Δεν είναι δυνατόν. Κοντεύουν δύο χρόνια χωρίς να γράψω... Και όμως είναι...

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Επαναλαμβάνω ότι σκοπός ύπαρξης του παρόντος ιστολογίου είναι να καταγράψει την πορεία μου προς την επίτευξη του στόχου μου. Και ποιος είναι αυτός; Είναι να απαντήσω στο ερώτημα: "Τι είναι ο άνθρωπος και γιατί υπάρχει".

Αυτό γιατί θεωρώ ότι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, θα αποτελεί και την υπέρτατη αξία σύμφωνα με την οποία θα μπορώ πλέον να αξιολογήσω τα πάντα μέσα στην ύπαρξη.

Όσο κάνω συζητήσεις και δεν γνωρίζω ποιος είναι αυτός που συζητάει και γιατί υπάρχει, κατά την γνώμη μου οι συζητήσεις και τα αποτελέσματά τους δεν έχουν νόημα.

Ακόμη και η ίδια η ζωή του ανθρώπου κατά την γνώμη μου δεν έχει νόημα, αν δεν απαντηθεί το ερώτημα.


Έτσι λοιπόν, μια και δεν έκανα καμία πρόοδο σχετικά με αυτή μου την επιδίωξη, δεν έγραψα τίποτα. Περιττό βέβαια να αναφέρω, ότι μια και έτσι έχει η κατάσταση, για μένα τίποτα δεν έχει νόημα.

Προς το παρόν δηλαδή και εφόσον διαρκεί η κατάσταση αυτή, δεν βρίσκω νόημα σε όλα τα τεκταινόμενα γύρω μου και ακόμη σε όλες τις σκέψεις μου...

Αισθάνομαι ότι οι σκέψεις και η συμπεριφορά μου, αποκτούν νόημα μόνο όταν μπαίνω σε κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο αξιών, αλλιώς δεν έχουν νόημα. Όμως, το πλαίσιο στο οποίο μπαίνω δεν μου απαντάει στα ερωτήματά μου. Και έτσι, φυσικά δεν το αποδέχομαι.

Δεν έχω δηλαδή ακόμη βρει κάποιο πλαίσιο στο οποίο όταν μπαίνω και να το αποδέχομαι, γιατί αυτό θα συνέβαινε μόνο αν το συγκεκριμένο πλαίσιο θα απαντούσε και στα ερωτήματά μου.

Έτσι, αισθάνομαι ότι ζω συνεχώς σε μια ονειρική κατάσταση, με διάφορα πλαίσια, που δεν έχουν σημασία και στα οποία μπορώ να μπαίνω και να βγαίνω κατά βούληση μια και δεν έχουν σημασία.

Προσπαθώ να βρω τι σημασία έχει η ζωή μου και αδυνατώ να την βρω.