέπει να σιγήσει την σκέψη του )

Αν κατάλαβα καλά, με τα παραπάνω πιστεύεις-θεωρείς: ( Θεωρώ είναι το πιο σωστό)
(Α) πως εργάζομαι από χαμηλότερο σημείο από το δικό σου ( Δεν υπάρχει θέμα αξιολόγησης δηλαδή ψηλό βαθύ κλπ. Υπάρχει θέμα διαφορετικής προσέγγισης. Αν επιμένεις να εργάζεσαι στο διανοητικό επίπεδο είναι αδύνατον να κατανοήσεις αυτά που γράφω...Αν όμως αλλάξεις επίπεδο θα τα κατανοήσεις αυτομάτως... Πράγματι δηλαδή, θεωρώ ότι με τον τρόπο που προσεγγίζεις τώρα αυτά που γράφω, εργάζεσαι σε χαμηλότερο σημείο, από το σημείο που βρίσκονται αυτά που γράφω).
(Β) ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ το 'βάθος/ύψος' των αναγνωρίσεων σου ( επαναλαμβάνω, ότι αν διατηρήσεις το επίπεδο, ποτέ δεν θα μπορέσεις να αντιληφθείς πλήρως αυτά που γράφω.... Αν αλλάξεις επίπεδο, θα τα αντιληφθείς) και
(Γ) ότι δεν μπορώ να κάνω εποικοδομητική κριτική και οτιδήποτε πω/γράψω, σε σχέση πάντοτε με τις δικές σου 'υψηλές' αναγνωρίσεις, θα είναι αστοχία και λάθος. ( Εποικοδομητική κριτική παραμένοντας στο επίπεδο αυτό θεωρώ ότι δεν μπορεί να υπάρξει, επομένως η επιδίωξή της είναι αστοχία και λάθος)

Τότε ποιο θα είναι πράγματι το ουσιαστικό όφελος όλων αυτών ( Ποιων όλων αυτών; Και ποιος μιλάει για όφελος; Τι ακριβώς άραγε εννοείς όταν μιλάς για όφελος;) όταν επιμένεις στη δική σου άποψη χωρίς καν να σχολιάζεις αυτά που έχω αναφέρει (π.χ. στιγμές, επικοινωνία στα όνειρα και προβλέψεις μελλοντικών γεγονότων), μόνο και μόνο γιατί προέρχονται από 'αναλυτική σκέψη'; ( Διάνα.. Ακριβώς επειδή είναι προϊόντα αναλυτικής σκέψης και απαιτούν σκέψη για να προσεγγισθούν, επιμένω ότι δεν πρόκειται να τα σχολιάσω... Δεν με αφορούν ευθέως, και ακόμη περισσότερο σε αυτό το ιστολόγιο... Καμιά φορά χάριν ψυχαγωγίας, για κοινωνικούς λόγους ή έστω όταν επιτρέπω στο μυαλό μου να παίζει, μπορώ να ασχοληθώ με αυτά. Κανονικά όμως είναι εκτός του τρόπου ζωής μου)

Και ο 'φιλοσοφικός τρόπος σκέψης' των αρχαίων Ελλήνων (π.χ. Αριστοτέλης, Πλάτωνας, Πλωτίνος, Ηράκλειτος και Πυθαγόρας) είναι και αυτός 'επιστημονικός' και, επομένως, απορρίπτεται γιατί είναι κατώτερος του δικού σου; Ανέφερα τον Αριστοτέλη και τις σκέψεις του πάνω στο θέμα στη Στιγμής, έχει αυτό σημασία για σένα και για τη συζήτηση που ξεκίνησες; ( Πράγματι, η Επιστήμη και η Φιλοσοφία δεν ανήκουν στο επίπεδο που κινούμαι μια και προσεγγίζονται μόνο μέσω σκέψης ή έστω η σκέψη είναι απαραίτητη. Για μένα επίσης υπάρχει διαφορά μεταξύ σοφού και φιλοσόφου και αυτό που θα με ενδιέφερε είναι ο σοφός και όχι ο φιλόσοφος..... Μπήκαμε βέβαια σε πολύπλοκα και επομένως σταματάμε εδώ το θέμα)

Επίσης αναφέρεις ότι:

'Όλες αυτές οι λέξεις Παρελθόν Παρόν Μέλλον για να έχουν νόημα είναι απαραίτητο να βρίσκεσαι μέσα στο πλαίσιο της νοητικής προσέγγισης και των νοητικών διεργασιών.... Αν δεν είσαι μέσα σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο δεν έχουν νόημα...

Δηλαδή, αν ζεις όντας στην κατάσταση κατά την οποία υπάρχεις χωρίς να σκέφτεσαι, χωρίς δηλαδή να επεξεργάζεσαι τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό σου, δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε Παρελθόν ούτε Μέλλον ούτε Παρόν ούτε συζήτηση για αυτά.....' ( Ακριβώς... Όταν είσαι σε αυτή την κατάσταση, υπάρχει μόνο αυτό που υπάρχει και τίποτε άλλο... Αυτό που υπάρχει το βιώνεις με απευθείας επαφή και όχι με διανοητική διεργασία - επεξεργασία, οπότε όλες οι λέξεις είναι ήχοι χωρίς νόημα  όταν εκφέρονται ή εικόνες αν περνάνε από το μυαλό ή βλέπονται γραμμένες σε βιβλίο... Για παράδειγμα, το δέντρο που είναι μπροστά μου δεν είναι ελιά.... Είναι αυτό που είναι .... Από την στιγμή που κάποιος το βλέπει σαν ελιά, φεύγεις από το επίπεδο της μη σκέψης και πας στο επίπεδο της διανοητικής προσέγγισης).

Δηλαδή υποστηρίζεις ότι ουσιαστικά δεν χρειάζεται να συζητούμε αυτά τα πράγματα αλλά να ζούμε; ( Θεωρώ ότι δεν μπορεί κάποιος να προσεγγίσει αυτό που αποκαλείται αλήθεια μέσω της σκέψης. Μόνο όταν η σκέψη σιγήσει)... Τότε προς τι όλα τα κείμενα που γράφεις; Θέλεις να γίνει κάποιος διάλογος ή παρουσιάζεις τις σκέψεις σου χωρίς να περιμένεις κάποια ανταπόκριση; ( Θεωρώ ότι αυτά απαντήθηκαν παραπάνω) Και όταν έλαβες τη δική μου ανταπόκριση πώς τη χειρίστηκες; (Τι ερώτηση; τι θέλεις να πεις; Δεν βλέπεις πώς την χειρίζομαι; Δεν καταλαβαίνω)

Αν κάποιοι μας λένε ότι δεν χρειάζεται να συνδιαλεγόμαστε ( Τι πάει να πει “δεν χρειάζεται” Μπορείς να συνδιαλέγεσαι για εκατομμύρια πράγματα... Για κάποια άλλα όμως, πράγματι δεν χρειάζεται και ακόμη περισσότερο, η συνδιάλεξη δεν προσφέρεται... ) (δηλαδή τα 'λόγια είναι φτώχεια') αλλά απλώς... να ζούμε ... μα αυτό το κάνουμε ήδη ( Μεγάλη κουβέντα... Τι πάει να πει, άραγε, ζω;) , δεν χρειαζόμαστε κανένα να μας το πει ... ζούμε, σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και υπάρχουμε! ( Πολύ ωραία.....)

Κώστας