Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Κάτι περί θεού

Όπως θα γνωρίζετε, ο στόχος μου είναι να απαντήσω στα αιώνια ερωτήματα τα οποία όπως λένε ανέκαθεν απασχολούσαν και απασχολούν τον άνθρωπο.
Συγκεκριμένα στο
Τι είναι ο άνθρωπος (και κατ' επέκταση ολόκληρη η Φύση).
και
Γιατί υπάρχει.

Οι ερωτήσεις μου αυτές, δεν γίνονται απλώς ακαδημαϊκά ή φιλοσοφικά ούτε γιατί δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω από το να τις σκέφτομαι.
Γίνονται γιατί για να κανονίσω τη ζωή μου και να την ζήσω με τον καλύτερο και σωστότερο τρόπο, θα πρέπει να γνωρίζω ποια είναι η υπέρτατη αξία, η οποία με την σειρά της θα μου δώσει ένα μέτρο, για να μετράω κάθε τι που κάνω και σκέπτομαι, έτσι ώστε η ζωή μου να ακολουθεί τον σωστό δρόμο.

Δεν θα τα αναλύσω αυτά τώρα, αν και νομίζω ότι κατά καιρούς κάπως τα έχω αναλύσει σε αυτό το ιστολόγιο.

Τώρα θέλω να σχολιάσω κάτι το οποίο συνάντησα στο ψάξιμό μου.

Τελευταία έπεσα σε μια θεωρία που καθώς αναπτύσσεται, έρχεται και αντιμέτωπη με το θέμα του ανθρώπου και του θεού (ας τον λέμε όπως αναφέρεται στην θεωρία, του Δημιουργού).

Συγκεκριμένα κάποια στιγμή, αναφέρει τα εξής:

"...Ο Δημιουργός διαιρέθηκε για να γνωρίσει καλύτερα τον Εαυτό τουΚαθένας μας... του φέρνει μια απάντηση..."


Λοιπόν, εγώ τι συμπέρασμα βγάζω αν θεωρήσω ότι η θεωρία αυτή ισχύει και έτσι έχουν τα πράγματα;

1. Για να θέλει να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του ο Δημιουργός, πάει να πει ότι δεν γνωρίζει τον εαυτό του. Επομένως, είμαστε δημιουργήματα κάποιου ο οποίος δεν γνωρίζει τον εαυτό του. Εύκολα λοιπόν μπορώ και εγώ να υποθέσω, ότι κάποιος ο οποίος δεν γνωρίζει τον εαυτό του κάνει ότι του κατέβει στο μυαλό του χωρίς μέθοδο, χωρίς σκοπό χωρίς αγάπη, χωρίς χωρίς χωρίς. Καλά ότι και να πω εδώ κολλάει...
2. Αυτός λοιπόν ο Δημιουργός, έχει απεριόριστες (για τα ανθρώπινα δεδομένα) δυνατότητες κατασκευής μόνο που δεν γνωρίζει τον εαυτό του. (Επαναλαμβάνω ότι όταν λέμε ότι θέλει να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του πάει να πει ότι δεν τον γνωρίζει επαρκώς).
3. Τι κάνει λοιπόν σύμφωνα με αυτή την θεωρία. Κόβει κομματάκια από τον άπειρο εαυτό του, τους δίνει ελευθερία ύπαρξης και τους λέει: Κάντε ό,τι θέλετε. Εσείς είστε εγώ και κάνοντας ό,τι θέλετε, εγώ θα καταλάβω τι ακριβώς είμαι.
Δεν μπορώ να φαντασθώ ή να συλλάβω τι και πώς είμαι αλλά αυτό θα το κάνω παρακολουθώντας την συμπεριφορά σας. Μια και η συμπεριφορά σας, είναι συμπεριφορά μου στην ουσία αφού είστε εγώ, κομμάτια του εαυτού μου.
4. Τώρα θα μου πεις τι γίνεται με όλα τα άλλα δηλαδή τα ζώα, τα φυτά, τα ποτάμια, τα βουνά, τα κινητά τηλέφωνα, τις καρφίτσες, τα καλάσνικωφ κλπ κλπ.
Καλά αυτό το αντιπαρέρχομαι μια και η θεωρία δεν μου μιλάει γι αυτά.
5. Λοιπόν, τι συμπεράσματα βγάζει ο Δημιουργός, ο θεός δηλαδή για τον εαυτό του από τα μέχρι τώρα κομματάκια του;
Θα πρέπει να έχει συμπεράνει ότι είναι καλός, κακός, προκαλεί τον πόνο, την καταστροφή, καταστρέφει ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει, είναι κλέφτης, απατεώνας, δολοφόνος, φιλάνθρωπος, ευεργέτης, μνησίκακος, κουτσός, πρωταθλητής, χαρτοπαίχτης, πολιτικός, πλούσιος, φτωχός και πάει λέγοντας.
Είναι τα πάντα.
Καλά αυτό το ξέρουμε και εμείς άρα οφείλει να το ξέρει και αυτός.
Και που το ξέρει τι έγινε;
Πότε θα τελειώσει αυτή την ιστορία;
Ως πότε θα ψάχνει να βρει τι είναι;
Όσο βαστάει η ανθρωπότητα.
Όσο τα κομματάκια του αποδέχονται τον ρόλο τους και αγωνίζονται να τον φέρουν σε πέρας.
Κάποια στιγμή τα κομματάκια του θεού θα καταστρέψουν τα πάντα, θα καταστραφούν και αυτά και τότε;

