Προχθές διάβασα ένα άρθρο που έλεγε τα εξής:
Οι ανακαλύψεις του Κοπέρνικου, του Γαλιλαίου και του Κέπλερ που έδειξαν ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο έγιναν μια μεταφορά για την αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι ο Άνθρωπος δεν ήταν στο κέντρο του Σύμπαντος, αλλά ένα ασήμαντο δημιούργημα σε έναν ασήμαντο πλανήτη σε ένα ασήμαντο ηλιακό σύστημα, από τα οποία υπάρχουν εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν πράγματι έτσι έχουν τα πράγματα, αν είναι σωστή αυτή η άποψη...
Αναρωτιέμαι μήπως, έχοντας και κάπου στο βάθος του μυαλού μου τις προσεγγίσεις των σύγχρονων κβαντικών φυσικών, μήπως δηλαδή όλοι αυτοί οι πλανήτες και άστρα, δεν είναι παρά δημιουργήματα του μυαλού του ανθρώπου, και τι νόημα έχει η ύπαρξή τους στην περίπτωση που υπάρχουν χωρίς να υπάρχουν τα μυαλά των ανθρώπων...
Και τότε τι πάει να πει αυξανόμενη συνειδητοποίηση ... (Άλλη μια ψευδαίσθηση, νοητικό παιχνιδάκι)
Αν δηλαδή υποθέσουμε ότι γίνει μια καταστροφή στην Γη και πάψουν να υπάρχουν οι άνθρωποι, τι νόημα θα έχει η ύπαρξη όλων αυτών των δισεκατομμυρίων πλανητών και αστέρων. Γιατί θα υπάρχουν; Θα υπάρχουν για να υπάρχουν; Θα υπάρχουν για να γυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους χωρίς να τα βλέπει κανείς;... Ή μήπως και δεν θα υπάρχουν;
Μήπως το παραπάνω άρθρο, η σκέψη που προβάλλεται με αυτό το άρθρο δεν είναι παρά ένα ακόμη νοητικό παίγνιο;
Μήπως πράγματι ο νους του ανθρώπου που βλέπει και συνειδητοποιεί (χα) όλα αυτά τα πράγματα είναι πράγματι ανωτέρου επιπέδου από αυτά; – η έστω μη συγκρινόμενος με αυτά;- Από αυτά, που αν δεν υπήρχε το ασήμαντο δημιούργημα, στον ασήμαντο πλανήτη, στο ασήμαντο ηλιακό σύστημα, από τα οποία υπάρχουν εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια, δεν θα ήταν παρά ασήμαντα πράγματα; Ποια δηλαδή θα ήταν η σημασία τους; ...
Αφού η σημασία, η όποια σημασία, είναι υπόθεση του νου και για να έχει κάτι σημασία, προϋποθέτει την ύπαρξη νου. Η προϋπόθεση λοιπόν δεν έχει μεγαλύτερη αξία από το γεγονός;
Αν για να φτιάξεις ένα πίνακα η προϋπόθεση είναι να έχεις ένα χαρτί, αν για να φτιάξεις ένα άγαλμα η προϋπόθεση είναι να έχεις ένα κομμάτι μάρμαρο, το χαρτί και το κομμάτι μάρμαρο δεν είναι σπουδαιότερο από το έργο τέχνης; Γιατί χωρίς αυτά, πού πώς τί το έργο τέχνης;
Για να στείλεις ένα ι μέιλ χρειάζεσαι υπολογιστή... Ε καλά, στείλε ι μέιλ χωρίς υπολογιστή...
Ή που κάνω λάθος;
Μήπως πράγματι ο κόσμος είναι δημιούργημα του μυαλού μας;
Ή μήπως ο κόσμος είναι κόσμος επειδή έτσι τον βλέπει το μυαλό μας;
Αλλά και από την φυσική άποψη να το πάρουμε.
Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι η μορφή του κόσμου που εμείς βλέπουμε είναι αυτή που βλέπουμε επειδή τα μάτια μας είναι φτιαγμένα να βλέπουν με τον τρόπο που βλέπουν; ... Μην το ψάχνεις .... Έτσι είναι ....
Και ο κόσμος είναι αυτό που εμείς βλέπουμε; Χα χα χα ....
Σοβαρά, ο κόσμος είναι αυτό που βλέπουμε εμείς;
Ας το πούμε αυτό σε μια κατσαρίδα ή σε μια μέλισσα ή ακόμη και σε έναν τυφλό ..... Χα χα χα ....
Για κάνε μια συζήτηση περί κόσμου, περί θεού, περί φύσης με έναν εκ γενετής τυφλό και μετά έλα να το ξανασυζητήσουμε το πράγμα... Εννοείται με έναν τυφλό μη προγραμματισμένο καταλλήλως ώστε να βλέπει αυτά που δεν βλέπει ή καλύτερα, ώστε να βλέπει αυτά που βλέπουν οι άλλοι ...
Ή μήπως ο κόσμος είναι αυτό που ακούμε ....
Ας το πούμε αυτό σε έναν κουφό .... Χα χα χααααα ....
Ή ακόμη βάλε στην τηλεόραση την Κυριακή το πρωί την λειτουργία στην Μητρόπολη και κλείσε τον ήχο και έλα μετά να συζητήσουμε τι έμαθες για τον θεό από την θεία Χα χα χα ... λειτουργία. Χα χα χα ....
Η μόνη λύση είναι να ζητήσουμε τηλεφωνικώς την συμβουλή ενός μουγκού ...
Ουάααου ....
Λοιπόν; Τίιιι;;;
Ψευδαισθησάρααααα
Έλα .... και αφού λύσετε το ζήτημα και καταλήξετε κάπου, ελάτε μετά να μου πείτε τι είναι ο άνδρας σας, η γυναίκα σας ή το παιδί σας ... Το αυτοκίνητό σας, το σπίτι σας, η κρίση (χα).....
Τι;....
Μπάαααααααααμ
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008
Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008
Ψευδαισθήσεις; Κάργα
Άντε λοιπόν να ασχοληθούμε και λίγο πιο θεωρητικά με τις ψευδαισθήσεις. Να προσεγγίσουμε τις αιτίες τους. Γιατί τις έχουμε;
Προσπαθώ να βάλω τα πράγματα σε τάξη - μέσα στη δική μου φυσικά ψευδαίσθηση - και έτσι προχωρώ σε μια εισαγωγή στην πνευματικότητα.
Για αλλού προορίζεται βέβαια αυτό το κείμενο αλλά στις ψευδαισθήσεις, όλα επιτρέπονται.
Πάμε λοιπόν.
Εισαγωγή στην πνευματικότητα
Κάθε τι που υπάρχει είναι μια οντότητα, που δεν ταυτίζεται με την περιγραφή (ή το όνομα) που του δίνουμε. Είναι αυτό που είναι. Είναι δηλαδή, κάτι περισσότερο από την περιγραφή του, είναι κάτι περισσότερο από την υλική υπόστασή του την οποία αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας είναι ακριβώς και το μέρος του το οποίο είναι δυνατόν να περιγραφτεί.
Εκτός όμως από το υλικό μέρος σε κάθε τι υπάρχει και ένα άλλο μέρος του το οποίο δεν είναι δυνατόν να το αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας, ένα μη υλικό, ένα άυλο μέρος. Αυτό το άυλο μέρος, στο σύνολό του, το ονομάζουμε πνεύμα. Δηλαδή κάθε τι έχει την ύλη του και το πνεύμα του. Κάθε τι, ότι και αν είνα αυτό.
Έτσι μπορούμε να πούμε ότι κάθε τι που υπάρχει, αποτελείται ταυτόχρονα από το υλικό και το πνευματικό μέρος του.
Ενώ λοιπόν το υλικό μέρος το αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, το πνευματικό μέρος το αντιλαμβανόμαστε, το νιώθουμε με άλλο δέκτη μας, ένα δέκτη που για να τον αντιληφθούμε πρέπει να μην έχουμε απασχολημένο το μυαλό μας με άλλες διεργασίες και ιδιαίτερα με σκέψεις. Να βρισκόμαστε δηλαδή σε κατάσταση πνευματικότητας ή όπως αλλιώς λέγεται, σε κατάσταση μη σκέψης.
Λέω λοιπόν ότι κάθε τι είναι περισσότερο από την περιγραφή του και ότι κάποια στοιχεία του δεν μπορούμε να τα περιγράψουμε ή και να τα αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας. Για παράδειγμα, σε έναν άνθρωπο, δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας το τι σκέφτεται, την ιστορία του, το τι αισθάνεται, τι πραγματικά έχει βιώσει - και άλλα πολλά βέβαια που ίσως ούτε ο ίδιος γνωρίζει. Μια ιδέα για όλα αυτά θα μπορούσαμε να έχουμε μόνο αν ο ίδιος μας τα διηγηθεί. Αλλά μια ιδέα δεν σημαίνει τίποτα. Η ιδέα δεν είναι η πραγματικότητα. Δεν είναι τίποτε άλλο και αυτή από μια περιγραφή, που βέβαια δεν μπαίνει μέσα μας ως αίσθημα αλλά ως νόημα.
Αν πάρουμε ένα φρούτο, με τις αισθήσεις μας δεν είναι δυνατόν να μάθουμε από που έρχεται, από ποιο συγκεκριμένο δένδρο, τι επιδράσεις έχει δεχθεί από το περιβάλλον του, τη δύναμη ζωής που περιέχουν οι σπόροι του. Ή ακόμη ας πάρουμε ένα λαγό. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας από ποια λαγουδίνα γεννήθηκε, τι εμπειρίες είχε όταν ήταν μικρό λαγουδάκι, τι αισθάνθηκε όταν κάποτε τον κυνηγούσαν κάποια σκυλιά και κυνηγοί. Αυτό συμβαίνει για όλα τα όντα. Για κάθε τι που υπάρχει στην υφήλιο και πέρα από αυτήν, εκεί που δεν φθάνουν οι αισθήσεις μας, με κανένα τρόπο.
Θέλω να γίνει πλήρως κατανοητό ότι ό,τι γνωρίζουμε από πληροφορίες, απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Και αν θεωρούμε ή νομίζουμε ότι αυτό που γνωρίζουμε απο πληροφορίες είναι η πραγματικότητα, αυτό είναι φυσικά ένα παραμύθι μας, μια ψευδαίσθησή μας. Επομένως και αν η συμπεριφορά μας και η ζωή μας στηρίζεται στις πληροφορίες, τότε κοιμόμαστε "ύπνον βαθύν", είμαστε χωμένοι στην ψευδαίσθηση μέχρι τα αυτιά και ακομη παραπάνω.
Η περιγραφή που δίνουμε στα πράγματα δημιουργήθηκε με σκοπό να μπορούμε να συνεννοούμαστε όταν θέλουμε να αναφερθούμε σε κάποιο συγκεκριμένο πράγμα. Δεν δίνεται για να αντιληφθούμε την ουσία των πραγμάτων. Εδώ είναι και η διαφορά μεταξύ φιλοσοφίας και σοφίας. Οι φιλόσοφοι στηρίζονται σε πληροφορίες και σε διανοήματα δικά τους ή άλλων και σε νοητικούς συνδυασμούς. Στηρίζονται σε υποθέσεις, αναλύσεις, διερευνήσεις νοητικές και άλλα νοητικά παίγνια και φθάνουν σε συμπεράσματα που καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Σε αντίθεση με τους σοφούς που βιώνουν τα πράγματα απευθείας και έχουν γνήσια προσέγγιση και επομένως βρίσκονται πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα από τους άλλους. Και αυτοί βέβαια στην ψευδαίσθησή τους αν πλησιάσουμε το θέμα με κάποιον άλλο -μυστικό προς το παρόν τρόπο.
Αν θυμηθούμε όμως ότι το κάθε τι έχει και κάτι το άυλο το πνευματικό που το αποτελεί, αμέσως καταλαβαίνουμε ότι όταν μιλάμε για κάτι, δεν μιλάμε για την ουσία του την ολοκληρωμένη αλλά για ένα κομμάτι του μόνο.
Η ουσία του κάθε τι δεν είναι δυνατόν να μεταφερθεί σε κάποιον άλλο. Δεν είναι δυνατόν να μεταφερθεί λεκτικά. Δεν περιγράφεται δηλαδή η ουσία. Την ουσία την βιώνει ο καθένας μας μόνος του, μέσω της πνευματικότητας. Δεν μπορεί να την κατανοήσει μέσω διανοητικής προσέγγισης. Την ουσία δεν την κατανοείς. Δεν την μαθαίνεις. Την ουσία τη νιώθεις, την διαισθάνεσαι.
Αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας είναι το ότι έχουμε περιοριστεί στην υλική προσέγγιση των πραγμάτων μόνο και δεν ασχολούμαστε με το πνευματικό τους μέρος. Προσεγγίζουμε το κάθε τι επιπόλαια, επιφανειακά, διανοητικά. Δεν μπαίνουμε στην ουσία του κάθε τι. Και αυτός ο τρόπος προσέγγισης, μας έχει γίνει συνήθεια. Μάλιστα, η συνήθεια αυτή είναι τόσο απλωμένη στην ανθρωπότητα και μέσα στους αιώνες, ώστε εκτός από κάποιους ανθρώπους, οι πλειονότητα, θεωρεί ότι ο μοναδικός τρόπος αντίληψης είναι μέσω της περιγραφής, μέσω της πληροφορίας, ο υλικός και έχει παραμερίσει τελείως την πνευματική προσέγγιση σε βαθμό που ούτε καν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει πνευματικότητα. Δεν τους έχει μιλήσει κανείς γι' αυτήν. Δεν την γνωρίζουν ή φαντάζονται απίθανα πράγματα για το τι σημαίνει αυτή η λέξη.
Και ακόμη, αυτή η πλειονότητα των ανθρώπων βιώνουν τη ζωή τους στηριζόμενοι μόνο στην υλικότητα και έχοντας απομακρυνθεί τελείως από την πνευματικότητα. Όπως είναι φυσικό, αυτή η ακρωτηριασμένη προσέγγιση της ζωής έχει ως αποτέλεσμα να απέχει πλήρως από την πραγματικότητα και μάλιστα να έχει επιβληθεί στην ανθρωπότητα ένα λειψό είδος ζωής το οποίο όπως πάλι είναι φυσικό, δημιουργεί πλείστα όσα προβλήματα και οδυνηρά επακόλουθα στον κάθε άνθρωπο και κατ' επέκταση στης κοινωνίες και στον κόσμο ολόκληρο.
Χάαααοοοοοοοος.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που δημιουργεί αυτή η περιορισμένη προσέγγιση του κόσμου είναι το ότι επειδή δεν είναι δυνατόν να καταλάβεις τίποτα σωστά αν το προσεγγίζεις λειψά, ολόκληρη η κοινωνία επιδίδεται σε προσπάθεια κατανόησης του κόσμου και γενικότερα όσων συμβαίνουν, κατ' εκτίμηση. Και βέβαια, όπως πάλι είναι φυσικό, οι εκτιμήσεις είναι κατά κανόνα εσφαλμένες και αντί να επιλύουν, επιτείνουν το πρόβλημα της κατανόησης και τα περαιτέρω.
Και αυτός ο τρόπος προσέγγισης του κόσμου, έχει ως αποτέλεσμα η συμπεριφορά μας μέσα στον κόσμο να γίνεται κατ' εκτίμηση. Να στηρίζεται σε μια λειψή άποψη και επομένως θα είναι λάθος και τουλάχιστον επιπόλαιη.
Η πραγματική περιγραφή του τρόπου αντίληψης της πραγματικότητας της ζωής από το σύνολο σχεδόν των ανθρώπων δίδεται με την λέξη ψευδαίσθηση.
Δηλαδή οι άνθρωποι έχουν, σε κάποιο βαθμό, ψεύτικη αντίληψη του κόσμου και επομένως στο σύνολό της η αίσθηση που έχουν δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Νομίζουν ότι ο κόσμος είναι αυτό που τους είπαν ότι είναι, αυτό που έμαθαν ότι είναι. Το πόσο πλήρες είναι αυτό που τους είπαν ή αυτό που έμαθαν, ας το αναλογιστούμε, έχοντας στο μυαλό μας τα παραπάνω.
Ακόμη, ας μην ξεχνάμε ότι οι περιγραφές είναι προσωπικές απόψεις του καθενός μια και βασίζονται σε διαφορετικά για τον καθένα δεδομένα και σε προσωπικές εκτιμήσεις.
Ψευδαισθήσεις;
Έλα καλέ..... Υπερβάλλεις ....
Φιλάαακιααα
Προσπαθώ να βάλω τα πράγματα σε τάξη - μέσα στη δική μου φυσικά ψευδαίσθηση - και έτσι προχωρώ σε μια εισαγωγή στην πνευματικότητα.
Για αλλού προορίζεται βέβαια αυτό το κείμενο αλλά στις ψευδαισθήσεις, όλα επιτρέπονται.
Πάμε λοιπόν.
Εισαγωγή στην πνευματικότητα
Κάθε τι που υπάρχει είναι μια οντότητα, που δεν ταυτίζεται με την περιγραφή (ή το όνομα) που του δίνουμε. Είναι αυτό που είναι. Είναι δηλαδή, κάτι περισσότερο από την περιγραφή του, είναι κάτι περισσότερο από την υλική υπόστασή του την οποία αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας είναι ακριβώς και το μέρος του το οποίο είναι δυνατόν να περιγραφτεί.
Εκτός όμως από το υλικό μέρος σε κάθε τι υπάρχει και ένα άλλο μέρος του το οποίο δεν είναι δυνατόν να το αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας, ένα μη υλικό, ένα άυλο μέρος. Αυτό το άυλο μέρος, στο σύνολό του, το ονομάζουμε πνεύμα. Δηλαδή κάθε τι έχει την ύλη του και το πνεύμα του. Κάθε τι, ότι και αν είνα αυτό.
Έτσι μπορούμε να πούμε ότι κάθε τι που υπάρχει, αποτελείται ταυτόχρονα από το υλικό και το πνευματικό μέρος του.
Ενώ λοιπόν το υλικό μέρος το αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, το πνευματικό μέρος το αντιλαμβανόμαστε, το νιώθουμε με άλλο δέκτη μας, ένα δέκτη που για να τον αντιληφθούμε πρέπει να μην έχουμε απασχολημένο το μυαλό μας με άλλες διεργασίες και ιδιαίτερα με σκέψεις. Να βρισκόμαστε δηλαδή σε κατάσταση πνευματικότητας ή όπως αλλιώς λέγεται, σε κατάσταση μη σκέψης.
Λέω λοιπόν ότι κάθε τι είναι περισσότερο από την περιγραφή του και ότι κάποια στοιχεία του δεν μπορούμε να τα περιγράψουμε ή και να τα αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας. Για παράδειγμα, σε έναν άνθρωπο, δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας το τι σκέφτεται, την ιστορία του, το τι αισθάνεται, τι πραγματικά έχει βιώσει - και άλλα πολλά βέβαια που ίσως ούτε ο ίδιος γνωρίζει. Μια ιδέα για όλα αυτά θα μπορούσαμε να έχουμε μόνο αν ο ίδιος μας τα διηγηθεί. Αλλά μια ιδέα δεν σημαίνει τίποτα. Η ιδέα δεν είναι η πραγματικότητα. Δεν είναι τίποτε άλλο και αυτή από μια περιγραφή, που βέβαια δεν μπαίνει μέσα μας ως αίσθημα αλλά ως νόημα.
Αν πάρουμε ένα φρούτο, με τις αισθήσεις μας δεν είναι δυνατόν να μάθουμε από που έρχεται, από ποιο συγκεκριμένο δένδρο, τι επιδράσεις έχει δεχθεί από το περιβάλλον του, τη δύναμη ζωής που περιέχουν οι σπόροι του. Ή ακόμη ας πάρουμε ένα λαγό. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας από ποια λαγουδίνα γεννήθηκε, τι εμπειρίες είχε όταν ήταν μικρό λαγουδάκι, τι αισθάνθηκε όταν κάποτε τον κυνηγούσαν κάποια σκυλιά και κυνηγοί. Αυτό συμβαίνει για όλα τα όντα. Για κάθε τι που υπάρχει στην υφήλιο και πέρα από αυτήν, εκεί που δεν φθάνουν οι αισθήσεις μας, με κανένα τρόπο.
