Τα μεγάλα ερωτήματα του ανθρώπου

Πολλές φορές βρέθηκα ενώπιον των μεγάλων ερωτημάτων του ανθρώπου.....
Και ακόμη θεώρησα ως σκοπό ζωής το να ασχοληθώ για να απαντήσω σε αυτά....
Τι είναι ο άνθρωπος...
Τι είναι όλη αυτή η Φύση και η Ύπαρξη....
Γιατί υπάρχουμε...
Από που ερχόμαστε και που πάμε...
Ερωτήματα που απασχόλησαν τον άνθρωπο ανέκαθεν.... Που απασχολούν την φιλοσοφία και την επιστήμη... Που όλοι αυτοί επιχειρούν απαντήσεις και που ακόμη δεν έχουν ακόμη βρει την σωστή απάντηση....
Τώρα θεωρώ ότι είμαι σε θέση να δώσω κάποιες απαντήσεις..... Για να τελειώνουμε.... Για να πάψουν κάποια από αυτά να μας/με απασχολούν.... Για να σβήσουν από την λίστα των εκκρεμοτήτων....
Καταλήγω λοιπόν στο εξής συμπέρασμα....
Αυτά τα ερωτήματα -όπως όλα τα ερωτήματα- είναι αποτελέσματα της δραστηριότητας της ανθρώπινης νόησης...
Έχουν νόημα, μόνο μέσα στο πλαίσιο της ανθρώπινης νόησης....
Ταυτοχρόνως είναι και σίγουρο ότι δεν είναι δυνατόν να απαντηθούν από την ανθρώπινη νόηση...
Και διότι η ανθρώπινη νόηση δεν διαθέτει τα δεδομένα για να απαντήσει σε αυτά, επομένως εφ' όσον δεν διαθέτει τα απαραίτητα δεδομένα δεν είναι και δυνατόν να δώσει απάντηση.... Αλλά.... και διότι.... Ποτέ δεν θα διαθέτει τα απαραίτητα δεδομένα για να απαντήσει, μια και τα απαραίτητα δεδομένα, υπερβαίνουν τις δυνατότητες της νόησης... 
Τα δεδομένα που χρειάζονται για να απαντηθούν τα ερωτήματα αυτά, δεν μπορεί να τα διαβάσει, ακόμη και να τα κατανοήσει η ανθρώπινη νόηση..... Επομένως αν και υπάρχουν, δεν μπορεί να τα αναγνωρίσει και να τα χρησιμοποιήσει
Μια και είναι άλλης ποιότητας.... άλλης δομής....
Είναι δεδομένα που υπάρχουν και κυκλοφορούν μέσα στον συμπαντικό χώρο, μέσα στον οποίο η ανθρώπινη νόηση δεν είναι παρά ένα μόνο  επίπεδο...
Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο που δεδομένα του χώρου των τριών διαστάσεων είναι άχρηστα στις δύο ή στην μία διάσταση... Εργαλεία των δύο ή της μιας διάστασης, δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν...
Υπάρχει επομένως ένα καίριο θέμα....
Εφόσον τα ερωτήματα είναι αποτελέσματα.... προϊόντα... της ανθρώπινης νόησης και η οποία ανθρώπινη νόηση δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να τα απαντήσει, δεν είναι σε θέση να τα απαντήσει, είναι προφανές ότι είναι ανόητο να υπάρχει προσπάθεια να απαντηθούν.... Είναι δηλαδή εν τέλει, ανόητα ερωτήματα- με όλη την σημασία της λέξης ...
Με άλλα λόγια, είναι παράλογο να τίθενται ...
Μπορούν να τίθενται μόνο αν κάποιος θέλει να περάσει την ώρα του ή να κάνει ασκήσεις κατά της Αλτσχάιμερ, γνωρίζοντας βεβαίως ότι αποκλείεται να τα απαντήσει...
Αλλά και πάλι, αυτό μπορεί να το κάνει κάποιος ο οποίος έχει αποφασίσει ότι στην ζωή του θα ασχολείται, θα διαθέτει τον χρόνο του αποκλειστικά σε νοητικές δραστηριότητες....
Κάποιος που προτιμάει τις νοητικές δραστηριότητες αντί για παράδειγμα να απολαμβάνει την επαφή με την Φύση, την συμμετοχή στην ζωή και να πραγματοποιεί την ύπαρξή του μέσα σε αυτή..... Να εμπειρείται, να βιώνει την ύπαρξή του εντός της φύσης, να εμπειρείται, να βιώνει την ύπαρξή του ως μέρος της Φύσης ....  Και όταν εδώ λέω Φύση, εννοώ το κάθε τι που υπάρχει.... Όχι την φύση ή το φυσικό περιβάλλον όπως η λέξη χρησιμοποιείται συνήθως....


