Μπλε οθόνη

Επανέρχεται λοιπόν...
Το νόημα...
Ποιο είναι το νόημα...
Σκοτάδι.... ένα φλασάκι.... σκοτάδι = άνθρωπος....
Αποκλείεται....
Κάπου γίνεται λάθος στην προσέγγιση....
Εντάξει, έτσι δείχνει...
Σκοτάδι.... ένα φλασάκι.... σκοτάδι = άνθρωπος....
Έτσι δείχνει αν βλέπω τα πράγματα όπως έμαθα να τα βλέπω...
Τι έμαθα; ...Ο άνθρωπος είναι ένα φλασάκι... Μια ριπή του ανέμου στον ανοιξιάτικο ουρανό... Ένα τίποτα...
Το να το αποδεχτώ αυτό είναι εύκολο... Είναι θέμα πίστης...
Το δύσκολο είναι να το βάλω στην άκρη και να επιχειρήσω την ανατροπή....Να είμαι αυθεντικός...
Εύκολο, δύσκολο....ιστορίες του μυαλού....
Δεδομένες ψευδαισθήσεις...
Ψευδαισθήσεις από χέρι...
Ιστορίες του μυαλού...

Μπορεί όμως υπάρξει αυθεντικότητα με νοητική προσέγγιση; Μπορεί ο υπολογιστής να είναι αυθεντικός;

Όχι, γιατί στηρίζεται στον προγραμματισμό του....

Πάμε λίγο παραπάνω...
Σκοτάδι.... ένα φλασάκι.... σκοτάδι = άνθρωπος....
Εύκολο να το λέω...
Όταν όμως προσπαθώ να το κατανοήσω βαθιά, να το συνειδητοποιήσω... να συνειδητοποιήσω τι σημαίνει αυτό...Ε, τότε τα πράγματα αλλάζουν...
Μπαίνω στο σκοτάδι το πριν και το μετά... Με το μυαλό και με την αίσθηση...

Η αίσθηση... σκοτάδι....

Όσο για το μυαλό.... Αυτό έχει το πρόβλημα....

Έχετε την εμπειρία της μπλε οθόνης στα Windows; Αυτό συμβαίνει τότε στο μυαλό...
Δεν τρέχει τίποτα...
Δεν μπορεί να πιαστεί από πουθενά.... κυριολεκτικά από πουθενά....

Και έτσι πάλι πέφτει στην πίστη...
Στην πίστη ότι υπάρχει λύση...
Γιατί τι άλλο από πίστη είναι και αυτό...

Και επομένως ψευδαίσθηση...

Και επομένως το δικό μου παραμύθι...

(Το μυαλό που έχει το πρόβλημα προσπαθεί και να το λύσει με τα κολπάκια του....)

Το μόνο που εξισορροπεί τα πράγματα είναι το..... τί είχα τι έχασα....
είναι το ..... όλοι δυο μέτρα από κάτω θα πάνε .... είναι το όλοι ζουν στην ψευδαίσθησή τους έτσι και αλλιώς...

Όμως..... η πίστη που εξισορροπεί είναι ταυτόχρονα και το εμπόδιο για τη λύση...




......Το εμπόδιο είναι η αποδοχή αλλιώς είναι το κλειδί .....

...Πιστεύω ότι είναι το κλειδί....

...Έχω την ψευδαίσθηση ότι είναι το κλειδί...

...Η ψευδαίσθηση είναι έτσι και αλλιώς δεδομένη...

...Αυτή η αίσθηση κρατάει ζωντανό το ψάξιμο...

(άλλες ιστορίες του μυαλού)



...Αλλιώς..... σταματάω την σκέψη, μπαίνω στη νιρβάνα και η ψευδαίσθηση συνεχίζεται διαφορετικά.... (αυτό συμβαίνει πότε πότε)....

Συνεχίζεται διαφορετικά;.....

Αλλά η ψευδαίσθηση είναι υπόθεση του μυαλού... Όταν δεν ζεις με τις σκέψεις, ούτε υπάρχει ούτε δεν υπάρχει ψευδαίσθηση...


Το μυαλό λέει ότι και τότε ψευδαίσθηση είναι...

Το μυαλό το λέει... δεν έπεται ότι έτσι και είναι...

Και τι αξιοπιστία μπορεί να έχει το μυαλό όταν το ίδιο ζει μέσα στην ψευδαίσθηση;

Καμία....


Διάλειμμα....



Διαλέγω και παίρνω δεν...