Θέλω να γίνει πλήρως κατανοητό ότι ό,τι γνωρίζουμε από πληροφορίες, απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Και αν θεωρούμε ή νομίζουμε ότι αυτό που γνωρίζουμε απο πληροφορίες είναι η πραγματικότητα, αυτό είναι φυσικά ένα παραμύθι μας, μια ψευδαίσθησή μας. Επομένως και αν η συμπεριφορά μας και η ζωή μας στηρίζεται στις πληροφορίες, τότε κοιμόμαστε "ύπνον βαθύν", είμαστε χωμένοι στην ψευδαίσθηση μέχρι τα αυτιά και ακομη παραπάνω.
Η περιγραφή που δίνουμε στα πράγματα δημιουργήθηκε με σκοπό να μπορούμε να συνεννοούμαστε όταν θέλουμε να αναφερθούμε σε κάποιο συγκεκριμένο πράγμα. Δεν δίνεται για να αντιληφθούμε την ουσία των πραγμάτων. Εδώ είναι και η διαφορά μεταξύ φιλοσοφίας και σοφίας. Οι φιλόσοφοι στηρίζονται σε πληροφορίες και σε διανοήματα δικά τους ή άλλων και σε νοητικούς συνδυασμούς. Στηρίζονται σε υποθέσεις, αναλύσεις, διερευνήσεις νοητικές και άλλα νοητικά παίγνια και φθάνουν σε συμπεράσματα που καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Σε αντίθεση με τους σοφούς που βιώνουν τα πράγματα απευθείας και έχουν γνήσια προσέγγιση και επομένως βρίσκονται πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα από τους άλλους. Και αυτοί βέβαια στην ψευδαίσθησή τους αν πλησιάσουμε το θέμα με κάποιον άλλο -μυστικό προς το παρόν τρόπο.
Αν θυμηθούμε όμως ότι το κάθε τι έχει και κάτι το άυλο το πνευματικό που το αποτελεί, αμέσως καταλαβαίνουμε ότι όταν μιλάμε για κάτι, δεν μιλάμε για την ουσία του την ολοκληρωμένη αλλά για ένα κομμάτι του μόνο.
Η ουσία του κάθε τι δεν είναι δυνατόν να μεταφερθεί σε κάποιον άλλο. Δεν είναι δυνατόν να μεταφερθεί λεκτικά. Δεν περιγράφεται δηλαδή η ουσία. Την ουσία την βιώνει ο καθένας μας μόνος του, μέσω της πνευματικότητας. Δεν μπορεί να την κατανοήσει μέσω διανοητικής προσέγγισης. Την ουσία δεν την κατανοείς. Δεν την μαθαίνεις. Την ουσία τη νιώθεις, την διαισθάνεσαι.
Αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας είναι το ότι έχουμε περιοριστεί στην υλική προσέγγιση των πραγμάτων μόνο και δεν ασχολούμαστε με το πνευματικό τους μέρος. Προσεγγίζουμε το κάθε τι επιπόλαια, επιφανειακά, διανοητικά. Δεν μπαίνουμε στην ουσία του κάθε τι. Και αυτός ο τρόπος προσέγγισης, μας έχει γίνει συνήθεια. Μάλιστα, η συνήθεια αυτή είναι τόσο απλωμένη στην ανθρωπότητα και μέσα στους αιώνες, ώστε εκτός από κάποιους ανθρώπους, οι πλειονότητα, θεωρεί ότι ο μοναδικός τρόπος αντίληψης είναι μέσω της περιγραφής, μέσω της πληροφορίας, ο υλικός και έχει παραμερίσει τελείως την πνευματική προσέγγιση σε βαθμό που ούτε καν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει πνευματικότητα. Δεν τους έχει μιλήσει κανείς γι' αυτήν. Δεν την γνωρίζουν ή φαντάζονται απίθανα πράγματα για το τι σημαίνει αυτή η λέξη.
Και ακόμη, αυτή η πλειονότητα των ανθρώπων βιώνουν τη ζωή τους στηριζόμενοι μόνο στην υλικότητα και έχοντας απομακρυνθεί τελείως από την πνευματικότητα. Όπως είναι φυσικό, αυτή η ακρωτηριασμένη προσέγγιση της ζωής έχει ως αποτέλεσμα να απέχει πλήρως από την πραγματικότητα και μάλιστα να έχει επιβληθεί στην ανθρωπότητα ένα λειψό είδος ζωής το οποίο όπως πάλι είναι φυσικό, δημιουργεί πλείστα όσα προβλήματα και οδυνηρά επακόλουθα στον κάθε άνθρωπο και κατ' επέκταση στης κοινωνίες και στον κόσμο ολόκληρο.
Χάαααοοοοοοοος.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που δημιουργεί αυτή η περιορισμένη προσέγγιση του κόσμου είναι το ότι επειδή δεν είναι δυνατόν να καταλάβεις τίποτα σωστά αν το προσεγγίζεις λειψά, ολόκληρη η κοινωνία επιδίδεται σε προσπάθεια κατανόησης του κόσμου και γενικότερα όσων συμβαίνουν, κατ' εκτίμηση. Και βέβαια, όπως πάλι είναι φυσικό, οι εκτιμήσεις είναι κατά κανόνα εσφαλμένες και αντί να επιλύουν, επιτείνουν το πρόβλημα της κατανόησης και τα περαιτέρω.
Και αυτός ο τρόπος προσέγγισης του κόσμου, έχει ως αποτέλεσμα η συμπεριφορά μας μέσα στον κόσμο να γίνεται κατ' εκτίμηση. Να στηρίζεται σε μια λειψή άποψη και επομένως θα είναι λάθος και τουλάχιστον επιπόλαιη.
Η πραγματική περιγραφή του τρόπου αντίληψης της πραγματικότητας της ζωής από το σύνολο σχεδόν των ανθρώπων δίδεται με την λέξη ψευδαίσθηση.
Δηλαδή οι άνθρωποι έχουν, σε κάποιο βαθμό, ψεύτικη αντίληψη του κόσμου και επομένως στο σύνολό της η αίσθηση που έχουν δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Νομίζουν ότι ο κόσμος είναι αυτό που τους είπαν ότι είναι, αυτό που έμαθαν ότι είναι. Το πόσο πλήρες είναι αυτό που τους είπαν ή αυτό που έμαθαν, ας το αναλογιστούμε, έχοντας στο μυαλό μας τα παραπάνω.
Ακόμη, ας μην ξεχνάμε ότι οι περιγραφές είναι προσωπικές απόψεις του καθενός μια και βασίζονται σε διαφορετικά για τον καθένα δεδομένα και σε προσωπικές εκτιμήσεις.
Ψευδαισθήσεις;
Έλα καλέ..... Υπερβάλλεις ....
Φιλάαακιααα
Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008
Ζωίτσααααα ..... Έλα εδώωω ....
Βρε καλώστα τα πουλάκια μου .......
Είσαστε για μια βουτιά ...... στο χάος; .......
Πάμε λοιπόν...
Εδώ θα μπουν ερωτήσεις... μέσα στην ψευδαίσθηση βέβαια .... παραμυθάκια και παίγνια ....
Εγώ πάντως θα τις βάλω για να κουνήσουμε λίγο τα τελματωμένα ύδατα ......
Φύγαμε ..........
Η ζωή συμβαίνει κάθε στιγμή ....
Αυτό που συνέβει μια στιγμή νωρίτερα, έφυγεεε ....
Υπήρξε .... Δεν υπάρχει πλέον ....
Το υπάρχω, υφίσταται μόνο στο κάθε παρόν ....
Όταν σκεπτόμαστε, δεν είμαστε στο παρόν....
Δηλαδή, το σώμα μας, είναι στο παρόν. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία -μέσα στην ψευδαίσθηση μας. Το μυαλό μας όμως;
Το μυαλό μας, για να είναι στο παρόν, πρέπει να μην σκέφτεται... Όταν σκέφτεται, διακόπτει την επαφή του με το παρόν και ταξιδεύει.... Ταξιδεύει είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον.
Αν είμαστε καθισμένοι, πάει και έρχεται .... Ιδιαίτερα αν δεν κάνουμε τίποτα...
Αν όμως περπατάμε; αν κολυμπάμε; αν κάνουμε κάτι; Που κάθε “κάνω” βρίσκεται στο παρόν;
Τότε έχουμε πρόβλημα ... Μπορεί να μην έχουμε βέβαια, αλλά υπάρχει πρόβλημα ....
Έχουμε έναν εαυτό που ένα μέρος του βρίσκεται στο παρόν και ένα άλλο στο μέλλον... Σαν να έχουμε το κάθε πόδι μας σε άλλη βάρκα .....
Πάμε παρακάτω ...
Και τι είναι το πρόβλημα λοιπόν ....
Λέμε ότι ζούμε ... Εντάξει ...
Πώς ζούμε όμως αφού η ζωή συμβαίνει στο παρόν και εμείς είμαστε μόνο σωματικά στο παρόν ενώ νοητικά είμαστε αλλού;
Απλώς, το σώμα μας ζη εμείς όμως σαν ολοκληρωμένη οντότητα, δεν ζούμε...
Δηλαδή τι είναι ζωή;
Όταν κάποιος κοιμάται ζη;
Όταν κάποιος είναι φυτό ζη;
Όταν κάποιος είναι αναίσθητος ζη;
Όταν κάποιος σκέφτεται συνεχώς – δηλαδή βρίσκεται νοητικά είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον – ζη;
Λέμε ότι ζη....
Όμως ζη; Ζη;
Αμ δε ζη ...
Απλούστατα επειδή οι περισσότεροι έτσι λειτουργούν, έχει επικρατήσει να λέμε ότι ζη.
Τι είναι ζωή;
Όταν λέμε ότι κάποιος έζησε δέκα χρόνια, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μπορούσαμε να κάνουμε και μια στατιστική για να βλέπαμε, πόσο χρόνο έζησε στο παρόν, πόσο στο παρελθόν και πόσο στο μέλλον .... Ενδιαφέρον ε;
Για να επεκταθούμε τώρα λίγο και να σκεφτούμε, τι εμπειρία της ζωής έχει κάποιος που περνάει τη ζωή του σκεπτόμενος...
Τι πραγματική εμπειρία ...
Όχι τι εμπειρία νομίζει ή φαντάζεται ότι έχει ...
Τραλαλάααα λαλαλάαααα τράλαλαλαλάααα ....
Καλά άσε δεν πάμε παρακάτω... Θέλει να κατακαθίσει λίγο το πράγμα ....
Πάμε για ύπνο ....
Και μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά είναι ψευ δαίσθη σηηηη .....
Γιατί εκεί είναι το βασικό θέμα .....
Όλα τα άλλα είναι απλώς οδοντόκρεμες ....
Είσαστε για μια βουτιά ...... στο χάος; .......
Πάμε λοιπόν...
Εδώ θα μπουν ερωτήσεις... μέσα στην ψευδαίσθηση βέβαια .... παραμυθάκια και παίγνια ....
Εγώ πάντως θα τις βάλω για να κουνήσουμε λίγο τα τελματωμένα ύδατα ......
Φύγαμε ..........
Η ζωή συμβαίνει κάθε στιγμή ....
Αυτό που συνέβει μια στιγμή νωρίτερα, έφυγεεε ....
Υπήρξε .... Δεν υπάρχει πλέον ....
Το υπάρχω, υφίσταται μόνο στο κάθε παρόν ....
Όταν σκεπτόμαστε, δεν είμαστε στο παρόν....
Δηλαδή, το σώμα μας, είναι στο παρόν. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία -μέσα στην ψευδαίσθηση μας. Το μυαλό μας όμως;
Το μυαλό μας, για να είναι στο παρόν, πρέπει να μην σκέφτεται... Όταν σκέφτεται, διακόπτει την επαφή του με το παρόν και ταξιδεύει.... Ταξιδεύει είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον.
Αν είμαστε καθισμένοι, πάει και έρχεται .... Ιδιαίτερα αν δεν κάνουμε τίποτα...
Αν όμως περπατάμε; αν κολυμπάμε; αν κάνουμε κάτι; Που κάθε “κάνω” βρίσκεται στο παρόν;
Τότε έχουμε πρόβλημα ... Μπορεί να μην έχουμε βέβαια, αλλά υπάρχει πρόβλημα ....
Έχουμε έναν εαυτό που ένα μέρος του βρίσκεται στο παρόν και ένα άλλο στο μέλλον... Σαν να έχουμε το κάθε πόδι μας σε άλλη βάρκα .....
Πάμε παρακάτω ...
Και τι είναι το πρόβλημα λοιπόν ....
Λέμε ότι ζούμε ... Εντάξει ...
Πώς ζούμε όμως αφού η ζωή συμβαίνει στο παρόν και εμείς είμαστε μόνο σωματικά στο παρόν ενώ νοητικά είμαστε αλλού;
Απλώς, το σώμα μας ζη εμείς όμως σαν ολοκληρωμένη οντότητα, δεν ζούμε...
Δηλαδή τι είναι ζωή;
Όταν κάποιος κοιμάται ζη;
Όταν κάποιος είναι φυτό ζη;
Όταν κάποιος είναι αναίσθητος ζη;
Όταν κάποιος σκέφτεται συνεχώς – δηλαδή βρίσκεται νοητικά είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον – ζη;
Λέμε ότι ζη....
Όμως ζη; Ζη;
Αμ δε ζη ...
Απλούστατα επειδή οι περισσότεροι έτσι λειτουργούν, έχει επικρατήσει να λέμε ότι ζη.
Τι είναι ζωή;
Όταν λέμε ότι κάποιος έζησε δέκα χρόνια, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μπορούσαμε να κάνουμε και μια στατιστική για να βλέπαμε, πόσο χρόνο έζησε στο παρόν, πόσο στο παρελθόν και πόσο στο μέλλον .... Ενδιαφέρον ε;
Για να επεκταθούμε τώρα λίγο και να σκεφτούμε, τι εμπειρία της ζωής έχει κάποιος που περνάει τη ζωή του σκεπτόμενος...
Τι πραγματική εμπειρία ...
Όχι τι εμπειρία νομίζει ή φαντάζεται ότι έχει ...
Τραλαλάααα λαλαλάαααα τράλαλαλαλάααα ....
Καλά άσε δεν πάμε παρακάτω... Θέλει να κατακαθίσει λίγο το πράγμα ....
Πάμε για ύπνο ....
Και μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά είναι ψευ δαίσθη σηηηη .....
Γιατί εκεί είναι το βασικό θέμα .....
Όλα τα άλλα είναι απλώς οδοντόκρεμες ....
Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008
Μπλε οθόνη
Επανέρχεται λοιπόν...
Το νόημα...
Ποιο είναι το νόημα...
Σκοτάδι.... ένα φλασάκι.... σκοτάδι = άνθρωπος....
Αποκλείεται....
Κάπου γίνεται λάθος στην προσέγγιση....
Εντάξει, έτσι δείχνει...
Σκοτάδι.... ένα φλασάκι.... σκοτάδι = άνθρωπος....
Έτσι δείχνει αν βλέπω τα πράγματα όπως έμαθα να τα βλέπω...
Τι έμαθα; ...Ο άνθρωπος είναι ένα φλασάκι... Μια ριπή του ανέμου στον ανοιξιάτικο ουρανό... Ένα τίποτα...
Το να το αποδεχτώ αυτό είναι εύκολο... Είναι θέμα πίστης...
Το δύσκολο είναι να το βάλω στην άκρη και να επιχειρήσω την ανατροπή....Να είμαι αυθεντικός...
Εύκολο, δύσκολο....ιστορίες του μυαλού....
Δεδομένες ψευδαισθήσεις...
Ψευδαισθήσεις από χέρι...
Ιστορίες του μυαλού...
Μπορεί όμως υπάρξει αυθεντικότητα με νοητική προσέγγιση; Μπορεί ο υπολογιστής να είναι αυθεντικός;
Όχι, γιατί στηρίζεται στον προγραμματισμό του....
Πάμε λίγο παραπάνω...
Σκοτάδι.... ένα φλασάκι.... σκοτάδι = άνθρωπος....
Εύκολο να το λέω...
Όταν όμως προσπαθώ να το κατανοήσω βαθιά, να το συνειδητοποιήσω... να συνειδητοποιήσω τι σημαίνει αυτό...Ε, τότε τα πράγματα αλλάζουν...
Μπαίνω στο σκοτάδι το πριν και το μετά... Με το μυαλό και με την αίσθηση...
Η αίσθηση... σκοτάδι....
Όσο για το μυαλό.... Αυτό έχει το πρόβλημα....
Έχετε την εμπειρία της μπλε οθόνης στα Windows; Αυτό συμβαίνει τότε στο μυαλό...
Δεν τρέχει τίποτα...
Δεν μπορεί να πιαστεί από πουθενά.... κυριολεκτικά από πουθενά....
Και έτσι πάλι πέφτει στην πίστη...
Στην πίστη ότι υπάρχει λύση...
Γιατί τι άλλο από πίστη είναι και αυτό...
Και επομένως ψευδαίσθηση...
Και επομένως το δικό μου παραμύθι...
(Το μυαλό που έχει το πρόβλημα προσπαθεί και να το λύσει με τα κολπάκια του....)
Το μόνο που εξισορροπεί τα πράγματα είναι το..... τί είχα τι έχασα....
είναι το ..... όλοι δυο μέτρα από κάτω θα πάνε .... είναι το όλοι ζουν στην ψευδαίσθησή τους έτσι και αλλιώς...
Όμως..... η πίστη που εξισορροπεί είναι ταυτόχρονα και το εμπόδιο για τη λύση...
......Το εμπόδιο είναι η αποδοχή αλλιώς είναι το κλειδί .....
...Πιστεύω ότι είναι το κλειδί....
...Έχω την ψευδαίσθηση ότι είναι το κλειδί...
...Η ψευδαίσθηση είναι έτσι και αλλιώς δεδομένη...
...Αυτή η αίσθηση κρατάει ζωντανό το ψάξιμο...
(άλλες ιστορίες του μυαλού)
...Αλλιώς..... σταματάω την σκέψη, μπαίνω στη νιρβάνα και η ψευδαίσθηση συνεχίζεται διαφορετικά.... (αυτό συμβαίνει πότε πότε)....
Συνεχίζεται διαφορετικά;.....
Αλλά η ψευδαίσθηση είναι υπόθεση του μυαλού... Όταν δεν ζεις με τις σκέψεις, ούτε υπάρχει ούτε δεν υπάρχει ψευδαίσθηση...
Το μυαλό λέει ότι και τότε ψευδαίσθηση είναι...
Το μυαλό το λέει... δεν έπεται ότι έτσι και είναι...
Και τι αξιοπιστία μπορεί να έχει το μυαλό όταν το ίδιο ζει μέσα στην ψευδαίσθηση;
Καμία....
Διάλειμμα....
Διαλέγω και παίρνω δεν...
Το νόημα...
Ποιο είναι το νόημα...
Σκοτάδι.... ένα φλασάκι.... σκοτάδι = άνθρωπος....
Αποκλείεται....
Κάπου γίνεται λάθος στην προσέγγιση....
Εντάξει, έτσι δείχνει...
Σκοτάδι.... ένα φλασάκι.... σκοτάδι = άνθρωπος....
Έτσι δείχνει αν βλέπω τα πράγματα όπως έμαθα να τα βλέπω...
Τι έμαθα; ...Ο άνθρωπος είναι ένα φλασάκι... Μια ριπή του ανέμου στον ανοιξιάτικο ουρανό... Ένα τίποτα...
Το να το αποδεχτώ αυτό είναι εύκολο... Είναι θέμα πίστης...
Το δύσκολο είναι να το βάλω στην άκρη και να επιχειρήσω την ανατροπή....Να είμαι αυθεντικός...
Εύκολο, δύσκολο....ιστορίες του μυαλού....
Δεδομένες ψευδαισθήσεις...
Ψευδαισθήσεις από χέρι...
Ιστορίες του μυαλού...
Μπορεί όμως υπάρξει αυθεντικότητα με νοητική προσέγγιση; Μπορεί ο υπολογιστής να είναι αυθεντικός;
Όχι, γιατί στηρίζεται στον προγραμματισμό του....
Πάμε λίγο παραπάνω...
Σκοτάδι.... ένα φλασάκι.... σκοτάδι = άνθρωπος....
Εύκολο να το λέω...
Όταν όμως προσπαθώ να το κατανοήσω βαθιά, να το συνειδητοποιήσω... να συνειδητοποιήσω τι σημαίνει αυτό...Ε, τότε τα πράγματα αλλάζουν...
Μπαίνω στο σκοτάδι το πριν και το μετά... Με το μυαλό και με την αίσθηση...
Η αίσθηση... σκοτάδι....
Όσο για το μυαλό.... Αυτό έχει το πρόβλημα....
Έχετε την εμπειρία της μπλε οθόνης στα Windows; Αυτό συμβαίνει τότε στο μυαλό...