Επανέρχομαι  λοιπόν....

Ερώτηση: Τι είναι ο άνθρωπος;
Απάντηση: Αυτό που είναι.... Βίωσε το... Απόλαυσέ το.... Εσύ είσαι άνθρωπος... Νιώσε τον εαυτό σου λοιπόν... Δεν είσαι αυτό που συνθέτει ψηφιακά το μυαλό σου.... Είσαι κάτι άλλο, περισσότερο, διαφορετικό, που μόνο αν σταματήσεις να προσπαθείς να το καταλάβεις νοητικά, θα μάθεις τι είναι... Τι είσαι....

Ερώτηση: Τι είναι όλη αυτή η Φύση και η Ύπαρξη....
Απάντηση:  Αυτά που είναι.... Βίωσε τα... Απόλαυσέ τα.... Εσύ είσαι η Φύση και η Ύπαρξη... Μαζί με όλα τα άλλα.... Όχι ξεχωριστά... Όλα μαζί  Νιώσε τα λοιπόν... Δεν είναι αυτό που συνθέτει ψηφιακά το μυαλό σου.... Είναι κάτι άλλο, περισσότερο, διαφορετικό, που μόνο αν σταματήσεις να προσπαθείς να το καταλάβεις νοητικά, θα μάθεις τι είναι... 

Ερώτηση: Γιατί υπάρχουμε...
Απάντηση: Υπάρχουμε, για τον λόγο για τον οποίο υπάρχουμε... Οι λέξεις δεν έχουν νόημα παρά μόνο αν αποφασίσει κανείς να κινηθεί μέσα στο στενό νοητικό πλαίσιο... Έξω από αυτό δεν είναι παρά ήχοι ή μουτζούρες... Δεν βιώνονται.... Βίωσε την Ύπαρξη... Νιώσε την... Νιώσε τον εαυτό σου, την Φύση, ό,τι υπάρχει.... Η Ύπαρξη δεν είσαι αυτό που συνθέτει ψηφιακά το μυαλό σου.... Είναι κάτι άλλο, περισσότερο, διαφορετικό, που μόνο αν σταματήσεις να προσπαθείς να το καταλάβεις νοητικά, θα μάθεις τι είναι.... Μόνο αν σταματήσεις να προσπαθείς να το καταλάβεις νοητικά, θα μάθεις τι είναι.. Θα νιώσεις γιατί υπάρχει ..... 
Δεν θα απαντήσεις στο ερώτημα .... Απλώς θα νιώσεις.... Και δεν θα υπάρχει το ερώτημα....