Τι τότε;
Εδώ λέγεται από διάφορες παραδόσεις ότι καταστροφή της ανθρωπότητας έχει συμβεί αρκετές φορές έως τώρα.
Αλλά φαίνεται ότι ο θεός εξακολουθεί να θέλει να γνωρίσει τον εαυτό του και ξαναρχίζει το ίδιο από την αρχή.
Ποιος ο παντογνώστης και πανταχού παρών και τα πάντα πληρών.

Αυτά.

Και εμείς τι είμαστε δηλαδή;
Κομματάκια του θεού.
Είμαστε, υπάρχουμε, κάνουμε ότι μας καπνίσει και μετά ξαναενωνόμαστε με τον θεό. Γιατί τι θα κάνει τα κομματάκια του ο θεός θα τα πετάξει;
Και όλες αυτές οι ιστορίες περί του να είμαστε καλοί για να πάμε στον παράδεισο, όλα παραμύθια εξουσίας.

Άντε λοιπόν. Κάντε ό,τι θέλετε. Δεν τα κάνετε εσείς. Ο θεός τα κάνει.
Πολύ ωραία και έτσι.
Δεν συμφωνούμε;


Εγώ πάντως θα εξακολουθήσω να το ψάχνω.


Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Πάω για μπουρλότο;

Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι πολύ κοντά στην κατάσταση
να απελευθερωθώ από όλα τα πλαίσια που μου βάλανε,
προγραμματίζοντάς με σε αυτ
ή τη ζωή,
και να ζήσω κατά βούληση...

Θα το κάνω σίγουρα κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα
γιατί μια ζωή την έχ
ω,
όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ
και πρέπει να πραγματοποιήσω ...
και θα πραγματοποιήσω
ό, τι εγώ θεωρώ ότι πρέπει να πραγματοποιήσω,
μέσα στα πλαίσια της έρευνας μου,
προχωρώντας δηλαδή προς την απάντηση στο ερώτημα
τι είμαι εγώ και τι είναι όλος αυτός ο κό
σμος μέσα στον οποίο ζω...

Και τα συμπεράσματα ας τα βγάλουμε όλοι μας...
Και εγώ που βιώνω αυτά που βιώνω και θα βιώνω,
και οι άλλοι που θα με παρατηρούν να δρω
βιώνον
τας αυτά που θα βιώνω।...

Με άλλα λόγια, φαίνεται ότι εσωτερικά ετοιμάζομαι για τίναγμα στον αέρα...


Για μπουρλότο ...


Αυτή την μετάβαση την αντιλαμβάνομαι σταδιακά αλλά μου φαίνεται ότι έχει τη δική της δυναμική που είναι και ανεξέλεκτη από εμένα...
έτσι και αλλιώς βέβαια δεν επιθυμώ και δεν θα εξασκήσω συνειδητό έλεγχο...
Απλώς θα παρακολουθώ την διεργασία...

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Έχι πλάκα το πράγμα

Άρχισα να γράφω σχεδόν δυο χρόνια μετά από το προηγούμενο γράψιμό μου.

Μετά, είπα να διαβάσω τι έγραφα πριν από δύο χρόνια....

Εδώ είναι η πλάκα...

Έγραφα τα ίδια πράγματα....

Ακόμα εκεί είμαι...

Ακόμα εκεί;;;;

Θα το δούμε σύντομα.

"Τι είναι ο άνθρωπος και γιατί υπάρχει"

Σημασία για μένα έχει το να απαντηθούν και τα δυο ερωτήματα.