Δεν τρέχει τίποτα...
Δεν μπορεί να πιαστεί από πουθενά.... κυριολεκτικά από πουθενά....
Και έτσι πάλι πέφτει στην πίστη...
Στην πίστη ότι υπάρχει λύση...
Γιατί τι άλλο από πίστη είναι και αυτό...
Και επομένως ψευδαίσθηση...
Και επομένως το δικό μου παραμύθι...
(Το μυαλό που έχει το πρόβλημα προσπαθεί και να το λύσει με τα κολπάκια του....)
Το μόνο που εξισορροπεί τα πράγματα είναι το..... τί είχα τι έχασα....
είναι το ..... όλοι δυο μέτρα από κάτω θα πάνε .... είναι το όλοι ζουν στην ψευδαίσθησή τους έτσι και αλλιώς...
Όμως..... η πίστη που εξισορροπεί είναι ταυτόχρονα και το εμπόδιο για τη λύση...
......Το εμπόδιο είναι η αποδοχή αλλιώς είναι το κλειδί .....
...Πιστεύω ότι είναι το κλειδί....
...Έχω την ψευδαίσθηση ότι είναι το κλειδί...
...Η ψευδαίσθηση είναι έτσι και αλλιώς δεδομένη...
...Αυτή η αίσθηση κρατάει ζωντανό το ψάξιμο...
(άλλες ιστορίες του μυαλού)
...Αλλιώς..... σταματάω την σκέψη, μπαίνω στη νιρβάνα και η ψευδαίσθηση συνεχίζεται διαφορετικά.... (αυτό συμβαίνει πότε πότε)....
Συνεχίζεται διαφορετικά;.....
Αλλά η ψευδαίσθηση είναι υπόθεση του μυαλού... Όταν δεν ζεις με τις σκέψεις, ούτε υπάρχει ούτε δεν υπάρχει ψευδαίσθηση...
Το μυαλό λέει ότι και τότε ψευδαίσθηση είναι...
Το μυαλό το λέει... δεν έπεται ότι έτσι και είναι...
Και τι αξιοπιστία μπορεί να έχει το μυαλό όταν το ίδιο ζει μέσα στην ψευδαίσθηση;
Καμία....
Διάλειμμα....
Διαλέγω και παίρνω δεν...
Τρίτη 20 Μαΐου 2008
Ένα στα γρήγορα
Δεν υπάρχει επιλογή…
Ή θα συντονιστώ με την γενική ψευδαίσθηση ή θα την απορρίψω…
Να συντονιστώ με την γενική ψευδαίσθηση είναι πλέον αδύνατον…
Δεν μπορώ να το παίξω αυτό το έργο… Δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι η ζωή του ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο από μια λάμψη μέσα σε ένα άπειρο κενό, σε ένα άπειρο σκοτάδι…
Πριν από την γέννηση, άπειρος χρόνος σκοτάδι και ανυπαρξία και μετά τον θάνατο, άπειρος χρόνος και ανυπαρξία…
Από την στιγμή που ισχύει το «όλοι δυο μέτρα μέσα στο χώμα θα πάμε» και μόνο αυτό, η ζωή δεν έχει κανένα νόημα… Και δεν μπορεί να είναι έτσι…
Αν η ζωή έχει νόημα, όλα αυτά δεν ισχύουν… Δεν μπορεί δηλαδή αυτά να ισχύουν και ταυτόχρονα η ζωή να έχει νόημα… Είναι ακατανόητο το νόημα της ζωής να είναι μια ψευδαίσθηση… Κάπου χάνει το πράγμα…
Εγώ ψυλλιάζομαι ότι το λεπτό σημείο είναι το εξής: Τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως μας μάθανε ότι είναι… Μάλλον… Σίγουρα… Πρέπει να τα προσεγγίζουμε κάπως αλλιώς… Πρέπει να τελειώνουμε με αυτή την ψευδαίσθηση… Να τελειώνουμε με τις ψευδαισθήσεις μας…
Και πρέπει να βρούμε τον τρόπο να τελειώνουμε με αυτές… Πρέπει να ξυπνήσουμε από το όνειρο… Πρέπει να γεννηθούμε… Να βγούμε από το «αυγό»… Να βγω από το αυγό…
Πρέπει να βρω το κουμπί που προκαλεί την έκρηξη που απελευθερώνει… Από μένα εξαρτάται να το βρω… Και για να συμβεί αυτό, είναι απαραίτητο να απορρίψω τα δοκιμασμένα κουμπιά… Είναι θέμα νου… Αυτός ο νους, το εργαλείο με το οποίο συλλαμβάνουμε τον κόσμο και την ζωή σίγουρα έχει την δυνατότητα να μας δώσει και την λύση του προβλήματος. Και η λύση θα είναι ένας διαφορετικός τρόπος προσέγγισης της ζωής και του κόσμου…
Προχωράμε λοιπόν…
Όλοι νομίζουν ότι γνωρίζουν την αλήθεια… Και αυτό που γνωρίζουν δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό που τους μάθανε ότι είναι η αλήθεια… Απλώς δηλαδή συντονίζονται με αυτά που έμαθαν… Και είναι προφανές ότι δεν την γνωρίζουν…
Είναι προφανές ότι δεν χρησιμοποιούμε σωστά το μυαλό μας και δεν το χρησιμοποιούμε σωστά, γιατί δεν μας έμαθαν να το χρησιμοποιούμε σωστά. Και δεν μας έμαθαν να το χρησιμοποιούμε σωστά, γιατί δεν ήξεραν πως χρησιμοποιείται σωστά… Ζώντας οι άνθρωποι μέσα στην ψευδαίσθησή τους, θεώρησαν αλήθεια την ψευδαίσθησή τους και αυτό μας έμαθαν και εμάς ως αλήθεια… Και έχοντας ως καθοδηγητές ανθρώπους που ζουν χωμένοι μέσα στην ψευδαίσθηση, ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν έχει διέξοδο… Είναι αναγκασμένη να ζει μέσα στην ψευδαίσθηση… Το να ζούμε μέσα στην ψευδαίσθηση μας είναι επιβεβλημένο.
Γι αυτό έχουμε τώρα πρόβλημα να συλλάβουμε την πραγματικότητα και ζούμε μέσα στην ψευδαίσθηση… Και αναγκαστικά μας μαθαίνουν ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο από την ψευδαίσθηση… Και εμείς το χάβουμε… Όντας γαλουχημένοι με την ψευδαίσθηση, δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι υπάρχει κάτι άλλο πέρα από την ψευδαίσθηση… Αυτός και αν είναι φαύλος κύκλος…
Και για φαντάσου, όλα αυτά είναι μια ψευδαίσθηση!!!!!!!!!!!!
Σίγουρα....
Ή θα συντονιστώ με την γενική ψευδαίσθηση ή θα την απορρίψω…
Να συντονιστώ με την γενική ψευδαίσθηση είναι πλέον αδύνατον…
Δεν μπορώ να το παίξω αυτό το έργο… Δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι η ζωή του ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο από μια λάμψη μέσα σε ένα άπειρο κενό, σε ένα άπειρο σκοτάδι…
Πριν από την γέννηση, άπειρος χρόνος σκοτάδι και ανυπαρξία και μετά τον θάνατο, άπειρος χρόνος και ανυπαρξία…
Από την στιγμή που ισχύει το «όλοι δυο μέτρα μέσα στο χώμα θα πάμε» και μόνο αυτό, η ζωή δεν έχει κανένα νόημα… Και δεν μπορεί να είναι έτσι…
Αν η ζωή έχει νόημα, όλα αυτά δεν ισχύουν… Δεν μπορεί δηλαδή αυτά να ισχύουν και ταυτόχρονα η ζωή να έχει νόημα… Είναι ακατανόητο το νόημα της ζωής να είναι μια ψευδαίσθηση… Κάπου χάνει το πράγμα…
Εγώ ψυλλιάζομαι ότι το λεπτό σημείο είναι το εξής: Τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως μας μάθανε ότι είναι… Μάλλον… Σίγουρα… Πρέπει να τα προσεγγίζουμε κάπως αλλιώς… Πρέπει να τελειώνουμε με αυτή την ψευδαίσθηση… Να τελειώνουμε με τις ψευδαισθήσεις μας…
Και πρέπει να βρούμε τον τρόπο να τελειώνουμε με αυτές… Πρέπει να ξυπνήσουμε από το όνειρο… Πρέπει να γεννηθούμε… Να βγούμε από το «αυγό»… Να βγω από το αυγό…
Πρέπει να βρω το κουμπί που προκαλεί την έκρηξη που απελευθερώνει… Από μένα εξαρτάται να το βρω… Και για να συμβεί αυτό, είναι απαραίτητο να απορρίψω τα δοκιμασμένα κουμπιά… Είναι θέμα νου… Αυτός ο νους, το εργαλείο με το οποίο συλλαμβάνουμε τον κόσμο και την ζωή σίγουρα έχει την δυνατότητα να μας δώσει και την λύση του προβλήματος. Και η λύση θα είναι ένας διαφορετικός τρόπος προσέγγισης της ζωής και του κόσμου…
Προχωράμε λοιπόν…
Όλοι νομίζουν ότι γνωρίζουν την αλήθεια… Και αυτό που γνωρίζουν δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό που τους μάθανε ότι είναι η αλήθεια… Απλώς δηλαδή συντονίζονται με αυτά που έμαθαν… Και είναι προφανές ότι δεν την γνωρίζουν…
Είναι προφανές ότι δεν χρησιμοποιούμε σωστά το μυαλό μας και δεν το χρησιμοποιούμε σωστά, γιατί δεν μας έμαθαν να το χρησιμοποιούμε σωστά. Και δεν μας έμαθαν να το χρησιμοποιούμε σωστά, γιατί δεν ήξεραν πως χρησιμοποιείται σωστά… Ζώντας οι άνθρωποι μέσα στην ψευδαίσθησή τους, θεώρησαν αλήθεια την ψευδαίσθησή τους και αυτό μας έμαθαν και εμάς ως αλήθεια… Και έχοντας ως καθοδηγητές ανθρώπους που ζουν χωμένοι μέσα στην ψευδαίσθηση, ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν έχει διέξοδο… Είναι αναγκασμένη να ζει μέσα στην ψευδαίσθηση… Το να ζούμε μέσα στην ψευδαίσθηση μας είναι επιβεβλημένο.
Γι αυτό έχουμε τώρα πρόβλημα να συλλάβουμε την πραγματικότητα και ζούμε μέσα στην ψευδαίσθηση… Και αναγκαστικά μας μαθαίνουν ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο από την ψευδαίσθηση… Και εμείς το χάβουμε… Όντας γαλουχημένοι με την ψευδαίσθηση, δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι υπάρχει κάτι άλλο πέρα από την ψευδαίσθηση… Αυτός και αν είναι φαύλος κύκλος…
Και για φαντάσου, όλα αυτά είναι μια ψευδαίσθηση!!!!!!!!!!!!
Σίγουρα....
Δευτέρα 7 Απριλίου 2008
Ο θεός; Ποιός θεός;
Άλλη ψευδαίσθηση, επανωτά
Ο θεός; Ποιος θεός;
Η ύπαρξη του ανθρώπου αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει θεός...
Τουλάχιστον όπως μας τον παρουσιάζουν οι θρησκείες...
Να κοιτάζαμε την φύση, την ομορφιά της, τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο λειτουργεί και ισορροπεί, να το συζητήσουμε το περί θεού και τα τοιαύτα...
Αν κοιτάξουμε όμως αυτό το πράγμα που λέγεται άνθρωπος, για ποιόν θεό μιλάμε;
Ο Πάνσοφος, Παντοδύναμος, Πανάγαθος, Πανταχού παρών, και όλα τα άλλα Πα, έφτιαξε τον άνθρωπο, το δημιούργημά του το αγαπημένο, την αφρόκρεμά του....
(Ποιά αφρόκρεμά του; Για προσέξτε γύρω σας... Πάρτε έναν ένα αυτούς που γνωρίζετε και ακόμη και τον εαυτό σας... Πάρτε όλους αυτούς τους "μεγάλους" που μας προτείνουν τα μέσα ενημέρωσης... Ψάξτε τους λίγο και πέστε μου... Αυτή είναι η αφρόκρεμα του θεού; )
Τώρα ποιος δουλεύει ποιον...
Ή έφτιαξε κάτι που του ξέφυγε (έτσι ισχυρίζονται σοβαρά κάποιοι) οπότε πού είναι η Παντοδυναμία του και η Πανσοφία του; Ή δεν τα υπολόγισε σωστά οπότε που είναι η Πανσοφία του και ακόμη...
Δεν βλέπει την κατάντια του κατασκευάσματός του; Τότε που είναι το Πανταχού παρών του ή η Πανσοφία του;
Που είναι ο Πανάγαθος;
Ποιος Πανάγαθος θα άφηνε να υπάρχει τόσος πόνος και δυστυχία; Μάλλον Πανσαδιστής θα ήταν...
Και τι πάει να πει τον αφήνει να αποφασίζει ο ίδιος και ότι ο άνθρωπος κρίνεται από τις αποφάσεις του και μετά ο θεός τον στέλνει σε κόλαση ή παράδεισο και στέλνει τον γιό του για να τον σώσει;
Αφού βλέπει (βλέπει;) ότι δεν τα καταφέρνει... Πού είναι ο Πανάγαθος; Ρεεεεε;
Καλά χαίρετε...
Γιατί δηλαδή πρέπει ο άνθρωπος να σκεφτεί ότι πρέπει να πράξει έτσι ή αλλιώς και αυτά που σκέπτεται τον οδηγούν η στην κόλαση ή στον παράδεισο με τα πιλάφια...
Εκατομμύρια άνθρωποι δοξάζουν τον θεό, τον ικετεύουν, τον υμνούν...
Δηλαδή πραγματικά δεν καταλαβαίνω τίποτα...
Γαμώτο, αυτή η ψευδαίσθησή μου καταντά εκνευριστική...
Αλλά δεν μπορώ και να ξεφύγω...
Δηλαδή τι πρέπει; Να αυτοτυφλωθώ;
Όχι...... Κάποιος... Να μου εξηγήσει.... Πώς συμβιβάζεται η ύπαρξη του θεού με αυτόν τον άνθρωπο που όλοι ξέρουμε ...
Εκτός αν...
Εκτός αν ...
Εκτός αν ... ο θεός έχει κάποιον άλλο σκοπό από αυτόν που μας λένε και όλοι αυτοί πλανώνται και ταυτόχρονα επιχειρούν να μας παραπλανήσουν και εμάς... Εμένα...
Αυτό θέλω λοιπόν να βρω...
Τι σκοπό έχει ο θεός που έφτιαξε αυτό το κατασκεύασμα, τον άνθρωπο...
Εκτός και αν έφτιαξε τον άνθρωπο θέλοντας να καταστρέψει το υπέροχο δημιούργημά του την φύση, για να κάνει μετά κάτι άλλο...
Δηλαδή ο άνθρωπος να είναι η βόμβα υδρογόνου του θεού...
Τότε το καταλαβαίνω...
Δηλαδή σαν παιχνιδάκι...
Ως θεός, βρήκε έναν πολύπλοκο τρόπο καταστροφής του κόσμου, δημιουργώντας τον άνθρωπο και τώρα κάθεται και το απολαμβάνει...
Τότε θα τον παραδεχόμουνα σαν Πάνσοφο, Παντοδύναμο, Πανταχού παρόντα. Βέβαια θα μου ξέφευγε λίγο το Πανάγαθος αλλά τέλος πάντων...
Εγώ επανέρχομαι στο θέμα μου
Τι είναι ο άνθρωπος;
Γιατί υπάρχει;
Προσπαθώ να βάλω άκρη...
Η θρησκευτική πρόταση πάσχει...
Καλά αν πάρεις και την επιστημονική... Εκεί την έχεις βαμένη για τα καλά... Τρικυμία εν κρανίω... Η τρέλα, της τρέλας, την τρέλα, ώ τρέλα... (μιλάω για την άποψη περί ανθρώπου).
Η ψευδαίσθηση, της ψευδαίσθησης, την ψευδαίσθηση, ώ ψευδαίσθηση...
Η δική μου...
Α ναι...
Μου ήρθε στο μυαλό και η ρήση: "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι"
Άλλο δούλεμα...
Τότε θα έπρεπε να είναι όλοι οι άνθρωποι μακάριοι...
Ή μήπως δεν είναι πτωχοί το πνεύματι και γι' αυτό δεν είναι μακάριοι;
Ή μήπως ήταν μακάριος ο Μακαριστός; Και ο Μακάριος; ήταν πτωχός το πνεύματι;
Χαυνωμένοι, επαναλαμβάνουμε άκριτα τα παραμύθια και κουνάμε συγκαταβατικά το κεφάλι μας....
Χαχαούχα....
φιλάαακιαααα
Ο θεός; Ποιος θεός;
Η ύπαρξη του ανθρώπου αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει θεός...
Τουλάχιστον όπως μας τον παρουσιάζουν οι θρησκείες...
Να κοιτάζαμε την φύση, την ομορφιά της, τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο λειτουργεί και ισορροπεί, να το συζητήσουμε το περί θεού και τα τοιαύτα...
Αν κοιτάξουμε όμως αυτό το πράγμα που λέγεται άνθρωπος, για ποιόν θεό μιλάμε;
Ο Πάνσοφος, Παντοδύναμος, Πανάγαθος, Πανταχού παρών, και όλα τα άλλα Πα, έφτιαξε τον άνθρωπο, το δημιούργημά του το αγαπημένο, την αφρόκρεμά του....
(Ποιά αφρόκρεμά του; Για προσέξτε γύρω σας... Πάρτε έναν ένα αυτούς που γνωρίζετε και ακόμη και τον εαυτό σας... Πάρτε όλους αυτούς τους "μεγάλους" που μας προτείνουν τα μέσα ενημέρωσης... Ψάξτε τους λίγο και πέστε μου... Αυτή είναι η αφρόκρεμα του θεού; )
Τώρα ποιος δουλεύει ποιον...
Ή έφτιαξε κάτι που του ξέφυγε (έτσι ισχυρίζονται σοβαρά κάποιοι) οπότε πού είναι η Παντοδυναμία του και η Πανσοφία του; Ή δεν τα υπολόγισε σωστά οπότε που είναι η Πανσοφία του και ακόμη...
Δεν βλέπει την κατάντια του κατασκευάσματός του; Τότε που είναι το Πανταχού παρών του ή η Πανσοφία του;
Που είναι ο Πανάγαθος;
Ποιος Πανάγαθος θα άφηνε να υπάρχει τόσος πόνος και δυστυχία; Μάλλον Πανσαδιστής θα ήταν...
Και τι πάει να πει τον αφήνει να αποφασίζει ο ίδιος και ότι ο άνθρωπος κρίνεται από τις αποφάσεις του και μετά ο θεός τον στέλνει σε κόλαση ή παράδεισο και στέλνει τον γιό του για να τον σώσει;
Αφού βλέπει (βλέπει;) ότι δεν τα καταφέρνει... Πού είναι ο Πανάγαθος; Ρεεεεε;
Καλά χαίρετε...
Γιατί δηλαδή πρέπει ο άνθρωπος να σκεφτεί ότι πρέπει να πράξει έτσι ή αλλιώς και αυτά που σκέπτεται τον οδηγούν η στην κόλαση ή στον παράδεισο με τα πιλάφια...
Εκατομμύρια άνθρωποι δοξάζουν τον θεό, τον ικετεύουν, τον υμνούν...
Δηλαδή πραγματικά δεν καταλαβαίνω τίποτα...
Γαμώτο, αυτή η ψευδαίσθησή μου καταντά εκνευριστική...
Αλλά δεν μπορώ και να ξεφύγω...
Δηλαδή τι πρέπει; Να αυτοτυφλωθώ;
Όχι...... Κάποιος... Να μου εξηγήσει.... Πώς συμβιβάζεται η ύπαρξη του θεού με αυτόν τον άνθρωπο που όλοι ξέρουμε ...
Εκτός αν...
Εκτός αν ...
Εκτός αν ... ο θεός έχει κάποιον άλλο σκοπό από αυτόν που μας λένε και όλοι αυτοί πλανώνται και ταυτόχρονα επιχειρούν να μας παραπλανήσουν και εμάς... Εμένα...
Αυτό θέλω λοιπόν να βρω...
Τι σκοπό έχει ο θεός που έφτιαξε αυτό το κατασκεύασμα, τον άνθρωπο...
Εκτός και αν έφτιαξε τον άνθρωπο θέλοντας να καταστρέψει το υπέροχο δημιούργημά του την φύση, για να κάνει μετά κάτι άλλο...