Ερώτηση:  Από που ερχόμαστε και που πάμε...
Απάντηση: Ερχόμαστε από κάπου και πάμε κάπου.... Οι λέξεις δεν έχουν νόημα παρά μόνο αν αποφασίσει κανείς να κινηθεί μέσα στο στενό νοητικό πλαίσιο... Έξω από αυτό δεν είναι παρά ήχοι ή μουτζούρες... Δεν βιώνονται... Βίωσε την Ύπαρξη... Νιώσε την... Νιώσε τον εαυτό σου, την Φύση, ό,τι υπάρχει.... Η Ύπαρξη δεν είσαι αυτό που συνθέτει ψηφιακά το μυαλό σου.... Είναι κάτι άλλο, περισσότερο, διαφορετικό, που μόνο αν σταματήσεις να προσπαθείς να το καταλάβεις νοητικά, θα μάθεις τι είναι.... 
Το που ερχόμαστε και που πάμε, είναι απλώς νοητικό κατασκεύασμα..... Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει... Όπως και οι λέξεις..... Έχει νόημα, μόνο αν αποφασίσει κανείς να κινηθεί μέσα στο στενό νοητικό πλαίσιο... Έξω από αυτό δεν είναι παρά ήχοι ή μουτζούρες... Έξω από αυτό, είναι κυριολεκτικά, ανόητες.....

Το μόνο που έχει ουσία, είναι η Ύπαρξη και μάλιστα τώρα.... Αυτή την στιγμή που διαβάζεις αυτό το κείμενο.... Το κάθε τι που υπάρχει την στιγμή ακριβώς που υπάρχει... Το κάθε τι που συμβαίνει, την στιγμή ακριβώς που συμβαίνει....
Όλα τα άλλα είναι ένα παραμύθι.... Μια ψευδαίσθηση..... Που την παράγει ο νοών εγκέφαλος για ιδία χρήση.... Για να αυτοεπιβεβαιωθεί.... Για να θεμελιώσει ψευδαισθητικά μια ηγεμονία την οποία δεν έχει αλλά νομίζει..... Φαντάζεται ότι έχει ... Αρέσκεται να νομίζει .... Βαυκαλίζεται ...

Εν κατακλείδι... 
Ουσία έχει μόνο η ζωή, η εμπειρία, το βίωμα τώρα... Αυτή την στιγμή...  Εδώ.... Όπου τώρα βρίσκεσαι... Όπου, όποια στιγμή βρίσκεσαι... Εκείνη την στιγμή... Την στιγμή που κάπου βρίσκεσαι.... Εκείνο που τότε και εκεί εμπειρείσαι.... Βιώνεις....


Τα άλλα είναι απλώς οδοντόπαστες.....

Σκέψη και έμπνευση

Σκέψη και έμπνευση

Πάμε λοιπόν

Έλεγα λοιπόν ότι ο νους του ανθρώπου μοιάζει σαν να έχει στην διάθεσή του δύο υπολογιστές:

Ό ένας, είναι ένας ατομικός υπολογιστής, αυτοδύναμος και αυτόνομος, με το λογισμικό του, τις μνήμες του, τα προγράμματά του, το πληκτρολόγιό του με την γλώσσα του... Και τα λοιπά του…

Ο άλλος όμως δεν είναι αυτόνομος ατομικός υπολογιστής. Είναι απλώς, ένα τερματικό από τα δισεκατομμύρια τερματικά που υπάρχουν στο Σύμπαν και είναι συνδεδεμένα με τον κεντρικό υπολογιστή του Σύμπαντος…. Με έναν κάποιον κεντρικό υπολογιστή…

Αυτή χοντρικά είναι μια παρομοίωση του νου του ανθρώπου, η οποία και θα χρησιμοποιηθεί πιθανώς παρακάτω για να διευκολύνει κάποια συγκεκριμένη κατανόηση.

Ας το δούμε τώρα και αλλιώς:

Ο νους του ανθρώπου έχει δυο μέρη:

Το ένα μέρος είναι αυτό που αντιστοιχεί στην σκέψη και το άλλο αυτό που αντιστοιχεί στην έμπνευση…  χοντρικά… και υπάρχει και η αντιστοιχία με τους υπολογιστές… Το πρώτο μέρος είναι η σκέψη – ατομικός υπολογιστής και το άλλο είναι η έμπνευση – τερματικό του Συμπαντικού υπολογιστή….