Καλύτερα θα έλεγα, ότι η απάντηση στο ερώτημα τι είναι ο άνθρωπος, για να είναι ολοκληρωμένη, θα πρέπει να περιέχει και την απάντηση και στο γιατί υπάρχει ο άνθρωπος.

Απαντήσεις στο ερώτημα "Τι είναι ο άνθρωπος", δίνονται από πολλούς. Η απάντηση όμως που αυτοί δίνουν στη συνέχεια στο ερώτημα "και γιατί υπάρχει", δεν με ικανοποιούν.

Αν είχα βρει μια απάντηση που με ικανοποιούσε, θα την είχα υιοθετήσει και θα είχα τελειώσει με το θέμα. Θα ήξερα γιατί ζούσα και θα προσπαθούσα να προσαρμοστώ σε αυτό.

Για παράδειγμα, αν πίστευα αυτό που λένε πολλοί, ότι ο άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας και υπάρχει για να βοηθήσει την κοινωνία να πάει μπροστά, θα είχα τελειώσει με το θέμα, δηλαδή, θα προσάρμοζα τη ζωή μου και τις εν γένει πράξεις μου, στην επιδίωξη αυτού του σκοπού της ύπαρξής μου.

Έλα όμως που δεν το πιστεύω αυτό...
Και δεν το πιστεύω γιατί αμέσως γεννιέται το ερώτημα, "και γιατί υπάρχει η κοινωνία; " στο οποίο δεν μπορώ να βρω μια αποδεκτή απάντηση...

Και αν δεν βρω μια αποδεκτή απάντηση, δεν πρόκειται να αποδεχθώ και την απάντηση στο αρχικό ερώτημα ότι δηλαδή ο άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας κλπ κλπ.

Και έπεται η συνέχεια οσονούπω.

Δεν είναι δυνατόν. Κοντεύουν δύο χρόνια χωρίς να γράψω... Και όμως είναι...

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Επαναλαμβάνω ότι σκοπός ύπαρξης του παρόντος ιστολογίου είναι να καταγράψει την πορεία μου προς την επίτευξη του στόχου μου. Και ποιος είναι αυτός; Είναι να απαντήσω στο ερώτημα: "Τι είναι ο άνθρωπος και γιατί υπάρχει".

Αυτό γιατί θεωρώ ότι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, θα αποτελεί και την υπέρτατη αξία σύμφωνα με την οποία θα μπορώ πλέον να αξιολογήσω τα πάντα μέσα στην ύπαρξη.

Όσο κάνω συζητήσεις και δεν γνωρίζω ποιος είναι αυτός που συζητάει και γιατί υπάρχει, κατά την γνώμη μου οι συζητήσεις και τα αποτελέσματά τους δεν έχουν νόημα.

Ακόμη και η ίδια η ζωή του ανθρώπου κατά την γνώμη μου δεν έχει νόημα, αν δεν απαντηθεί το ερώτημα.


Έτσι λοιπόν, μια και δεν έκανα καμία πρόοδο σχετικά με αυτή μου την επιδίωξη, δεν έγραψα τίποτα. Περιττό βέβαια να αναφέρω, ότι μια και έτσι έχει η κατάσταση, για μένα τίποτα δεν έχει νόημα.

Προς το παρόν δηλαδή και εφόσον διαρκεί η κατάσταση αυτή, δεν βρίσκω νόημα σε όλα τα τεκταινόμενα γύρω μου και ακόμη σε όλες τις σκέψεις μου...

Αισθάνομαι ότι οι σκέψεις και η συμπεριφορά μου, αποκτούν νόημα μόνο όταν μπαίνω σε κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο αξιών, αλλιώς δεν έχουν νόημα. Όμως, το πλαίσιο στο οποίο μπαίνω δεν μου απαντάει στα ερωτήματά μου. Και έτσι, φυσικά δεν το αποδέχομαι.

Δεν έχω δηλαδή ακόμη βρει κάποιο πλαίσιο στο οποίο όταν μπαίνω και να το αποδέχομαι, γιατί αυτό θα συνέβαινε μόνο αν το συγκεκριμένο πλαίσιο θα απαντούσε και στα ερωτήματά μου.

Έτσι, αισθάνομαι ότι ζω συνεχώς σε μια ονειρική κατάσταση, με διάφορα πλαίσια, που δεν έχουν σημασία και στα οποία μπορώ να μπαίνω και να βγαίνω κατά βούληση μια και δεν έχουν σημασία.

Προσπαθώ να βρω τι σημασία έχει η ζωή μου και αδυνατώ να την βρω.