Δηλαδή ο άνθρωπος να είναι η βόμβα υδρογόνου του θεού...
Τότε το καταλαβαίνω...
Δηλαδή σαν παιχνιδάκι...
Ως θεός, βρήκε έναν πολύπλοκο τρόπο καταστροφής του κόσμου, δημιουργώντας τον άνθρωπο και τώρα κάθεται και το απολαμβάνει...
Τότε θα τον παραδεχόμουνα σαν Πάνσοφο, Παντοδύναμο, Πανταχού παρόντα. Βέβαια θα μου ξέφευγε λίγο το Πανάγαθος αλλά τέλος πάντων...
Εγώ επανέρχομαι στο θέμα μου
Τι είναι ο άνθρωπος;
Γιατί υπάρχει;
Προσπαθώ να βάλω άκρη...
Η θρησκευτική πρόταση πάσχει...
Καλά αν πάρεις και την επιστημονική... Εκεί την έχεις βαμένη για τα καλά... Τρικυμία εν κρανίω... Η τρέλα, της τρέλας, την τρέλα, ώ τρέλα... (μιλάω για την άποψη περί ανθρώπου).
Η ψευδαίσθηση, της ψευδαίσθησης, την ψευδαίσθηση, ώ ψευδαίσθηση...
Η δική μου...
Α ναι...
Μου ήρθε στο μυαλό και η ρήση: "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι"
Άλλο δούλεμα...
Τότε θα έπρεπε να είναι όλοι οι άνθρωποι μακάριοι...
Ή μήπως δεν είναι πτωχοί το πνεύματι και γι' αυτό δεν είναι μακάριοι;
Ή μήπως ήταν μακάριος ο Μακαριστός; Και ο Μακάριος; ήταν πτωχός το πνεύματι;
Χαυνωμένοι, επαναλαμβάνουμε άκριτα τα παραμύθια και κουνάμε συγκαταβατικά το κεφάλι μας....
Χαχαούχα....
φιλάαακιαααα
Γιατί;
Καλά. Η τρέλα δίνει και παίρνει...
Οι ψευδαισθήσεις καλά κρατούν...
Το προφανές δεν είναι προφανές... Αυτό το αντιλαμβάνονται όλοι...
Όλοι βλέπουν ότι το προφανές γι' αυτούς δεν είναι και γενικά προφανές...
Μα υπάρχουν και βρε παιδί μου κάτι προφανή που βγάζουν μάτι...
Ας πούμε, η καταστροφή του περιβάλλοντος στην οποία λαμβάνουν μέρος όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του.
Δεν καταλαβαίνει ο άνθρωπος ότι τα πλαστικά που αγοράζει και χρησιμοποιεί συνεχώς, ρυπαίνουν το περιβάλλον. Δεν καταλαβαίνει την πλύση εγκεφάλου που υφίσταται από την τηλεόραση και τα άλλα μέσα ενημέρωσης. Δεν καταλαβαίνει την καταστροφή που κάνουν στο περιβάλλον αλλά και στον εαυτό του τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα, τα μεταλλαγμένα.
Δεν καταλαβαίνει τους Αμερικάνους, τους Άγγλους, την πλύση εγκεφάλου που του κάνουν σχετικά με την τρομοκρατία, τις εξαρτήσεις του από τα δάνεια και τις τράπεζες, από τα κόμματα, τις εκκλησίες, τις ομάδες ποδοσφαίρου... Το φόρτωμα του μυαλού του από τα τσιφτετελοσκυλάδικα τους Μικρούτσικους, τους Κακαουνάκηδες, τους Τσίπρες, τους Μητσοτάκηδες, τους Κακλαμάνηδες, τις Αλέκες, τους Παπασπύρους, τις Καλομοίρες, κλπ κλπ....
Δεν καταλαβαίνει (ψευδαίσθηση) και καταναλώνει τη ζωή του με αυτά όλα και άλλα τέτοια πολλά...
Το θέμα για μένα είναι ΓΙΑΤΙ δεν καταλαβαίνει...
Ωραία, δεν καταλαβαίνει γιατί είναι προσκολλημένος σ' αυτά που τον μάθανε (δηλαδή για να μην ξεχνιόμαστε, στους προγραμματισμούς που του χώσανε).
Τον μάθανε ότι το ΚΚΕ είναι το κόμμα του λαού, το ενστερνίζεται αυτό και τελείωσε. Ότι εξυπνάδα πει η Αλέκα, το ΚΚΕ είναι το κόμμα του λαού και τελείωσε...
Τον μάθανε ότι οι κομουνιστές είναι κακοί, το ενστερνίζεται και όποια εξυπνάδα του πει ο "πάσα εις" ακροδεξιός είναι σωστή και τελείωσε...
Τον μάθανε ότι ο γεωπόνος και ο γιατρός ξέρει και ότι ξεράδια του πει ο κάθε ανίδεος που φέρει αυτόν τον τίτλο και άγεται και φέρεται από τα συμφέροντα τα ξένα και τα δικά του, τον ακολουθούν τυφλά και τα βάζουν με οποιονδήποτε έχει διαφορετική γνώμη...
"Μααα τι λες!!!... το είπε ο γεωπόνος, ο γιατρός, ο παππάς, ο ειδικός... Αυτός έχει δίκιο..." " Το είπε στις ειδήσεις, το είπε ο καθηγητής Πανεπιστημίου,..."
Καλά η αλλοίωση των εγκεφάλων είναι προφανής...
Αυτή είναι η ψευδαίσθησή μου...
Και όποιος έχει άλλη ψευδαίσθηση, δικαίωμά του...
Το θέμα όμως για μένα είναι άλλο...
ΓΙΑΤΙ τα μυαλά είναι αλλοιωμένα; ΓΙΑΤΙ αλλοιώνονται; Τι είναι ο άνθρωπος;
Δηλαδή, τι είναι ο άνθρωπος;
Ναι μωρέ, αυτό το τέλειο πλάσμα του θεού, που τον έφτιαξε πάνω στα κέφια του για να απολαύσει την φύση μωρέ...
Τον έφτιαξε για να απολαύσει την φύση, τέλειο κατασκεύασμα και αποδεικνύεται η τρέλα της τρέλας... Που είναι η τελειότητα;
Α κατάλαβα η τελειότητα είναι ο Νανόπουλος, ο Ελύτης, ο Αϊνστάιν (που έφτιαξε τα πυρηνικά που σπέρνουν τον θάνατο στην ανθρωπότητα, για να μην ξεχνιώμαστε),οι νομπελίστες (για παράδειγμα Κίσσιγκερ, η Μαρία Κιουρί), οι ντοπαρισμένοι παγκόσμιοι πρωταθλητές κάθε είδους και κάθε αθλήματος.
Η τελειότητα είναι οι μεγάλοι στρατηγοί και στρατηλάτες που αιματοκύλισαν του λαούς... Χίτλερ (όχι αυτός έχασε, δεν είναι τέλειος)...
Οι άλλοι, Αλέξανδρος (ο Μακεδόνας), Τσέγκις Χαν, Αϊζενχάουερ, Ντεγκόλ, Στάλιν....
Αυτοί όλοι, μάλιστα είναι η τελειότητα του ανθρώπου που έφτιαξε ο θεός...
Αν όχι αυτοί τότε ποιοι είναι η τελειότητα; Τα παιδάκια που σκοτώνονται από τις μπόμπες; Οι μισθοφόροι που σκοτώνουν τους πάντες και τα πάντα για το χρήμα; Ή μήπως είναι οι τυφλοί ιδεολόγοι κάθε είδους που σκοτώνουν και σκοτώνονται και αυτοί;
Ποια είναι η τελειότητα;
Οι δακρυσμένοι από το ξενύχτι μοναχοί, αυτοί που ζουν στις σπηλιές των Ιμαλαΐων; οι σούφιδες;
Πού είναι η τελειότητα του ανθρώπινου είδους;
Λένε η τελειότητα αλλά δεν βάζουν τα πράγματα κάτω... Είτε δεν έχουν το απαραίτητο μυαλό είτε δεν συμφέρει... Είτε (υπάρχει και άλλη περίπτωση) αποφεύγουν την απάντηση υποσυνείδητα. Ο εσωτερικός τους εαυτός, ξέροντας ότι αν αποδεχτεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να γκρεμίσει μια ζωή ολόκληρη πλάνης, αποφεύγει να θίξει το θέμα...
Το θέμα λοιπόν για μένα, αυτό που ψάχνω να βρω είναι:
ΓΙΑΤΙ είναι ο άνθρωπος έτσι; Τι εξυπηρετεί αυτού του είδους η ύπαρξη του ανθρώπου;
Φυσικά δεν αποδέχομαι όλες τις θεωρίες που ασχολούνται με ειδικότερες ερωτήσεις και απαντήσεις...
Αν δεν απαντηθεί για μένα αυτό το ερώτημα, τα άλλα όλα είναι απλώς νοητικά παίγνια...
Παιχνιδάκια που φτιάχνει το μυαλο-υπολογιστής για να περνάει την ώρα του μέχρι να πεθάνει.
Και έτσι ακριβώς ζουν οι άνθρωποι που ξέρω. Παίζοντας τέτοιου είδους νοητικά παίγνια, μέχρι την στιγμή που αντιλαμβάνονται ότι γέρασαν και επίκειται το κατ' αυτούς μοιραίο. Βολεύονται με τον δεδομένο προγραμματισμό...
Αυτόν λοιπόν τον τρόπο ζωής δεν τον αποδέχομαι.
Τα παίζω όλα για όλα.
Εγώ δεν έχω το πρόβλημα πώς θα περάσω την ώρα μου μέχρι να πεθάνω.
Εγώ λοιπόν (εγώ ;;;;;) μια και αυτές τις προσεγγίσεις τις θεωρώ νοητικά παίγνια, τις αποφεύγω. Τις τινάζω από πάνω μου.
Τι θα ακολουθήσει; Τι θα βγει; Θα βγει τίποτε;
Που ξέρεις...
Ψευδαίσθηση είναι αυτή. Μέσα τις είναι όλα δυνατά... τα πάντα εξαρτώνται από την φαντασία του ψευδαισθησιαζόμενου...
Αλλά,,,,, Ο καθένας με την ψευδαίσθησή του...
Έτσι;;;;;
Σύμφωνοι;;;;;
Άντε... Έστω...
Ας μιλάω για τον εαυτό μου...
Εγώ έχω ψευδαισθήσεις...
Ανεξάρτητα αν μέσα στην ψευδαίσθησή μου είναι και το ότι όλοι ζουν σε ψευδαίσθηση.
Θέση εντιμότητας, ας πούμε, είναι να βλέπω μόνο την ψευδαίσθηση τη δική μου....
Φιλάαακιααα
Οι ψευδαισθήσεις καλά κρατούν...
Το προφανές δεν είναι προφανές... Αυτό το αντιλαμβάνονται όλοι...
Όλοι βλέπουν ότι το προφανές γι' αυτούς δεν είναι και γενικά προφανές...
Μα υπάρχουν και βρε παιδί μου κάτι προφανή που βγάζουν μάτι...
Ας πούμε, η καταστροφή του περιβάλλοντος στην οποία λαμβάνουν μέρος όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του.
Δεν καταλαβαίνει ο άνθρωπος ότι τα πλαστικά που αγοράζει και χρησιμοποιεί συνεχώς, ρυπαίνουν το περιβάλλον. Δεν καταλαβαίνει την πλύση εγκεφάλου που υφίσταται από την τηλεόραση και τα άλλα μέσα ενημέρωσης. Δεν καταλαβαίνει την καταστροφή που κάνουν στο περιβάλλον αλλά και στον εαυτό του τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα, τα μεταλλαγμένα.
Δεν καταλαβαίνει τους Αμερικάνους, τους Άγγλους, την πλύση εγκεφάλου που του κάνουν σχετικά με την τρομοκρατία, τις εξαρτήσεις του από τα δάνεια και τις τράπεζες, από τα κόμματα, τις εκκλησίες, τις ομάδες ποδοσφαίρου... Το φόρτωμα του μυαλού του από τα τσιφτετελοσκυλάδικα τους Μικρούτσικους, τους Κακαουνάκηδες, τους Τσίπρες, τους Μητσοτάκηδες, τους Κακλαμάνηδες, τις Αλέκες, τους Παπασπύρους, τις Καλομοίρες, κλπ κλπ....
Δεν καταλαβαίνει (ψευδαίσθηση) και καταναλώνει τη ζωή του με αυτά όλα και άλλα τέτοια πολλά...
Το θέμα για μένα είναι ΓΙΑΤΙ δεν καταλαβαίνει...
Ωραία, δεν καταλαβαίνει γιατί είναι προσκολλημένος σ' αυτά που τον μάθανε (δηλαδή για να μην ξεχνιόμαστε, στους προγραμματισμούς που του χώσανε).
Τον μάθανε ότι το ΚΚΕ είναι το κόμμα του λαού, το ενστερνίζεται αυτό και τελείωσε. Ότι εξυπνάδα πει η Αλέκα, το ΚΚΕ είναι το κόμμα του λαού και τελείωσε...
Τον μάθανε ότι οι κομουνιστές είναι κακοί, το ενστερνίζεται και όποια εξυπνάδα του πει ο "πάσα εις" ακροδεξιός είναι σωστή και τελείωσε...
Τον μάθανε ότι ο γεωπόνος και ο γιατρός ξέρει και ότι ξεράδια του πει ο κάθε ανίδεος που φέρει αυτόν τον τίτλο και άγεται και φέρεται από τα συμφέροντα τα ξένα και τα δικά του, τον ακολουθούν τυφλά και τα βάζουν με οποιονδήποτε έχει διαφορετική γνώμη...
"Μααα τι λες!!!... το είπε ο γεωπόνος, ο γιατρός, ο παππάς, ο ειδικός... Αυτός έχει δίκιο..." " Το είπε στις ειδήσεις, το είπε ο καθηγητής Πανεπιστημίου,..."
Καλά η αλλοίωση των εγκεφάλων είναι προφανής...
Αυτή είναι η ψευδαίσθησή μου...
Και όποιος έχει άλλη ψευδαίσθηση, δικαίωμά του...
Το θέμα όμως για μένα είναι άλλο...
ΓΙΑΤΙ τα μυαλά είναι αλλοιωμένα; ΓΙΑΤΙ αλλοιώνονται; Τι είναι ο άνθρωπος;
Δηλαδή, τι είναι ο άνθρωπος;
Ναι μωρέ, αυτό το τέλειο πλάσμα του θεού, που τον έφτιαξε πάνω στα κέφια του για να απολαύσει την φύση μωρέ...
Τον έφτιαξε για να απολαύσει την φύση, τέλειο κατασκεύασμα και αποδεικνύεται η τρέλα της τρέλας... Που είναι η τελειότητα;
Α κατάλαβα η τελειότητα είναι ο Νανόπουλος, ο Ελύτης, ο Αϊνστάιν (που έφτιαξε τα πυρηνικά που σπέρνουν τον θάνατο στην ανθρωπότητα, για να μην ξεχνιώμαστε),οι νομπελίστες (για παράδειγμα Κίσσιγκερ, η Μαρία Κιουρί), οι ντοπαρισμένοι παγκόσμιοι πρωταθλητές κάθε είδους και κάθε αθλήματος.
Η τελειότητα είναι οι μεγάλοι στρατηγοί και στρατηλάτες που αιματοκύλισαν του λαούς... Χίτλερ (όχι αυτός έχασε, δεν είναι τέλειος)...
Οι άλλοι, Αλέξανδρος (ο Μακεδόνας), Τσέγκις Χαν, Αϊζενχάουερ, Ντεγκόλ, Στάλιν....
Αυτοί όλοι, μάλιστα είναι η τελειότητα του ανθρώπου που έφτιαξε ο θεός...
Αν όχι αυτοί τότε ποιοι είναι η τελειότητα; Τα παιδάκια που σκοτώνονται από τις μπόμπες; Οι μισθοφόροι που σκοτώνουν τους πάντες και τα πάντα για το χρήμα; Ή μήπως είναι οι τυφλοί ιδεολόγοι κάθε είδους που σκοτώνουν και σκοτώνονται και αυτοί;
Ποια είναι η τελειότητα;
Οι δακρυσμένοι από το ξενύχτι μοναχοί, αυτοί που ζουν στις σπηλιές των Ιμαλαΐων; οι σούφιδες;
Πού είναι η τελειότητα του ανθρώπινου είδους;
Λένε η τελειότητα αλλά δεν βάζουν τα πράγματα κάτω... Είτε δεν έχουν το απαραίτητο μυαλό είτε δεν συμφέρει... Είτε (υπάρχει και άλλη περίπτωση) αποφεύγουν την απάντηση υποσυνείδητα. Ο εσωτερικός τους εαυτός, ξέροντας ότι αν αποδεχτεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να γκρεμίσει μια ζωή ολόκληρη πλάνης, αποφεύγει να θίξει το θέμα...
Το θέμα λοιπόν για μένα, αυτό που ψάχνω να βρω είναι:
ΓΙΑΤΙ είναι ο άνθρωπος έτσι; Τι εξυπηρετεί αυτού του είδους η ύπαρξη του ανθρώπου;
Φυσικά δεν αποδέχομαι όλες τις θεωρίες που ασχολούνται με ειδικότερες ερωτήσεις και απαντήσεις...
Αν δεν απαντηθεί για μένα αυτό το ερώτημα, τα άλλα όλα είναι απλώς νοητικά παίγνια...
Παιχνιδάκια που φτιάχνει το μυαλο-υπολογιστής για να περνάει την ώρα του μέχρι να πεθάνει.
Και έτσι ακριβώς ζουν οι άνθρωποι που ξέρω. Παίζοντας τέτοιου είδους νοητικά παίγνια, μέχρι την στιγμή που αντιλαμβάνονται ότι γέρασαν και επίκειται το κατ' αυτούς μοιραίο. Βολεύονται με τον δεδομένο προγραμματισμό...
Αυτόν λοιπόν τον τρόπο ζωής δεν τον αποδέχομαι.
Τα παίζω όλα για όλα.
Εγώ δεν έχω το πρόβλημα πώς θα περάσω την ώρα μου μέχρι να πεθάνω.
Εγώ λοιπόν (εγώ ;;;;;) μια και αυτές τις προσεγγίσεις τις θεωρώ νοητικά παίγνια, τις αποφεύγω. Τις τινάζω από πάνω μου.
Τι θα ακολουθήσει; Τι θα βγει; Θα βγει τίποτε;
Που ξέρεις...
Ψευδαίσθηση είναι αυτή. Μέσα τις είναι όλα δυνατά... τα πάντα εξαρτώνται από την φαντασία του ψευδαισθησιαζόμενου...
Αλλά,,,,, Ο καθένας με την ψευδαίσθησή του...
Έτσι;;;;;
Σύμφωνοι;;;;;
Άντε... Έστω...
Ας μιλάω για τον εαυτό μου...
Εγώ έχω ψευδαισθήσεις...
Ανεξάρτητα αν μέσα στην ψευδαίσθησή μου είναι και το ότι όλοι ζουν σε ψευδαίσθηση.
Θέση εντιμότητας, ας πούμε, είναι να βλέπω μόνο την ψευδαίσθηση τη δική μου....
Φιλάαακιααα
Πέμπτη 3 Απριλίου 2008
Ακόμα μια...
Άλλη μια ψευδαίσθηση...
Άλλη μια προσπάθεια, στην προσπάθεια ξεκαθαρίσματος της ύπαρξής μου...
Ζω συνεχώς σε μια συνεχή εναλλαγή επιπέδων...
Από τη μια στο καθημερινό -που λένε- επίπεδο, στο επίπεδο των προγραμματισμών, των προγραμματισμένων, στο ψηφιακό επίπεδο της ζωής και από την άλλη στο άλλο το επίπεδο, το ανθρώπινο (;), το έξω από τους προγραμματισμούς, εκείνο στο οποίο όταν βρίσκομαι, μπορώ και παρακολουθώ όλα όσα συμβαίνουν στο προηγούμενο.
Το πρώτο επίπεδο:
Η ζωή εκεί μοιάζει με οθόνη ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Φαίνεται καθαρά, ότι οι άνθρωποι "ζουν" και κινούνται ακολουθώντας τους διάφορους προγραμματισμούς που κατά κάποιον τρόπο τους έχουν στο μυαλό τους.
Δεν μπορούν να ζήσουν διαφορετικά...
Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι βλέπουν τα πράγματα έτσι, επειδή είναι προγραμματισμένοι να τα βλέπουν έτσι. Έχουν την ψευδαίσθηση ότι αυτή είναι η αλήθεια, έτσι είναι η ζωή και είναι βέβαιοι ότι πρέπει να την ζήσουν έτσι.
Έτσι την έζησαν όταν ήσαν μικροί, έτσι την έζησαν οι γονείς τους και οι παππούδες τους, έτσι θα την ζήσουν και τα παιδιά τους.
Και αποδέχονται με όλο τους το είναι τους κανόνες, και φυσικά απαιτούν και από τους άλλους να τους τηρούν όπως και αυτοί... Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς...
Είναι βολεμένοι με αυτή την προσέγγιση...
Δεν έχουν να σκεφτούν υπαρξιακά προβλήματα...
Έτσι τους μένει χώρος και χρόνος, να αντιμετωπίσουν τα καθημερινά τους προβλήματα...
Όπως και να ζήσουν, αυτοί, είναι τελειωμένοι...
Ό,τι και να κάνουν στη ζωή τους, δεν έχουν να προσφέρουν στην κοινωνία και γενικότερα στην ανθρωπότητα, τίποτα παραπάνω από την διαιώνιση του σκοταδιού του μυαλού...
Και του δικού τους...
Την διαιώνιση της κυριαρχίας του υπολογιστή...
Έχουν κλειδωθεί σε αυτή την κατάσταση...
"Κοφτερά" μυαλά, περνάνε τη ζωή τους διαθέτοντας όλο τους το χρόνο για να βρουν και να καταγράψουν το πώς έζησε και πώς υπήρξε ο Κολοκοτρώνης ή ο Βελουχιώτης ή όποιος άλλος... Και γράφουν πραγματικά σπουδαία πράγματα... Όλοι οι προγραμματισμένοι συμφωνούν επάνω σ' αυτό...
Όλα όσα γίνονται στη ζωή των προγραμματισμένων, ελέγχονται από τους προγραμματισμένους και αξιολογούνται ... Άλλη αξιολόγηση δεν χωράει... Άλλος, δεν έχει το δικαίωμα να αξιολογήσει τους προγραμματισμένους...
Η εκκλησία λέει, δεν συμφωνεί με την συμβίωση των ανθρώπων και τους θεωρεί πόρνους αν δεν τους έχει ευλογήσει ο θεός...
Κάποιοι δηλαδή - για να φωτίσω το παράδειγμα- έχουν εφεύρει το θεό, έχουν αποφασίσει ότι οι ίδιοι είναι αντιπρόσωποι του εφευρήματός τους και έχουν αποφασίσει ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν όπως αυτοί νομίζουν...
Δεν είναι παραλογισμός του αισχίστου είδους αυτό;
Όχι, για ηρεμήστε λίγο, χαλαρώστε και κοιτάξτε το πράγμα... Που υπάρχει κάποια αλήθεια σ' αυτό το πράγμα, σ' αυτή την άποψη; ...
Και όλοι όσοι τελικά συμφωνήσουν με αυτήν ή έστω τη συζητήσουν σοβαρά, όλοι, δεν ζουν κάτι άλλο από το προγραμματισμένο. Συζητάνε κάτι που αφορά κάποιον προγραμματισμό τον οποίο τον αποδέχονται τυφλά, δεν αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για προγραμματισμό, τον εκλαμβάνουν ως αλήθεια και έτσι προχωράει η ζωή... Η ζωή τους...
Έτσι γίνεται και με πολλά, σχεδόν όλα τα άλλα πράγματα στη ζωή τους...
Και ζουν λοιπόν αλλά και πεθαίνουν, προγραμματισμένοι
Και εγώ λοιπόν πολλές φορές ζω μέσα σε αυτόν τον υπολογιστή...
Όταν έχω γύρω μου προγραμματισμένους, που ζουν προγραμματισμένα μια προγραμματισμένη ζωή και έρχομαι σε επαφή μαζί τους, προσαρμόζομαι για να συνυπάρξω μαζί τους στον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα...
Αλλιώς τι θα γινόταν;
Καλά, αν τους πω μια άλλη άποψη που δεν εντάσσεται στον προγραμματισμό τους, τότε ή με βλέπουν σαν ούφο ή τσαντίζονται η προβληματίζονται βαθιά ή νευριάζουν...
Και τι να γίνει λοιπόν;
Μην έχοντας σκοπό να τους προκαλώ τέτοιου είδους προβλήματα, παίζω το παιχνίδι με τους όρους τους...
Εξωτερικά βέβαια...
Εσωτερικά μένω ανέπαφος...
Θέλω να πω ότι η ζωή γύρω μου κυλάει σε ένα πλαίσιο που βασίζεται στους προγραμματισμούς... Αυτούς τους προγραμματισμούς που τους έχω αντιληφθεί και τους οποίους τους έχω απορρίψει από το να αποτελούν τους κανόνες με τους οποίους θα πρέπει να καθορίσω τη ζωή μου.
Και θέλω να πω ότι ένα μεγάλο μέρος από τη δική μου ζωή, καταναλώνεται σε μια προσαρμογή μου στο πλαίσιο αυτό.
Και ακόμη, ένα άλλο μέρος της δικής μου ζωής καταναλώνεται στις αναγκαίες ασχολίες μου για να υπάρχει αυτή η προσαρμογή...
Και πολλές φορές μου μένει λίγος χρόνος για να ασχοληθώ με το ουσιώδες...
Και αναρωτιέμαι λοιπόν που θα πάει το πράγμα...
Τι θα γίνει δηλαδή....
Θα πρέπει να καταναλώνω τη ζωή μου με το πλαίσιο;
Όχι βέβαια... Δεν έχει νόημα...
Για να προχωρήσω -όπως και οποιοσδήποτε θέλει να προχωρήσει κάπου-, θα πρέπει να ξεσκαρτάρω, θα πρέπει να πετάξω από επάνω μου τα άχρηστα βάρη...
Βέβαια και αυτό κάνω, σιγά-σιγά όμως, σχεδόν ανεπαίσθητα από τους άλλους...
Αυτό κάποτε θα το καταλάβουν... Αν το καταλάβουν...
Μου φαίνεται ότι ο καλύτερος τρόπος είναι να προχωρώ σιωπώντας όλο και περισσότερο...
Αλλά το θέμα μου δεν είναι ούτε εδώ...
Γιατί, τι σημασία έχει το ένα ή το άλλο, ο ένας τρόπος ή ο άλλος;
Αφού και οι δυο είναι ψευδαισθήσεις και ως ψευδαισθήσεις, ισάξιες...
Για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή...
Από τη στιγμή που υπάρχει η γέννηση η ζωή και ο θάνατος.....
Εκεί λοιπόν είναι το θέμα...
Υπάρχει πράγματι η γέννηση η ζωή και ο θάνατος;
Ή μήπως είναι και αυτό ένας ακόμη προγραμματισμός;
Εγώ λοιπόν, πράγματι, έτσι νομίζω...
Και έχω κάθε δικαίωμα να το νομίζω, γιατί η ψευδαίσθηση όπως και το όνειρο έχει κάθε δικαίωμα να νομίζει ό,τιδήποτε της κατέβει....
Όλοι έτσι δεν κάνουν; ...
Για να δούμε...
Και ακόμη
Και τέλος για σήμερα
"Όλη αυτή μου η προσπάθεια σύλληψης της πραγματικότητας (χα,χα,χα).......
έχει πίσω της ως κίνητρο, αυτήν ακριβώς την πεποίθηση, ότι δηλαδή πρόκειται για έναν ακόμη προγραμματισμό"
Τέλος καταγραφής της σημερινής ψευδαίσθησης...
ματς μουτς
Άλλη μια προσπάθεια, στην προσπάθεια ξεκαθαρίσματος της ύπαρξής μου...
Ζω συνεχώς σε μια συνεχή εναλλαγή επιπέδων...
Από τη μια στο καθημερινό -που λένε- επίπεδο, στο επίπεδο των προγραμματισμών, των προγραμματισμένων, στο ψηφιακό επίπεδο της ζωής και από την άλλη στο άλλο το επίπεδο, το ανθρώπινο (;), το έξω από τους προγραμματισμούς, εκείνο στο οποίο όταν βρίσκομαι, μπορώ και παρακολουθώ όλα όσα συμβαίνουν στο προηγούμενο.
Το πρώτο επίπεδο:
Η ζωή εκεί μοιάζει με οθόνη ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Φαίνεται καθαρά, ότι οι άνθρωποι "ζουν" και κινούνται ακολουθώντας τους διάφορους προγραμματισμούς που κατά κάποιον τρόπο τους έχουν στο μυαλό τους.
Δεν μπορούν να ζήσουν διαφορετικά...
Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι βλέπουν τα πράγματα έτσι, επειδή είναι προγραμματισμένοι να τα βλέπουν έτσι. Έχουν την ψευδαίσθηση ότι αυτή είναι η αλήθεια, έτσι είναι η ζωή και είναι βέβαιοι ότι πρέπει να την ζήσουν έτσι.
Έτσι την έζησαν όταν ήσαν μικροί, έτσι την έζησαν οι γονείς τους και οι παππούδες τους, έτσι θα την ζήσουν και τα παιδιά τους.
Και αποδέχονται με όλο τους το είναι τους κανόνες, και φυσικά απαιτούν και από τους άλλους να τους τηρούν όπως και αυτοί... Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς...
Είναι βολεμένοι με αυτή την προσέγγιση...
Δεν έχουν να σκεφτούν υπαρξιακά προβλήματα...
Έτσι τους μένει χώρος και χρόνος, να αντιμετωπίσουν τα καθημερινά τους προβλήματα...
Όπως και να ζήσουν, αυτοί, είναι τελειωμένοι...
Ό,τι και να κάνουν στη ζωή τους, δεν έχουν να προσφέρουν στην κοινωνία και γενικότερα στην ανθρωπότητα, τίποτα παραπάνω από την διαιώνιση του σκοταδιού του μυαλού...
Και του δικού τους...
Την διαιώνιση της κυριαρχίας του υπολογιστή...
Έχουν κλειδωθεί σε αυτή την κατάσταση...
"Κοφτερά" μυαλά, περνάνε τη ζωή τους διαθέτοντας όλο τους το χρόνο για να βρουν και να καταγράψουν το πώς έζησε και πώς υπήρξε ο Κολοκοτρώνης ή ο Βελουχιώτης ή όποιος άλλος... Και γράφουν πραγματικά σπουδαία πράγματα... Όλοι οι προγραμματισμένοι συμφωνούν επάνω σ' αυτό...
Όλα όσα γίνονται στη ζωή των προγραμματισμένων, ελέγχονται από τους προγραμματισμένους και αξιολογούνται ... Άλλη αξιολόγηση δεν χωράει... Άλλος, δεν έχει το δικαίωμα να αξιολογήσει τους προγραμματισμένους...
Η εκκλησία λέει, δεν συμφωνεί με την συμβίωση των ανθρώπων και τους θεωρεί πόρνους αν δεν τους έχει ευλογήσει ο θεός...
Κάποιοι δηλαδή - για να φωτίσω το παράδειγμα- έχουν εφεύρει το θεό, έχουν αποφασίσει ότι οι ίδιοι είναι αντιπρόσωποι του εφευρήματός τους και έχουν αποφασίσει ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν όπως αυτοί νομίζουν...
Δεν είναι παραλογισμός του αισχίστου είδους αυτό;
Όχι, για ηρεμήστε λίγο, χαλαρώστε και κοιτάξτε το πράγμα... Που υπάρχει κάποια αλήθεια σ' αυτό το πράγμα, σ' αυτή την άποψη; ...
Και όλοι όσοι τελικά συμφωνήσουν με αυτήν ή έστω τη συζητήσουν σοβαρά, όλοι, δεν ζουν κάτι άλλο από το προγραμματισμένο. Συζητάνε κάτι που αφορά κάποιον προγραμματισμό τον οποίο τον αποδέχονται τυφλά, δεν αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για προγραμματισμό, τον εκλαμβάνουν ως αλήθεια και έτσι προχωράει η ζωή... Η ζωή τους...
Έτσι γίνεται και με πολλά, σχεδόν όλα τα άλλα πράγματα στη ζωή τους...
Και ζουν λοιπόν αλλά και πεθαίνουν, προγραμματισμένοι
Και εγώ λοιπόν πολλές φορές ζω μέσα σε αυτόν τον υπολογιστή...
Όταν έχω γύρω μου προγραμματισμένους, που ζουν προγραμματισμένα μια προγραμματισμένη ζωή και έρχομαι σε επαφή μαζί τους, προσαρμόζομαι για να συνυπάρξω μαζί τους στον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα...
Αλλιώς τι θα γινόταν;
Καλά, αν τους πω μια άλλη άποψη που δεν εντάσσεται στον προγραμματισμό τους, τότε ή με βλέπουν σαν ούφο ή τσαντίζονται η προβληματίζονται βαθιά ή νευριάζουν...
Και τι να γίνει λοιπόν;
Μην έχοντας σκοπό να τους προκαλώ τέτοιου είδους προβλήματα, παίζω το παιχνίδι με τους όρους τους...
Εξωτερικά βέβαια...
Εσωτερικά μένω ανέπαφος...
Θέλω να πω ότι η ζωή γύρω μου κυλάει σε ένα πλαίσιο που βασίζεται στους προγραμματισμούς... Αυτούς τους προγραμματισμούς που τους έχω αντιληφθεί και τους οποίους τους έχω απορρίψει από το να αποτελούν τους κανόνες με τους οποίους θα πρέπει να καθορίσω τη ζωή μου.
Και θέλω να πω ότι ένα μεγάλο μέρος από τη δική μου ζωή, καταναλώνεται σε μια προσαρμογή μου στο πλαίσιο αυτό.
Και ακόμη, ένα άλλο μέρος της δικής μου ζωής καταναλώνεται στις αναγκαίες ασχολίες μου για να υπάρχει αυτή η προσαρμογή...
Και πολλές φορές μου μένει λίγος χρόνος για να ασχοληθώ με το ουσιώδες...
Και αναρωτιέμαι λοιπόν που θα πάει το πράγμα...
Τι θα γίνει δηλαδή....
Θα πρέπει να καταναλώνω τη ζωή μου με το πλαίσιο;
Όχι βέβαια... Δεν έχει νόημα...
Για να προχωρήσω -όπως και οποιοσδήποτε θέλει να προχωρήσει κάπου-, θα πρέπει να ξεσκαρτάρω, θα πρέπει να πετάξω από επάνω μου τα άχρηστα βάρη...
Βέβαια και αυτό κάνω, σιγά-σιγά όμως, σχεδόν ανεπαίσθητα από τους άλλους...
Αυτό κάποτε θα το καταλάβουν... Αν το καταλάβουν...
Μου φαίνεται ότι ο καλύτερος τρόπος είναι να προχωρώ σιωπώντας όλο και περισσότερο...
Αλλά το θέμα μου δεν είναι ούτε εδώ...
Γιατί, τι σημασία έχει το ένα ή το άλλο, ο ένας τρόπος ή ο άλλος;
Αφού και οι δυο είναι ψευδαισθήσεις και ως ψευδαισθήσεις, ισάξιες...
Για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή...
Από τη στιγμή που υπάρχει η γέννηση η ζωή και ο θάνατος.....
Εκεί λοιπόν είναι το θέμα...
Υπάρχει πράγματι η γέννηση η ζωή και ο θάνατος;
Ή μήπως είναι και αυτό ένας ακόμη προγραμματισμός;
Εγώ λοιπόν, πράγματι, έτσι νομίζω...
Και έχω κάθε δικαίωμα να το νομίζω, γιατί η ψευδαίσθηση όπως και το όνειρο έχει κάθε δικαίωμα να νομίζει ό,τιδήποτε της κατέβει....
Όλοι έτσι δεν κάνουν; ...
Για να δούμε...
Και ακόμη
Και τέλος για σήμερα
"Όλη αυτή μου η προσπάθεια σύλληψης της πραγματικότητας (χα,χα,χα).......
έχει πίσω της ως κίνητρο, αυτήν ακριβώς την πεποίθηση, ότι δηλαδή πρόκειται για έναν ακόμη προγραμματισμό"
Τέλος καταγραφής της σημερινής ψευδαίσθησης...
ματς μουτς
Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008
GARDASIL
Η σημερινή ψευδαίσθηση ξεκινάει από το GARDASIL. Το διαβόητο προϊόν της διαβόητης εταιρείας Merck & Co Inc. Της εταιρείας που έχω την ψευδαίσθηση ότι σκότωσε μερικές χιλιάδες με το φάρμακό της Vioxx.
Τώρα, με τη δύναμη που διαθέτει και την οποία αποκτά κανείς σκορπίζοντας αφειδώς χρήματα εδώ και εκεί, μια και τα προϊόντα της είναι αναξιόπιστα, πλασάρει στην αγορά το εμβόλιο για την πρόληψη, δήθεν, του καρκίνου της μήτρας. Ακούστε... Υπάρχουν λέει 100 διαφορετικοί τύποι του ιού από τους 100 το εμβόλιο αντιμετωπίζει αν έχει επιτυχία, 4. ...Όμως...ο ιός αυτός είναι κάτι το συνηθισμένο...τον έχουμε οι περισσότεροι ή θα τον έχουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας χωρίς να μας κάνει τίποτα...Το 90% των γυναικών, αντιμετωπίζουν τον ιό από μόνες τους. Αν ο ιός δεν αντιμετωπιστεί τότε υπάρχει περίπτωση καρκίνου, που προϋποθέτει συνεχή ενεργό ιό για να εμφανιστεί μετά από 10 έως 15 χρόνια. Ο καρκίνος αυτός ανιχνεύεται με την μέθοδο ΠΑΠ και αντιμετωπίζεται με πολλούς τρόπους. Όπως και ο ιός αντιμετωπίζεται με πολλούς τρόπους......κλπ κλπ
Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα...
Άσχετοι και διεφθαρμένοι πολιτικοί και επιστήμονες, εγκρίνουν το εμβόλιο και το επιβάλουν στα κοριτσάκια του κόσμου, παρά το γεγονός ότι χιλιάδες περιστατικά από θάνατοι μέχρι παραλύσεις έχουν ήδη αναφερθεί στην Διεύθυνση Τροφίμων και Φαρμάκων στις ΗΠΑ. (Για φαντάσου, μέσα στην ίδια τη σφηκοφωλιά). Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν γίνει τα απαραίτητα πειράματα που θα εξασφάλιζαν μια "σίγουρη" απάντηση σχετικά με την ασφάλειά του.(Στην πραγματικότητα έχουν γίνει ψευτοπειράματα, της αρπακόλλας, για να πούμε ότι έγιναν πειράματα). Παρά το γεγονός ότι έντιμοι γιατροί, και οργανώσεις σε όλο τον κόσμο έχουν επισημάνει τους κινδύνους που ενέχει.....μέχρι στείρωση....την οποία θα την αντιληφθούν τα κοριτσάκια μετά από δέκα δεκαπέντε χρόνια που δεν θα μπορούν να κάνουν παιδιά (ευτυχώς όχι όλα προς το παρόν - για αργότερα;.. ας είναι καλά τα ερευνητικά κέντρα).... και από ποιον θα ζητήσουν τότε τα ρέστα;.... καλά χαίρετε....
Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα...
Το θέμα είναι το εξής:
Καλά οι εταιρείες κάνουν την δουλειά τους. Έχουν "πουλήσει την ψυχή τους στο διάβολο για το χρήμα". Οι κάθε είδους διεφθαρμένοι έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Έχουν και αυτοί "πουλήσει την ψυχή τους στο διάβολο για το χρήμα ή για τη δόξα". (Στο διεφθαρμένοι βλέπε: Μετόχους εταιρειών, υπουργούς, διευθυντές, γιατρούς, φαρμακοποιούς, δημοσιογράφους, εκδότες, εισαγγελείς, δικηγόρους, όχι όλους βέβαια, όμως, όλους όσους με οποιοδήποτε τρόπο εμπλέκονται στο σύστημα των φαρμάκων εν προκειμένω).
Καλά λοιπόν όλοι αυτοί κάνουν την δουλειά τους.
Οι άνθρωποι όμως;
Πώς την πατάνε και στέλνουν τα παιδάκια τους για σφάξιμο;.... Και μάλιστα με υπερηφάνεια...(-Γιατρέ εμείς το κάναμε το εμβόλιο... και καμαρώνουν ...ΝΑΙ ΚΑΜΑΡΩΝΟΥΝ...)
Πώς, διάολε εξακολουθούν να έχουν εμπιστοσύνη στους απατεώνες;...
Εκεί είναι το πρόβλημα...
Εκεί είναι ο προγραμματισμός και η ψευδαίσθηση...