Με βάση αυτά, ο άνθρωπος στην καθημερινή του ζωή, λειτουργεί με τους δύο αυτούς υπολογιστές…

Προσοχή όμως… Αν και τους φέρει και τους δύο, δεν είναι δυνατόν ταυτοχρόνως να λειτουργεί και με τους δύο…

Δηλαδή οι περισσότερο δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν ταυτοχρόνως και με τους δύο…

Μπορεί να λειτουργεί μόνο με τον έναν κάθε στιγμή…. Αν θέλει να λειτουργήσει με τον άλλο, θα πρέπει να σταματήσει αυτόν και να πιάσει τον άλλο… Θα πρέπει να αλλάξει «ποντίκι»…

Δεν μπορεί με το ίδιο «ποντίκι» να δουλέψει και στις δύο οθόνες… Πρέπει να αφήσει το ένα ποντίκι και να πιάσει το άλλο…

Ας πούμε ότι αυτό το «ποντίκι» είναι η συνειδητότητά του ή η προσοχή του….

Θα πρέπει δηλαδή να μεταθέσει την προσοχή του από τον ατομικό υπολογιστή στο τερματικό του Συμπαντικού… Οπότε βέβαια διακόπτει την επαφή του με τον ατομικό…… Και εφόσον έχει αυτή την δυνατότητα…. Και εφόσον γνωρίζει την ύπαρξη του άλλου υπολογιστή … Και εφόσον γνωρίζει να τον χειρίζεται…. Και εφόσον και εφόσον…..

Αν μεταφέρουμε στην ουσία την «συζήτηση», θα πρέπει να αντικαταστήσουμε τον ατομικό υπολογιστή με την σκέψη και το τερματικό με την έμπνευση…

Οπότε έχουμε:

Ο άνθρωπος ή θα είναι σε κατάσταση σκέψης ή σε κατάσταση έμπνευσης…

Δεν μπορεί ταυτόχρονα –έστω, οι περισσότεροι δεν μπορούν – να βρίσκεται και στις δύο καταστάσεις… (Ας το ξεκαθαρίσουμε το θέμα… Μπορεί κάποιος όχι ακριβώς να βρίσκεται και στις δύο καταστάσεις αλλά να μπορεί να βρίσκεται και στις δύο και σε καμία ταυτοχρόνως… Αρκεί να έχει εκπαιδευτεί σε αυτό και να έχει φτάσει σε υψηλό βαθμό εκπαίδευσης, η οποία θα του επιτρέπει να μην κολλάει καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην μια ή στην άλλη κατάσταση αλλά να μπορεί να μεταφέρεται, αυτομάτως ανάλογα με τις περιστάσεις  ή και κατά βούληση, από την μία στην άλλη).

Για να μετατεθεί σε κατάσταση έμπνευσης, η κατάσταση σκέψης θα πρέπει να εγκαταλειφθεί… Συνειδητά ή ασυνείδητα….

Πρέπει απαραίτητα δηλαδή, να σταματήσει να σκέπτεται, φαντάζεται, αναπολεί, να συγκεντρώνει κάπου εξεταστικά την προσοχή του και  να χαλαρώσει.. (Αυτό το έχω ήδη περιγράψει σε παλαιότερη ανάρτηση….)

Όταν συμβούν αυτά, μπορεί να περάσει σε κατάσταση έμπνευσης….

Σε κατάσταση όπου θα βρίσκεται σε εγρήγορση και σε διαρκή ετοιμότητα λήψης,  χωρίς κα μία διεργασία να μην πραγματοποιείται στην περιοχή της σκέψης… Απολύτως κα μία… Μηδέν… Τίποτα… Κενό …

…Και όταν θα έχει περιέλθει σε κατάσταση έμπνευσης, τότε βέβαια μπορεί να του έρθει η έμπνευση…. Έμπνευση για παράδειγμα ….  σχετικά με κάποιο πρόβλημα που τον απασχολεί…. Κάθε είδους πρόβλημα….

Έπεται η συνέχεια…