Εκεί φαίνεται πώς λειτουργεί το μάρκετινγκ και τι ρόλο παίζουν οι καθημερινές διαφημίσεις για τα ιατρικά επιτεύγματα στις τηλεοράσεις...
Δεν θέλουν τίποτε άλλο παρά την διατήρηση της εμπιστοσύνης...
Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο του μάρκετινγκ...
Από εκεί και πέρα, ο δρόμος είναι εύκολος: Τρομοκρατούμε την μάζα ότι θα πάθει καρκίνο και την έχουμε έτοιμη για να φάει το εμβόλιο...
Και που θα πάει η μάζα; Εκεί που έχει εμπιστοσύνη...Εκεί που την προγραμματίσανε να έχει εμπιστοσύνη...
Πετάμε και κάποιο πολιτικό ή δημοσιογράφο που θα καταγγέλλει τον υπουργό λέγοντάς του ότι στην Αγγλία ενδιαφέρονται για τα κορίτσια τους εμείς γιατί δεν το κάνουμε; Και να ο υπουργός, το κάνει δωρεάν το εμβόλιο... 1500 ευρά το κομμάτι θα πληρώσει ο ελληνικός λαός στην εταιρεία από τους φόρους του το τσάμπα εμβόλιο.
Και το τάδε κόμμα, θα χαρεί γιατί γίνεται πολιτική χάριν του λαού, (ας μην αρχίσω να μιλάω εδώ.....υπάρχει και η ομαδική ψευδαίσθηση....) κλπ κλπ.
....και μπαίνουμε στο ζουμί....
Όλοι στο κόλπο και όλοι στην ψευδαίσθηση...
Όλοι προγραμματισμένοι... και συνεχώς προγραμματιζόμενοι... και συνεχώς στην ψευδαίσθηση ... Στην ψευδαίσθησή τους... και εγώ στη δική μου...αυτό δεν το ξεχνάω ποτέ...και εγώ στη δική μου...
Τι γίνεται λοιπόν;
Όλοι στην ψευδαίσθηση;
Αυτό είναι ο άνθρωπος;
Ψευδαισθήσεις κινούμενες σε δύο πόδια,... χαμογελούσες, κλαίγουσες, θυμόνουσες, επιχειρούσες, επιτυγχάνουσες σε καριέρες, διασκεδάζουσες, τραυματιζόμενες, παραμυθιαζόμενες,... όμως ψευδαισθήσεις.....
....και ζουν και....πεθαίνουν παραμυθιασμένοι....
Ωραίο πράγμα...
....Και κάτι άλλο της τελευταίας στιγμής...
... Η πλάκα είναι ότι μερικοί...κάποιοι....κάποτε.....για κάποιους λόγους...... ο καθένας για τον δικό του..... λένε ότι "ο καθένας έχει την αλήθεια του" ..... και είναι όλοι εφησυχασμένοι...και γιατί να μην είναι....στο κάτω κάτω, γνωρίζουν ένα μέρος της αλήθειας....δεν είναι σοφοί για να την γνωρίζουν ολόκληρη την αλήθεια....και ποιος ξέρει ολόκληρη την αλήθεια;...κλπ κλπ....
...γιατί η λέξη ψευδαίσθηση κινητοποιεί... ο άνθρωπος μπορεί να αναρωτηθεί... μα είναι δυνατόν να λέει ότι είμαι σε ψευδαίσθηση; ... και να αρχίσει να ψάχνεται....
...με το αλήθεια όμως εφησυχάζει...
....Όμως, δεν είναι αλήθεια!!! Τι είναι αλήθεια;.....Ψευδαίσθηση είναι.... και στην ψευδαίσθηση είμαστε όλοι ίσοι....
....Στην αλήθεια υπάρχει ιεραρχία....στην ψευδαίσθηση.... δυστυχώς δεν υπάρχει...
...Ψευδαίσθηση... δυστυχώς για μερικούς.....Ψευδαίσθηση.....
....Ψευδαίσθηση....
Μπουμπούκια μου
Τώρα, με τη δύναμη που διαθέτει και την οποία αποκτά κανείς σκορπίζοντας αφειδώς χρήματα εδώ και εκεί, μια και τα προϊόντα της είναι αναξιόπιστα, πλασάρει στην αγορά το εμβόλιο για την πρόληψη, δήθεν, του καρκίνου της μήτρας. Ακούστε... Υπάρχουν λέει 100 διαφορετικοί τύποι του ιού από τους 100 το εμβόλιο αντιμετωπίζει αν έχει επιτυχία, 4. ...Όμως...ο ιός αυτός είναι κάτι το συνηθισμένο...τον έχουμε οι περισσότεροι ή θα τον έχουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας χωρίς να μας κάνει τίποτα...Το 90% των γυναικών, αντιμετωπίζουν τον ιό από μόνες τους. Αν ο ιός δεν αντιμετωπιστεί τότε υπάρχει περίπτωση καρκίνου, που προϋποθέτει συνεχή ενεργό ιό για να εμφανιστεί μετά από 10 έως 15 χρόνια. Ο καρκίνος αυτός ανιχνεύεται με την μέθοδο ΠΑΠ και αντιμετωπίζεται με πολλούς τρόπους. Όπως και ο ιός αντιμετωπίζεται με πολλούς τρόπους......κλπ κλπ
Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα...
Άσχετοι και διεφθαρμένοι πολιτικοί και επιστήμονες, εγκρίνουν το εμβόλιο και το επιβάλουν στα κοριτσάκια του κόσμου, παρά το γεγονός ότι χιλιάδες περιστατικά από θάνατοι μέχρι παραλύσεις έχουν ήδη αναφερθεί στην Διεύθυνση Τροφίμων και Φαρμάκων στις ΗΠΑ. (Για φαντάσου, μέσα στην ίδια τη σφηκοφωλιά). Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν γίνει τα απαραίτητα πειράματα που θα εξασφάλιζαν μια "σίγουρη" απάντηση σχετικά με την ασφάλειά του.(Στην πραγματικότητα έχουν γίνει ψευτοπειράματα, της αρπακόλλας, για να πούμε ότι έγιναν πειράματα). Παρά το γεγονός ότι έντιμοι γιατροί, και οργανώσεις σε όλο τον κόσμο έχουν επισημάνει τους κινδύνους που ενέχει.....μέχρι στείρωση....την οποία θα την αντιληφθούν τα κοριτσάκια μετά από δέκα δεκαπέντε χρόνια που δεν θα μπορούν να κάνουν παιδιά (ευτυχώς όχι όλα προς το παρόν - για αργότερα;.. ας είναι καλά τα ερευνητικά κέντρα).... και από ποιον θα ζητήσουν τότε τα ρέστα;.... καλά χαίρετε....
Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα...
Το θέμα είναι το εξής:
Καλά οι εταιρείες κάνουν την δουλειά τους. Έχουν "πουλήσει την ψυχή τους στο διάβολο για το χρήμα". Οι κάθε είδους διεφθαρμένοι έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Έχουν και αυτοί "πουλήσει την ψυχή τους στο διάβολο για το χρήμα ή για τη δόξα". (Στο διεφθαρμένοι βλέπε: Μετόχους εταιρειών, υπουργούς, διευθυντές, γιατρούς, φαρμακοποιούς, δημοσιογράφους, εκδότες, εισαγγελείς, δικηγόρους, όχι όλους βέβαια, όμως, όλους όσους με οποιοδήποτε τρόπο εμπλέκονται στο σύστημα των φαρμάκων εν προκειμένω).
Καλά λοιπόν όλοι αυτοί κάνουν την δουλειά τους.
Οι άνθρωποι όμως;
Πώς την πατάνε και στέλνουν τα παιδάκια τους για σφάξιμο;.... Και μάλιστα με υπερηφάνεια...(-Γιατρέ εμείς το κάναμε το εμβόλιο... και καμαρώνουν ...ΝΑΙ ΚΑΜΑΡΩΝΟΥΝ...)
Πώς, διάολε εξακολουθούν να έχουν εμπιστοσύνη στους απατεώνες;...
Εκεί είναι το πρόβλημα...
Εκεί είναι ο προγραμματισμός και η ψευδαίσθηση...
Εκεί φαίνεται πώς λειτουργεί το μάρκετινγκ και τι ρόλο παίζουν οι καθημερινές διαφημίσεις για τα ιατρικά επιτεύγματα στις τηλεοράσεις...
Δεν θέλουν τίποτε άλλο παρά την διατήρηση της εμπιστοσύνης...
Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο του μάρκετινγκ...
Από εκεί και πέρα, ο δρόμος είναι εύκολος: Τρομοκρατούμε την μάζα ότι θα πάθει καρκίνο και την έχουμε έτοιμη για να φάει το εμβόλιο...
Και που θα πάει η μάζα; Εκεί που έχει εμπιστοσύνη...Εκεί που την προγραμματίσανε να έχει εμπιστοσύνη...
Πετάμε και κάποιο πολιτικό ή δημοσιογράφο που θα καταγγέλλει τον υπουργό λέγοντάς του ότι στην Αγγλία ενδιαφέρονται για τα κορίτσια τους εμείς γιατί δεν το κάνουμε; Και να ο υπουργός, το κάνει δωρεάν το εμβόλιο... 1500 ευρά το κομμάτι θα πληρώσει ο ελληνικός λαός στην εταιρεία από τους φόρους του το τσάμπα εμβόλιο.
Και το τάδε κόμμα, θα χαρεί γιατί γίνεται πολιτική χάριν του λαού, (ας μην αρχίσω να μιλάω εδώ.....υπάρχει και η ομαδική ψευδαίσθηση....) κλπ κλπ.
....και μπαίνουμε στο ζουμί....
Όλοι στο κόλπο και όλοι στην ψευδαίσθηση...
Όλοι προγραμματισμένοι... και συνεχώς προγραμματιζόμενοι... και συνεχώς στην ψευδαίσθηση ... Στην ψευδαίσθησή τους... και εγώ στη δική μου...αυτό δεν το ξεχνάω ποτέ...και εγώ στη δική μου...
Τι γίνεται λοιπόν;
Όλοι στην ψευδαίσθηση;
Αυτό είναι ο άνθρωπος;
Ψευδαισθήσεις κινούμενες σε δύο πόδια,... χαμογελούσες, κλαίγουσες, θυμόνουσες, επιχειρούσες, επιτυγχάνουσες σε καριέρες, διασκεδάζουσες, τραυματιζόμενες, παραμυθιαζόμενες,... όμως ψευδαισθήσεις.....
....και ζουν και....πεθαίνουν παραμυθιασμένοι....
Ωραίο πράγμα...
....Και κάτι άλλο της τελευταίας στιγμής...
... Η πλάκα είναι ότι μερικοί...κάποιοι....κάποτε.....για κάποιους λόγους...... ο καθένας για τον δικό του..... λένε ότι "ο καθένας έχει την αλήθεια του" ..... και είναι όλοι εφησυχασμένοι...και γιατί να μην είναι....στο κάτω κάτω, γνωρίζουν ένα μέρος της αλήθειας....δεν είναι σοφοί για να την γνωρίζουν ολόκληρη την αλήθεια....και ποιος ξέρει ολόκληρη την αλήθεια;...κλπ κλπ....
...γιατί η λέξη ψευδαίσθηση κινητοποιεί... ο άνθρωπος μπορεί να αναρωτηθεί... μα είναι δυνατόν να λέει ότι είμαι σε ψευδαίσθηση; ... και να αρχίσει να ψάχνεται....
...με το αλήθεια όμως εφησυχάζει...
....Όμως, δεν είναι αλήθεια!!! Τι είναι αλήθεια;.....Ψευδαίσθηση είναι.... και στην ψευδαίσθηση είμαστε όλοι ίσοι....
....Στην αλήθεια υπάρχει ιεραρχία....στην ψευδαίσθηση.... δυστυχώς δεν υπάρχει...
...Ψευδαίσθηση... δυστυχώς για μερικούς.....Ψευδαίσθηση.....
....Ψευδαίσθηση....
Μπουμπούκια μου
Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008
Τι γίνεται; Πώς πάμε;
Πάμε παρακάτω...
Ας πούμε ότι συνεχίζουμε τα προηγούμενα...
Ο χρόνος που καταναλώθηκε σε σκέψεις , επειδή αφορούσε είτε το παρελθόν είτε το μέλλον και οπωσδήποτε όχι το παρόν, θα πρέπει να αφαιρεθεί από τον χρόνο της ζωής μας, ας πούμε από τον χρόνο επαφής μας με την πραγματικότητα... Αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι η ζωή...
Πόσες ώρες την ημέρα ο μέσος άνθρωπος σκέφτεται... Μερικοί σκέφτονται διαρκώς... Το χρονικό διάστημα κατά τον οποίο είναι συνειδητοί είναι ελάχιστο... Μόνο όσο είναι αρκετό για να ξετυλιχτεί η ύπαρξή τους...
Ας πούμε ότι κάποιος περπατάει σε ένα δρόμο της Αθήνας... ή όποιας πόλης... Πόση ώρα δεν σκέφτεται; Επειδή έχει μάθει να περπατάει και να προσέχει στο παρασκήνιο, σχεδόν σκέφτεται συνεχώς... τις κολώνες, τα κάθε είδους εμπόδια, τους άλλους ανθρώπους, τα αποφεύγει σχεδόν ενστικτωδώς... Και συνεχώς σκέφτεται...
Ας πούμε ότι κάποιος τρώει... Πόση ώρα δεν σκέφτεται και παρακολουθεί το φαγητό του; ...Πόση ώρα είναι παρών σε αυτό που κάνει;... Το κουτάλι το βάζει στο στόμα του σχεδόν ενστικτωδώς...
Κατά τα άλλα... Ζει...
Δεν ζει... Σκέφτεται...
Εκτός και αν κατά τη γνώμη του και το να σκέφτεται είναι και αυτό ζωή...
Αν είναι και αυτό ζωή, αν δηλαδή το να βρίσκεται στο παρελθόν ή στο μέλλον την στιγμή που το σώμα του είναι στο παρόν, είναι και αυτό ζωή, σε τι διαφέρει από το όνειρο;... Δηλαδή και όταν ονειρεύεται ζει; ... Όχι βέβαια...
Δεν ζει... Ονειρεύεται...
Δεν μοιάζει λίγο με το μαστούρωμα ή με το μεθύσι;...
Ψευδαίσθηση;...
Έχω την ψευδαίσθηση ότι το να είσαι μαστουρωμένος, μεθυσμένος, σκεπτόμενος, ονειρευόμενος, είναι από μια άποψη το ίδιο πράγμα... Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχεις την ψευδαίσθηση ότι ζεις...
Ποια είναι λοιπόν η πλάκα...
Ο μέσος άνθρωπος ουσιαστικά ζει ελάχιστο χρόνο...
Όσο ζει, ο,τι προσλαμβάνει μπαίνει στην βάση δεδομένων του και την πλουτίζει και την αυγαταίνει...
Αυτό γίνεται στον ελάχιστο χρόνο που ζει...
Όμως, επειδή ακριβώς αυτός ο χρόνος είναι ελάχιστος, δεν είναι αρκετός για να μάθει τη ζωή, για να έχει εμπειρίες και να αποκτήσει πείρα της ζωής.
Και πώς αποκτά πείρα της ζωής;...
Δεν αποκτά... Χρησιμοποιεί την υποτιθέμενη πείρα των άλλων... Των προηγουμένων του... Αυτά που του μάθανε ή που έμαθε μόνος διαβάζοντας ή ακούγοντας κάτι... Αυτά που του είπαν κάποιες αυθεντίες ή υποτιθέμενες αυθεντίες. Κάποιοι σοφοί ή κάποιοι υποτιθέμενοι σοφοί ή επιβεβλημένοι σαν σοφοί.
Ανάλογα σε τι λούκια έπεσε από τις περιστάσεις...
Αν γεννήθηκε στην Αθήνα... τον δρόμο του τον δείχνει η χριστιανική θρησκεία και οι αρχαίοι πρόγονοι.... Αν γεννήθηκε στο Πεκίνο, τον δρόμο του τον δείχνει ο Κομφούκιος και ο Λάο Τσε ή το κόμμα, αν γεννήθηκε στην Τεχεράνη, τον δρόμο του τον δείχνει ο Μωάμεθ και οι Σούφιδες ...
Παντού κάποιος του λέει τι είναι η ζωή...
Αυτό επειδή ο ίδιος δεν είναι ικανός να δει τι είναι η ζωή...
Καταναλώνοντας χρόνια από τη ζωή του για να μάθει τι γνώμη είχαν οι αυθεντίες για τη ζωή και να σκεφτεί επάνω σε αυτήν, δεν του μένει χρόνος να αποκτήσει ο ίδιος πείρα της ζωής ...
Τι πείρα για τη ζωή μπορεί να έχει ένας μεγάλος φιλόσοφος που πέρασε ολόκληρη τη ζωή του μελετώντας άλλους φιλοσόφους;...
Καμία...
Μέσα από κάποια νοητικά παίγνια, πείθεται ότι ο τάδε θεωρούμενος σοφός έχει δίκιο, το ασπάζεται και το θεωρεί από τότε και στο εξής ως μέτρο του... Με αυτό κρίνει αν κάτι είναι σωστό ή όχι...
Και καμιά φορά δεν αρκείται στο να πείθεται ο ίδιος, δικαίωμά του αυτό... Πάει να το επιβάλει και στους άλλους... Όχι τη δική του άποψη... Αυτό που κάποιος άλλος θεώρησε σαν σωστό και αυτός το ασπάσθηκε...
Καλά εντάξει...
Πάλι μου ήρθαν στο μυαλό οι ιεραπόστολοι και οι γενοκτονίες...
Πάμε όμως παρακάτω...
Δηλαδή τι φαίνεται ότι είναι ο άνθρωπος;...
Ένα μυαλό προγραμματισμένο από αυθεντίες και συνήθειες... Ένα μυαλό που ελάχιστη επαφή έχει με την πραγματικότητα... Ένα μυαλό που βρίσκεται συνεχώς στην ψευδαίσθηση ότι ζει...
Αυτό είναι προφανές... Αυτό ισχύει και αυτό είναι κοινωνικά αποδεκτό...
Αν τολμήσεις να ζήσεις ή να σκεφτείς να ζήσεις έξω από το καθιερωμένο, έξω από τον προγραμματισμό... Ε! αυτό ποικιλοτρόπως απαγορεύεται...
Στην έσχατη περίπτωση, αν δεν στο απαγορεύουν οι άλλοι ή η κοινωνία, το απαγορεύεις εσύ στον εαυτό σου... Το θεωρείς ασύλληπτο, αδύνατο, απαράδεκτο...
Όλοι (πολύ πιθανόν) γεννιώνται και πεθαίνουν έχοντας "ζήσει" έτσι...
Αυτή είναι η ζωή;... Έτσι είναι η ζωή;... Αυτό είναι ο άνθρωπος;... Έτσι είναι ο άνθρωπος;...
Όταν έχεις αποδεχτεί την άποψη των αυθεντιών, δεν έχεις άλλη επιλογή... Αυτά και έτσι...
Εδώ μου ήρθε στο μυαλό η προτροπή το Βούδα προς του Κάλαμας, όταν του είπαν ότι ακούνε τόσες πολλές απόψεις από σοφούς ανθρώπους που δεν ξέρουν τι να διαλέξουν... Αυτή η προτροπή είναι γνωστή ως Κάλαμα Σούτρα...
Κάλαμα Σούτρα
Μην πιστεύεις στις παραδόσεις, ακόμη κι αν έχουν γίνει πιστευτές από πολλές γενιές, και σε πολλές χώρες.
Μην πιστεύεις κάτι επειδή πολλοί το επαναλαμβάνουν.
Μη δέχεσαι τίποτα εξαιτίας τής αυθεντίας τού ενός ή τού άλλου ή των σοφών ή των γερόντων ή επειδή βασίζεται στην αυθεντία των κειμένων.
Ποτέ μην πιστεύεις κάτι επειδή το ευνοούν οι πιθανότητες.
Μην πιστεύεις κάτι πού φαντάστηκες, νομίζοντας ότι κάποιος θεός το ενέπνευσε.
Μην πιστεύεις τίποτα βασιζόμενος μόνον στην εμπειρία των δασκάλων σου ή των ιερέων.
Μετά από έρευνα, πίστευε αυτό πού έχεις δοκιμάσει στον εαυτό σου και το βρίσκεις λογικό, και το οποίο είναι σε αρμονία με την δική σου ευημερία όσο και με των άλλων."
Ψευδαίσθηση κάργα...
Ο Βούδας.....
Ας πούμε ότι συνεχίζουμε τα προηγούμενα...
Ο χρόνος που καταναλώθηκε σε σκέψεις , επειδή αφορούσε είτε το παρελθόν είτε το μέλλον και οπωσδήποτε όχι το παρόν, θα πρέπει να αφαιρεθεί από τον χρόνο της ζωής μας, ας πούμε από τον χρόνο επαφής μας με την πραγματικότητα... Αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι η ζωή...
Πόσες ώρες την ημέρα ο μέσος άνθρωπος σκέφτεται... Μερικοί σκέφτονται διαρκώς... Το χρονικό διάστημα κατά τον οποίο είναι συνειδητοί είναι ελάχιστο... Μόνο όσο είναι αρκετό για να ξετυλιχτεί η ύπαρξή τους...
Ας πούμε ότι κάποιος περπατάει σε ένα δρόμο της Αθήνας... ή όποιας πόλης... Πόση ώρα δεν σκέφτεται; Επειδή έχει μάθει να περπατάει και να προσέχει στο παρασκήνιο, σχεδόν σκέφτεται συνεχώς... τις κολώνες, τα κάθε είδους εμπόδια, τους άλλους ανθρώπους, τα αποφεύγει σχεδόν ενστικτωδώς... Και συνεχώς σκέφτεται...
Ας πούμε ότι κάποιος τρώει... Πόση ώρα δεν σκέφτεται και παρακολουθεί το φαγητό του; ...Πόση ώρα είναι παρών σε αυτό που κάνει;... Το κουτάλι το βάζει στο στόμα του σχεδόν ενστικτωδώς...
Κατά τα άλλα... Ζει...
Δεν ζει... Σκέφτεται...
Εκτός και αν κατά τη γνώμη του και το να σκέφτεται είναι και αυτό ζωή...
Αν είναι και αυτό ζωή, αν δηλαδή το να βρίσκεται στο παρελθόν ή στο μέλλον την στιγμή που το σώμα του είναι στο παρόν, είναι και αυτό ζωή, σε τι διαφέρει από το όνειρο;... Δηλαδή και όταν ονειρεύεται ζει; ... Όχι βέβαια...
Δεν ζει... Ονειρεύεται...
Δεν μοιάζει λίγο με το μαστούρωμα ή με το μεθύσι;...
Ψευδαίσθηση;...
Έχω την ψευδαίσθηση ότι το να είσαι μαστουρωμένος, μεθυσμένος, σκεπτόμενος, ονειρευόμενος, είναι από μια άποψη το ίδιο πράγμα... Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχεις την ψευδαίσθηση ότι ζεις...
Ποια είναι λοιπόν η πλάκα...
Ο μέσος άνθρωπος ουσιαστικά ζει ελάχιστο χρόνο...
Όσο ζει, ο,τι προσλαμβάνει μπαίνει στην βάση δεδομένων του και την πλουτίζει και την αυγαταίνει...
Αυτό γίνεται στον ελάχιστο χρόνο που ζει...
Όμως, επειδή ακριβώς αυτός ο χρόνος είναι ελάχιστος, δεν είναι αρκετός για να μάθει τη ζωή, για να έχει εμπειρίες και να αποκτήσει πείρα της ζωής.
Και πώς αποκτά πείρα της ζωής;...
Δεν αποκτά... Χρησιμοποιεί την υποτιθέμενη πείρα των άλλων... Των προηγουμένων του... Αυτά που του μάθανε ή που έμαθε μόνος διαβάζοντας ή ακούγοντας κάτι... Αυτά που του είπαν κάποιες αυθεντίες ή υποτιθέμενες αυθεντίες. Κάποιοι σοφοί ή κάποιοι υποτιθέμενοι σοφοί ή επιβεβλημένοι σαν σοφοί.
Ανάλογα σε τι λούκια έπεσε από τις περιστάσεις...
Αν γεννήθηκε στην Αθήνα... τον δρόμο του τον δείχνει η χριστιανική θρησκεία και οι αρχαίοι πρόγονοι.... Αν γεννήθηκε στο Πεκίνο, τον δρόμο του τον δείχνει ο Κομφούκιος και ο Λάο Τσε ή το κόμμα, αν γεννήθηκε στην Τεχεράνη, τον δρόμο του τον δείχνει ο Μωάμεθ και οι Σούφιδες ...
Παντού κάποιος του λέει τι είναι η ζωή...
Αυτό επειδή ο ίδιος δεν είναι ικανός να δει τι είναι η ζωή...
Καταναλώνοντας χρόνια από τη ζωή του για να μάθει τι γνώμη είχαν οι αυθεντίες για τη ζωή και να σκεφτεί επάνω σε αυτήν, δεν του μένει χρόνος να αποκτήσει ο ίδιος πείρα της ζωής ...
Τι πείρα για τη ζωή μπορεί να έχει ένας μεγάλος φιλόσοφος που πέρασε ολόκληρη τη ζωή του μελετώντας άλλους φιλοσόφους;...
Καμία...
Μέσα από κάποια νοητικά παίγνια, πείθεται ότι ο τάδε θεωρούμενος σοφός έχει δίκιο, το ασπάζεται και το θεωρεί από τότε και στο εξής ως μέτρο του... Με αυτό κρίνει αν κάτι είναι σωστό ή όχι...
Και καμιά φορά δεν αρκείται στο να πείθεται ο ίδιος, δικαίωμά του αυτό... Πάει να το επιβάλει και στους άλλους... Όχι τη δική του άποψη... Αυτό που κάποιος άλλος θεώρησε σαν σωστό και αυτός το ασπάσθηκε...
Καλά εντάξει...
Πάλι μου ήρθαν στο μυαλό οι ιεραπόστολοι και οι γενοκτονίες...
Πάμε όμως παρακάτω...
Δηλαδή τι φαίνεται ότι είναι ο άνθρωπος;...
Ένα μυαλό προγραμματισμένο από αυθεντίες και συνήθειες... Ένα μυαλό που ελάχιστη επαφή έχει με την πραγματικότητα... Ένα μυαλό που βρίσκεται συνεχώς στην ψευδαίσθηση ότι ζει...
Αυτό είναι προφανές... Αυτό ισχύει και αυτό είναι κοινωνικά αποδεκτό...
Αν τολμήσεις να ζήσεις ή να σκεφτείς να ζήσεις έξω από το καθιερωμένο, έξω από τον προγραμματισμό... Ε! αυτό ποικιλοτρόπως απαγορεύεται...
Στην έσχατη περίπτωση, αν δεν στο απαγορεύουν οι άλλοι ή η κοινωνία, το απαγορεύεις εσύ στον εαυτό σου... Το θεωρείς ασύλληπτο, αδύνατο, απαράδεκτο...
Όλοι (πολύ πιθανόν) γεννιώνται και πεθαίνουν έχοντας "ζήσει" έτσι...
Αυτή είναι η ζωή;... Έτσι είναι η ζωή;... Αυτό είναι ο άνθρωπος;... Έτσι είναι ο άνθρωπος;...
Όταν έχεις αποδεχτεί την άποψη των αυθεντιών, δεν έχεις άλλη επιλογή... Αυτά και έτσι...
Εδώ μου ήρθε στο μυαλό η προτροπή το Βούδα προς του Κάλαμας, όταν του είπαν ότι ακούνε τόσες πολλές απόψεις από σοφούς ανθρώπους που δεν ξέρουν τι να διαλέξουν... Αυτή η προτροπή είναι γνωστή ως Κάλαμα Σούτρα...
Κάλαμα Σούτρα
Μην πιστεύεις στις παραδόσεις, ακόμη κι αν έχουν γίνει πιστευτές από πολλές γενιές, και σε πολλές χώρες.
Μην πιστεύεις κάτι επειδή πολλοί το επαναλαμβάνουν.
Μη δέχεσαι τίποτα εξαιτίας τής αυθεντίας τού ενός ή τού άλλου ή των σοφών ή των γερόντων ή επειδή βασίζεται στην αυθεντία των κειμένων.
Ποτέ μην πιστεύεις κάτι επειδή το ευνοούν οι πιθανότητες.
Μην πιστεύεις κάτι πού φαντάστηκες, νομίζοντας ότι κάποιος θεός το ενέπνευσε.
Μην πιστεύεις τίποτα βασιζόμενος μόνον στην εμπειρία των δασκάλων σου ή των ιερέων.
Μετά από έρευνα, πίστευε αυτό πού έχεις δοκιμάσει στον εαυτό σου και το βρίσκεις λογικό, και το οποίο είναι σε αρμονία με την δική σου ευημερία όσο και με των άλλων."
Ψευδαίσθηση κάργα...
Ο Βούδας.....
Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008
Ουάου
Κάτι τριγυρίζει...
Για να συμβεί το κάθε τι, έχουν προηγηθεί τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων ρυθμίσεις.
Ας πάρουμε μια εικόνα της καθημερινής ζωής...
Βγαίνει κάποιος από το σπίτι του παίρνει το αυτοκίνητό του και ξεκινάει και τρακάρει επάνω σε ένα άλλο αυτοκίνητο...
Για να συμβεί αυτό, έχουν προηγηθεί τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων ρυθμίσεις.
Δηλαδή δεν θα συνέβαινε αν κάτι από τα παρακάτω δεν είχε συμβεί...
Για να αγοράσει το αυτοκίνητο χρησιμοποίησε χρήματα. Τα χρήματα κάποιος τα έφτιαξε κάποιος τα σκέφτηκε, κάποιος τα τύπωσε κάποιος τα κυκλοφόρησε. Κάποιος έφτιαξε το χαρτί που τα τύπωσε, κάποιος έφτιαξε το μελάνι που τα τύπωσε, κάποιος έφτιαξε την μηχανή που τα τύπωσε... Για να γίνει η μηχανή χρησιμοποιήθηκε αλουμίνιο... Για να γίνει το αλουμίνιο κάποιοι δούλεψαν στα ορυχεία, το εξόρυξαν, το μετέφεραν, το καθάρισαν με ηλεκτρισμό... Τον ηλεκτρισμό τον παρήγαγε κάποιο εργοστάσιο που χτίστηκε με τσιμέντο που βγήκε από άλλο εργοστάσιο που το έχτισε ο μάστορας τάδε που πήγε την τάδε ημέρα με το τάδε τραίνο, του οποίου ο μηχανοδηγός είχε πολεμήσει στον πρώτο πόλεμο...
Άλλη ιστορία για το άλλο αυτοκίνητο...
Ό,τι υπάρχει, έχει πίσω του μια ολόκληρη ιστορία...
Ό,τι υπάρχει σε κάποια στιγμή της ζωής, έχει πίσω του κάποια ιστορία και κάθε συμβάν δεν θα συνέβαινε όπως συνέβη, αν όλα τα προηγούμενα δεν είχαν συμβεί όπως συνέβησαν...
Όλα σχετίζονται μεταξύ τους και συμβαίνουν για να συμβεί κάτι το συγκεκριμένο, η κάθε καινούργια στιγμή της ζωής.
Στο προηγούμενο παράδειγμα, δεν θα γινόταν η σύγκρουση, αν κάποιος από τους δύο είχε αργήσει να φύγει από το σπίτι του κατά πέντε λεπτά... Κατά δύο λεπτά...
Όμως, δεν άργησε... Έφυγε ακριβώς στην σωστή ώρα για να συμβεί η σύγκρουση... όλες οι εικόνες τις ζωής είναι συγχρονισμένες με υπέρτατη ακρίβεια.
Το αυτοκίνητο Χ δεν θα κτυπούσε τον κύριο Ψ αν ο κύριος Ψ δεν είχε ξεχάσει τα γυαλιά του και δεν γύριζε πίσω για να τα πάρει. Και πάλι, δεν θα τον χτυπούσε αν η γυναίκα του δεν είχε αντιληφθεί ότι ο άντρας της ξέχασε τα γυαλιά του και δεν του τα πήγαινε μέχρι την εξώπορτα, κάνοντάς τον να φύγει λίγο πιο γρήγορα από το σπίτι...
Όλα έτσι συμβαίνουν... ολόκληρη η ζωή είναι ρυθμισμένη (;;;;;;) μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια...
Κάθε τι που γίνεται αυτή την στιγμή μέσα στο Σύμπαν, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να συμβεί αυτό που θα συμβεί σε δέκα λεπτά, σε δέκα ώρες, σε δέκα μέρες, σε δέκα χρόνια όπως εκείνο τότε θα συμβεί...
Και μετά λέμε, ότι αποφασίζουμε τι θα συμβεί...
Αποφασίζουμε λέει, για τις σπουδές που θα κάνουν τα παιδιά μας, για την δουλειά που θα κάνουμε όταν τελειώσουμε το σχολείο, για την οικογένεια που θα κάνουμε.
Καλά χαιρετίσματα...
Ωραία αποφασίζεις κάτι και ας πούμε ότι συμβαίνει...
Έ και λοιπόν;
Το μόνο που μπορεί να αποφασίσει κάποιος είναι κάτι το χοντροκομμένο Μπορεί όμως να αποφασίσει το πώς θα συμβούν τα πάντα; Όχι βέβαια...
Λέει: "Αύριο θα πάω στο χωράφι" Ωραία...
Έ και λοιπόν;
Μπορεί να αποφασίσει που θα στρέφει το βλέμμα του κάθε στιγμή της πορείας του μέχρι το χωράφι; Μπορεί να αποφασίσει τα σχήματα που θα πάρουν τα σύννεφα στον ουρανό ή που θα πέσει κάθε σταγόνα της βροχής; Όχι βέβαια...
Θα μου πεις αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να πάει στο χωράφι. Τα άλλα δεν τον ενδιαφέρουν.
Καλά εντάξει ...
Και ξεκινάει για το χωράφι περπατώντας και σκέφτεται την αδελφή του γείτονα που χτύπησε το πόδι της και πήγε στο νοσοκομείο. Και την σκέφτεται που πήγε στο νοσοκομείο και μπήκε στην πόρτα και είδε τον γνωστό του γιατρό και του είπε την ιστορία για το πώς χτύπησε το πόδι της. Και μετά σκέφτηκε ότι και αυτός είχε κάποτε χτυπήσει το πόδι του και πήγε στο νοσοκομείο. Και πότε μωρέ ήταν αυτό; Την χρονιά που έπεσε το χιόνι. Και πόσοι χωριανοί είχαν μείνει χωρίς ξύλα εκείνη την χρονιά..... Και πάει λέγοντας...
Και ξαφνικά φτάνει στο χωράφι.
Ούτε που είδε τίποτα στον δρόμο... Ούτε που κατάλαβε τίποτα από τον καιρό...
Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν να πάει στο χωράφι...
Αυτό πλάτυνέ το στους άλλους και σε οποιαδήποτε δραστηριότητα...
Θέλω να πω...
Αντί για χωριάτης που πάει στο χωράφι του, μπορεί να είναι ο Αϊνστάιν που κάνει βόλτα στον Εθνικό Δρυμό του Γκραν Κάνιον... Και αντί για την γειτόνισσα που χτύπησε το πόδι της σκέφτεται την θεωρία της σχετικότητας!!!... Ουδεμία σύγκριση;;; Τι λες... Το ίδιο ακριβώς είναι...
Κατά τα άλλα... Θεωρεί ότι συμμετείχε στη ζωή και ότι έζησε... Θεωρεί ότι έκανε αυτό που αποφάσισε να κάνει... Το έκανε βέβαια... Πολύ σπουδαίο αυτό...
Τι λε ρε παιδί μου... Πολύ σπουδαίο...
Πόσοι ζούνε έτσι;
Μάλλον ανάποδα...
Πόσοι δεν ζούνε έτσι;
Καλά εντάξει...
Καλά χαιρετίσματα...
Ψευδαισθήσεις;;; Μπαααα...
Μια ζωή Ψευδαισθήσεις και προγραμματισμοί από άλλους και από εμάς τους ίδιους και...
Αυτή είναι η ζωή... Έτσι είναι η ζωή... Είμαστε κοινωνικά όντα... Καλά εντάξει....
Το είπε ο Αϊνστάαααιν... ο Χατζηνικολάααααου ... οοοοο Κακαουνάααακης... ο Πρόοοεδροοος... ο Πάτερ.... ο Σρι....ο Σερ... ο γέροντας.. Το λένε όλοι... Οι μισοί... το ένα τέταρτο...
Αν αυτό δεν είναι προγραμματισμός τι είναι;
Ουάου...
Αλλού είναι το θέμα... Ελένη...
Ουάου...
Για να συμβεί το κάθε τι, έχουν προηγηθεί τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων ρυθμίσεις.
Ας πάρουμε μια εικόνα της καθημερινής ζωής...
Βγαίνει κάποιος από το σπίτι του παίρνει το αυτοκίνητό του και ξεκινάει και τρακάρει επάνω σε ένα άλλο αυτοκίνητο...
Για να συμβεί αυτό, έχουν προηγηθεί τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων ρυθμίσεις.
Δηλαδή δεν θα συνέβαινε αν κάτι από τα παρακάτω δεν είχε συμβεί...
Για να αγοράσει το αυτοκίνητο χρησιμοποίησε χρήματα. Τα χρήματα κάποιος τα έφτιαξε κάποιος τα σκέφτηκε, κάποιος τα τύπωσε κάποιος τα κυκλοφόρησε. Κάποιος έφτιαξε το χαρτί που τα τύπωσε, κάποιος έφτιαξε το μελάνι που τα τύπωσε, κάποιος έφτιαξε την μηχανή που τα τύπωσε... Για να γίνει η μηχανή χρησιμοποιήθηκε αλουμίνιο... Για να γίνει το αλουμίνιο κάποιοι δούλεψαν στα ορυχεία, το εξόρυξαν, το μετέφεραν, το καθάρισαν με ηλεκτρισμό... Τον ηλεκτρισμό τον παρήγαγε κάποιο εργοστάσιο που χτίστηκε με τσιμέντο που βγήκε από άλλο εργοστάσιο που το έχτισε ο μάστορας τάδε που πήγε την τάδε ημέρα με το τάδε τραίνο, του οποίου ο μηχανοδηγός είχε πολεμήσει στον πρώτο πόλεμο...
Άλλη ιστορία για το άλλο αυτοκίνητο...
Ό,τι υπάρχει, έχει πίσω του μια ολόκληρη ιστορία...
Ό,τι υπάρχει σε κάποια στιγμή της ζωής, έχει πίσω του κάποια ιστορία και κάθε συμβάν δεν θα συνέβαινε όπως συνέβη, αν όλα τα προηγούμενα δεν είχαν συμβεί όπως συνέβησαν...
Όλα σχετίζονται μεταξύ τους και συμβαίνουν για να συμβεί κάτι το συγκεκριμένο, η κάθε καινούργια στιγμή της ζωής.
Στο προηγούμενο παράδειγμα, δεν θα γινόταν η σύγκρουση, αν κάποιος από τους δύο είχε αργήσει να φύγει από το σπίτι του κατά πέντε λεπτά... Κατά δύο λεπτά...
Όμως, δεν άργησε... Έφυγε ακριβώς στην σωστή ώρα για να συμβεί η σύγκρουση... όλες οι εικόνες τις ζωής είναι συγχρονισμένες με υπέρτατη ακρίβεια.
Το αυτοκίνητο Χ δεν θα κτυπούσε τον κύριο Ψ αν ο κύριος Ψ δεν είχε ξεχάσει τα γυαλιά του και δεν γύριζε πίσω για να τα πάρει. Και πάλι, δεν θα τον χτυπούσε αν η γυναίκα του δεν είχε αντιληφθεί ότι ο άντρας της ξέχασε τα γυαλιά του και δεν του τα πήγαινε μέχρι την εξώπορτα, κάνοντάς τον να φύγει λίγο πιο γρήγορα από το σπίτι...
Όλα έτσι συμβαίνουν... ολόκληρη η ζωή είναι ρυθμισμένη (;;;;;;) μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια...
Κάθε τι που γίνεται αυτή την στιγμή μέσα στο Σύμπαν, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να συμβεί αυτό που θα συμβεί σε δέκα λεπτά, σε δέκα ώρες, σε δέκα μέρες, σε δέκα χρόνια όπως εκείνο τότε θα συμβεί...
Και μετά λέμε, ότι αποφασίζουμε τι θα συμβεί...
Αποφασίζουμε λέει, για τις σπουδές που θα κάνουν τα παιδιά μας, για την δουλειά που θα κάνουμε όταν τελειώσουμε το σχολείο, για την οικογένεια που θα κάνουμε.
Καλά χαιρετίσματα...
Ωραία αποφασίζεις κάτι και ας πούμε ότι συμβαίνει...
Έ και λοιπόν;
Το μόνο που μπορεί να αποφασίσει κάποιος είναι κάτι το χοντροκομμένο Μπορεί όμως να αποφασίσει το πώς θα συμβούν τα πάντα; Όχι βέβαια...
Λέει: "Αύριο θα πάω στο χωράφι" Ωραία...
Έ και λοιπόν;
Μπορεί να αποφασίσει που θα στρέφει το βλέμμα του κάθε στιγμή της πορείας του μέχρι το χωράφι; Μπορεί να αποφασίσει τα σχήματα που θα πάρουν τα σύννεφα στον ουρανό ή που θα πέσει κάθε σταγόνα της βροχής; Όχι βέβαια...
Θα μου πεις αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να πάει στο χωράφι. Τα άλλα δεν τον ενδιαφέρουν.
Καλά εντάξει ...
Και ξεκινάει για το χωράφι περπατώντας και σκέφτεται την αδελφή του γείτονα που χτύπησε το πόδι της και πήγε στο νοσοκομείο. Και την σκέφτεται που πήγε στο νοσοκομείο και μπήκε στην πόρτα και είδε τον γνωστό του γιατρό και του είπε την ιστορία για το πώς χτύπησε το πόδι της. Και μετά σκέφτηκε ότι και αυτός είχε κάποτε χτυπήσει το πόδι του και πήγε στο νοσοκομείο. Και πότε μωρέ ήταν αυτό; Την χρονιά που έπεσε το χιόνι. Και πόσοι χωριανοί είχαν μείνει χωρίς ξύλα εκείνη την χρονιά..... Και πάει λέγοντας...
Και ξαφνικά φτάνει στο χωράφι.
Ούτε που είδε τίποτα στον δρόμο... Ούτε που κατάλαβε τίποτα από τον καιρό...
Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν να πάει στο χωράφι...
Αυτό πλάτυνέ το στους άλλους και σε οποιαδήποτε δραστηριότητα...
Θέλω να πω...
Αντί για χωριάτης που πάει στο χωράφι του, μπορεί να είναι ο Αϊνστάιν που κάνει βόλτα στον Εθνικό Δρυμό του Γκραν Κάνιον... Και αντί για την γειτόνισσα που χτύπησε το πόδι της σκέφτεται την θεωρία της σχετικότητας!!!... Ουδεμία σύγκριση;;; Τι λες... Το ίδιο ακριβώς είναι...
Κατά τα άλλα... Θεωρεί ότι συμμετείχε στη ζωή και ότι έζησε... Θεωρεί ότι έκανε αυτό που αποφάσισε να κάνει... Το έκανε βέβαια... Πολύ σπουδαίο αυτό...
Τι λε ρε παιδί μου... Πολύ σπουδαίο...
Πόσοι ζούνε έτσι;
Μάλλον ανάποδα...
Πόσοι δεν ζούνε έτσι;
Καλά εντάξει...
Καλά χαιρετίσματα...
Ψευδαισθήσεις;;; Μπαααα...
Μια ζωή Ψευδαισθήσεις και προγραμματισμοί από άλλους και από εμάς τους ίδιους και...
Αυτή είναι η ζωή... Έτσι είναι η ζωή... Είμαστε κοινωνικά όντα... Καλά εντάξει....
Το είπε ο Αϊνστάαααιν... ο Χατζηνικολάααααου ... οοοοο Κακαουνάααακης... ο Πρόοοεδροοος... ο Πάτερ.... ο Σρι....ο Σερ... ο γέροντας.. Το λένε όλοι... Οι μισοί... το ένα τέταρτο...
Αν αυτό δεν είναι προγραμματισμός τι είναι;
Ουάου...
Αλλού είναι το θέμα... Ελένη...
Ουάου...
Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2008
Χρόνια Πολλά ;;;;;;
Χρόνια πολλά ;;;;;;
Καλά εντάξει...
Ευχόμαστε χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος...
Και το ευχόμαστε στην καθιερωμένη πρώτη του νέου έτους...
Έτσι πρέπει...
Αν πούμε χρόνια πολλά μια άλλη ημέρα, μας κοιτάζουν παράξενα και συνήθως ρωτάνε: Γιατί μου λες χρόνια πολλά;
Καθιερωμένες οι γιορτές και ο χρόνος. Και εμείς πρέπει οπωσδήποτε, λέει, ως κοινωνικά όντα, να αποδεχτούμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα και να ζήσουμε με αυτούς τους κανόνες. Αφού με αυτούς ζει και λειτουργεί η κοινωνία... Αλλιώς να πάμε στα βουνά... Σωστά αλλά δεν είναι εκεί το θέμα...
Δεν αντιλαμβανόμαστε όμως ότι αποδεχόμενοι αυτούς τους κανόνες, ταυτόχρονα, σιωπηρά, στο παρασκήνιο, αποδεχόμαστε και ολόκληρο το πλαίσιο...
Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι αποδεχόμενοι τους κανόνες και συνεχίζοντας να ζούμε με αυτούς, η κοινωνία θα εξακολουθήσει να λειτουργεί με αυτούς και να έχει την μορφή που έχει... Γιατί ακριβώς έχει την μορφή που έχει επειδή λειτουργεί ακολουθώντας αυτούς τους κανόνες...
Αποδεχόμενοι το εορτολόγιο, αποδεχόμαστε και τους αγίους, τις εκκλησίες, τις θρησκείες κλπ κλπ , δηλαδή όλα τα παρελκόμενα Αποδεχόμενοι τους χρόνους και τις αριθμήσεις τους, αποδεχόμαστε και το καθιερωμένο πλαίσιο λειτουργίας των "επιστημών". Αποδεχόμαστε την αυθεντία τους και την εξουσία τους. Έτσι απλά...
Από το σημείο αυτό και μετά, δεν είναι δυνατόν να αμφισβητήσουμε τίποτε από αυτά. Είναι δεδομένα πια για μας. Βαθιά φυτεμένα και ριζωμένα μέσα μας.
Αυτά τα δεδομένα θα τα χρησιμοποιήσουμε στο μέλλον για να καταλάβουμε την ζωή, για να σχεδιάσουμε την συμπεριφορά μας και τον τρόπο με τον οποίο θα ζήσουμε.
Δεν είναι δυνατόν πια να σκεφτούμε μήπως και δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Αφού έτσι είναι τώρα... Και έτσι θα εξακολουθήσει να είναι...
Φαντάσου πόσο χρόνο από την ζωή μας διαθέτουμε εξαιτίας του ότι αποδεχόμαστε αυτά τα δεδομένα. Τι ποσοστό από τη ζωή μας αφιερώνουμε σε αυτά τα δεδομένα. Πόσο μας καθορίζουν, πόσο μας εγκλωβίζουν, πόσο μας καθηλώνουν, πόσο μας εμποδίζουν, μας απαγορεύουν να προχωρήσουμε στην αναζήτησή μας...
Και.. Δηλαδή τι είναι η ζωή μας; Αυτό που μας λένε οι αυθεντίες; Αυτό που βγαίνει σαν συμπέρασμα από τον συνδυασμό των δεδομένων αυτών; Τελειώσαμε; Βρήκαμε την απάντηση; Σταματάμε το ψάξιμο και πάμε σινεμά; Διαβάζουμε κόμικς και στέλνουμε διασκεδαστικά ιμέιλ;
Αποδεχόμαστε ολόκληρο το πλαίσιο.
Αποδεχόμαστε το τι είναι ο άνθρωπος, τι είναι η ασθένεια, τι είναι η ψυχή, τι είναι το πνεύμα, πώς όλα αυτά και η φύση ήρθαν στην ύπαρξη, αποδεχόμαστε το ένα και ένα κάνει δύο το καλό και το κακό ακόμη δε και το τι είναι καλό και τι είναι κακό σύμφωνα με τις κατευθύνσεις των αυθεντιών.
Αποδεχόμαστε τις διάφορες αυθεντίες και συνάμα οτιδήποτε αυτές οι αυθεντίες μας ξεφουρνίζουν.
Και επάνω σε αυτά, οικοδομούμε τη ζωή μας.
Λέει η αυθεντία: Έχεις καρκίνο και θα πεθάνεις σε ένα μήνα.
Ποιος το λέει; Η αυθεντία, που δεν ξέρει τι είναι καρκίνος, τι είναι άνθρωπος, τι επιπτώσεις έχει η δήλωσή του.
Λέει η αυθεντία: Ο πληθυσμός του πλανήτη αυξάνεται ραγδαία... Δεν θα έχουν τι να φάνε...
Με τα μεταλλαγμένα θα εξασφαλίσουμε φαγητό για όλους.
Ποιος το λέει; Η αυθεντία που λέει ψέμματα και το ξέρει και ό,τι λέει το λέει για να κερδίσουν οι εταιρείες που την πληρώνουν...
Λέει η αυθεντία: Είσαι έτσι γιατί έτσι σε έπλασαν. Σε έπλασε εκείνος... Συνεπώς, πρέπει αυτόν να τον ευχαριστήσεις, να τον λατρεύσεις να τον εξευμενίσεις. Λες και αν πράγματι κάποιος μας είχε πλάσει, αυτός ο κάποιος θα είχε ανάγκη από εμάς να τον λατρεύσουμε και να τον ευλογήσουμε... Και πρέπει όλοι να το κάνουν αυτό... Όποιος δεν το κάνει τον φάγαμε... Είτε αυτός είναι Άραβας είτε Κινέζος είτε Ίνκα είτε Ινδιάνος είτε Αφρικανός είτε Αβορίγινας... Ναι φυσικά μιλάω για τους ιεραπόστολους... Το δόγμα μας θα κυριαρχήσει... Η άποψή μας είναι η αλήθεια... Θα την επιβάλουμε αν χρειαστεί δια πυρός και σιδήρου (φωτιά και μαχαίρι)... Αν δεν πιάσουν οι εκβιασμοί, η εξαπάτηση, το μάρκετινγκ...
Για μας όμως, είναι η αυθεντία... Είναι ο προβεβλημένος καθηγητής του προβεβλημένου πανεπιστημίου ή ο χρυσοποίκιλτος σοβαροφανής αξιωματούχος της τάδε θρησκείας... Είναι μέσα στα δεδομένα μας... Δεν είναι δυνατόν να τον αμφισβητήσουμε...
Ότι λέει, αποτελεί νέο δεδομένο, που το προσθέτουμε στην βάση δεδομένων μας... Και αποδεχόμενοι αυτόν, αποδεχόμαστε και όλο το πλαίσιο που κουβαλάει και προσδιορίζει. Θα μπει και αυτό στη βάση δεδομένων μας... Θα αποτελέσει μέρος της Παράδοσης με την οποία θα μεταλαμπαδεύσουμε την αλήθεια στους απογόνους μας στις γενιές που έρχονται...
Και πάει λέγοντας...
Μας προγραμματίζουν χρησιμοποιούντες την τελευταία λέξη του μάρκετινγκ. Σε αυτό τους οδηγεί η ψευδαίσθηση τους... Η ψευδαίσθηση ότι πλουτίζουν, ότι εξουσιάζουν ότι απολαμβάνουν, ότι κατέχουν την μια και μοναδική αλήθεια....
Ψευδαίσθηση... Παραμύθι ... Όνειρο... Εικονική πραγματικότητα, κατασκευή του κάθε μυαλού ... Του κάθε δυαδικού μυαλού... Της Δυτικής "Επιστήμης" ... Της κάθε "Επιστήμης"... Της Μαυρίλας, της Ασπρίλας, της Κιτρινίλας, του διαχωρισμού... Του Υπολογιστικού Μυαλού... Αυτού που κυριαρχεί... Μιλάω για το κομμάτι του Νου που δεν δύναται τίποτε άλλο από το να παίζει, να κάνει νοητικά παίγνια που να τα θεωρεί αλήθεια ... Που δεν δύναται τίποτε άλλο... Εκ κατασκευής...
Αυτού με το οποίο τώρα σου μιλάω, με την λειτουργία του οποίου σου περιγράφω την δική μου ψευδαίσθηση... Που δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από ψευδαίσθηση... Εκ κατασκευής...
Τρέχα τώρα να βγάλεις άκρη με τα καθιερωμένα δεδομένα ...
Αστειεύεσαι;....
Πάντως, αλλού είναι το θέμα...
Τέλος του παραμυθιού....
Καλά εντάξει...
Ευχόμαστε χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος...
Και το ευχόμαστε στην καθιερωμένη πρώτη του νέου έτους...
Έτσι πρέπει...
Αν πούμε χρόνια πολλά μια άλλη ημέρα, μας κοιτάζουν παράξενα και συνήθως ρωτάνε: Γιατί μου λες χρόνια πολλά;
Καθιερωμένες οι γιορτές και ο χρόνος. Και εμείς πρέπει οπωσδήποτε, λέει, ως κοινωνικά όντα, να αποδεχτούμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα και να ζήσουμε με αυτούς τους κανόνες. Αφού με αυτούς ζει και λειτουργεί η κοινωνία... Αλλιώς να πάμε στα βουνά... Σωστά αλλά δεν είναι εκεί το θέμα...
Δεν αντιλαμβανόμαστε όμως ότι αποδεχόμενοι αυτούς τους κανόνες, ταυτόχρονα, σιωπηρά, στο παρασκήνιο, αποδεχόμαστε και ολόκληρο το πλαίσιο...
Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι αποδεχόμενοι τους κανόνες και συνεχίζοντας να ζούμε με αυτούς, η κοινωνία θα εξακολουθήσει να λειτουργεί με αυτούς και να έχει την μορφή που έχει... Γιατί ακριβώς έχει την μορφή που έχει επειδή λειτουργεί ακολουθώντας αυτούς τους κανόνες...
Αποδεχόμενοι το εορτολόγιο, αποδεχόμαστε και τους αγίους, τις εκκλησίες, τις θρησκείες κλπ κλπ , δηλαδή όλα τα παρελκόμενα Αποδεχόμενοι τους χρόνους και τις αριθμήσεις τους, αποδεχόμαστε και το καθιερωμένο πλαίσιο λειτουργίας των "επιστημών". Αποδεχόμαστε την αυθεντία τους και την εξουσία τους. Έτσι απλά...
Από το σημείο αυτό και μετά, δεν είναι δυνατόν να αμφισβητήσουμε τίποτε από αυτά. Είναι δεδομένα πια για μας. Βαθιά φυτεμένα και ριζωμένα μέσα μας.
Αυτά τα δεδομένα θα τα χρησιμοποιήσουμε στο μέλλον για να καταλάβουμε την ζωή, για να σχεδιάσουμε την συμπεριφορά μας και τον τρόπο με τον οποίο θα ζήσουμε.
Δεν είναι δυνατόν πια να σκεφτούμε μήπως και δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Αφού έτσι είναι τώρα... Και έτσι θα εξακολουθήσει να είναι...
Φαντάσου πόσο χρόνο από την ζωή μας διαθέτουμε εξαιτίας του ότι αποδεχόμαστε αυτά τα δεδομένα. Τι ποσοστό από τη ζωή μας αφιερώνουμε σε αυτά τα δεδομένα. Πόσο μας καθορίζουν, πόσο μας εγκλωβίζουν, πόσο μας καθηλώνουν, πόσο μας εμποδίζουν, μας απαγορεύουν να προχωρήσουμε στην αναζήτησή μας...
Και.. Δηλαδή τι είναι η ζωή μας; Αυτό που μας λένε οι αυθεντίες; Αυτό που βγαίνει σαν συμπέρασμα από τον συνδυασμό των δεδομένων αυτών; Τελειώσαμε; Βρήκαμε την απάντηση; Σταματάμε το ψάξιμο και πάμε σινεμά; Διαβάζουμε κόμικς και στέλνουμε διασκεδαστικά ιμέιλ;
Αποδεχόμαστε ολόκληρο το πλαίσιο.
Αποδεχόμαστε το τι είναι ο άνθρωπος, τι είναι η ασθένεια, τι είναι η ψυχή, τι είναι το πνεύμα, πώς όλα αυτά και η φύση ήρθαν στην ύπαρξη, αποδεχόμαστε το ένα και ένα κάνει δύο το καλό και το κακό ακόμη δε και το τι είναι καλό και τι είναι κακό σύμφωνα με τις κατευθύνσεις των αυθεντιών.
Αποδεχόμαστε τις διάφορες αυθεντίες και συνάμα οτιδήποτε αυτές οι αυθεντίες μας ξεφουρνίζουν.
Και επάνω σε αυτά, οικοδομούμε τη ζωή μας.
Λέει η αυθεντία: Έχεις καρκίνο και θα πεθάνεις σε ένα μήνα.
Ποιος το λέει; Η αυθεντία, που δεν ξέρει τι είναι καρκίνος, τι είναι άνθρωπος, τι επιπτώσεις έχει η δήλωσή του.
Λέει η αυθεντία: Ο πληθυσμός του πλανήτη αυξάνεται ραγδαία... Δεν θα έχουν τι να φάνε...
Με τα μεταλλαγμένα θα εξασφαλίσουμε φαγητό για όλους.
Ποιος το λέει; Η αυθεντία που λέει ψέμματα και το ξέρει και ό,τι λέει το λέει για να κερδίσουν οι εταιρείες που την πληρώνουν...
Λέει η αυθεντία: Είσαι έτσι γιατί έτσι σε έπλασαν. Σε έπλασε εκείνος... Συνεπώς, πρέπει αυτόν να τον ευχαριστήσεις, να τον λατρεύσεις να τον εξευμενίσεις. Λες και αν πράγματι κάποιος μας είχε πλάσει, αυτός ο κάποιος θα είχε ανάγκη από εμάς να τον λατρεύσουμε και να τον ευλογήσουμε... Και πρέπει όλοι να το κάνουν αυτό... Όποιος δεν το κάνει τον φάγαμε... Είτε αυτός είναι Άραβας είτε Κινέζος είτε Ίνκα είτε Ινδιάνος είτε Αφρικανός είτε Αβορίγινας... Ναι φυσικά μιλάω για τους ιεραπόστολους... Το δόγμα μας θα κυριαρχήσει... Η άποψή μας είναι η αλήθεια... Θα την επιβάλουμε αν χρειαστεί δια πυρός και σιδήρου (φωτιά και μαχαίρι)... Αν δεν πιάσουν οι εκβιασμοί, η εξαπάτηση, το μάρκετινγκ...
Για μας όμως, είναι η αυθεντία... Είναι ο προβεβλημένος καθηγητής του προβεβλημένου πανεπιστημίου ή ο χρυσοποίκιλτος σοβαροφανής αξιωματούχος της τάδε θρησκείας... Είναι μέσα στα δεδομένα μας... Δεν είναι δυνατόν να τον αμφισβητήσουμε...
Ότι λέει, αποτελεί νέο δεδομένο, που το προσθέτουμε στην βάση δεδομένων μας... Και αποδεχόμενοι αυτόν, αποδεχόμαστε και όλο το πλαίσιο που κουβαλάει και προσδιορίζει. Θα μπει και αυτό στη βάση δεδομένων μας... Θα αποτελέσει μέρος της Παράδοσης με την οποία θα μεταλαμπαδεύσουμε την αλήθεια στους απογόνους μας στις γενιές που έρχονται...
Και πάει λέγοντας...
Μας προγραμματίζουν χρησιμοποιούντες την τελευταία λέξη του μάρκετινγκ. Σε αυτό τους οδηγεί η ψευδαίσθηση τους... Η ψευδαίσθηση ότι πλουτίζουν, ότι εξουσιάζουν ότι απολαμβάνουν, ότι κατέχουν την μια και μοναδική αλήθεια....
Ψευδαίσθηση... Παραμύθι ... Όνειρο... Εικονική πραγματικότητα, κατασκευή του κάθε μυαλού ... Του κάθε δυαδικού μυαλού... Της Δυτικής "Επιστήμης" ... Της κάθε "Επιστήμης"... Της Μαυρίλας, της Ασπρίλας, της Κιτρινίλας, του διαχωρισμού... Του Υπολογιστικού Μυαλού... Αυτού που κυριαρχεί... Μιλάω για το κομμάτι του Νου που δεν δύναται τίποτε άλλο από το να παίζει, να κάνει νοητικά παίγνια που να τα θεωρεί αλήθεια ... Που δεν δύναται τίποτε άλλο... Εκ κατασκευής...
Αυτού με το οποίο τώρα σου μιλάω, με την λειτουργία του οποίου σου περιγράφω την δική μου ψευδαίσθηση... Που δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από ψευδαίσθηση... Εκ κατασκευής...
Τρέχα τώρα να βγάλεις άκρη με τα καθιερωμένα δεδομένα ...
Αστειεύεσαι;....
Πάντως, αλλού είναι το θέμα...
Τέλος του παραμυθιού....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
