Απάντηση στα σχόλια του Κώστα

Φίλε μου Κώστα

Φυσικά και υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας.

Το θέμα είναι ότι αυτό είναι ιδιαίτερο ιστολόγιο...

Γράφω – καταγράφω – περιγράφω αυτά που μου έρχονται στο μυαλό, χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία ... Συνήθως δεν υπάρχει καθόλου επεξεργασία... Μόνο όταν μου ξεφεύγει.

Έτσι, δεν είναι ιστολόγιο που προσφέρεται για συζήτηση...

Δεν είναι φιλοσοφικό ιστολόγιο... Ούτε φυσικά επιστημονικό ...
Το γράφω και δίπλα, στο καλωσόρισμα των αναγνωστών του ιστολογίου (...Αυτό που θα προβάλω σ' αυτό το ιστολόγιο είναι το δικό μου παραμύθι. Είναι η δική μου άποψη....)

Θες να πεις την άποψή σου και να δημοσιευθεί, καλώς, κάνε το ελεύθερα...

Μην μου ζητάς όμως να αρχίσω συζήτηση που να απαιτεί σκεπτική δραστηριότητα εκ μέρους μου... Δεν πρόκειται να μπω σε αυτό το πλαίσιο. Ιδιαίτερα μέσα σε αυτό το ιστολόγιο....Δηλαδή να προβληματίζομαι επάνω σε αυτά που λες, να προσπαθώ να βρω απαντήσεις που πρέπει να είναι κατανοητές κλπ κλπ.....

Το πολύ πολύ να σου λέω αυτό που μου έρχεται στο μυαλό όταν διαβάζω το κείμενό σου... Σχεδόν ανεπεξέργαστο ...

Έτσι λοιπόν θα απαντήσω και στο τελευταίο σχόλιό σου...

Για ευκολία μου, τα σχόλιά μου, εμβόλιμα....

Διάβασα την απάντησή σου.
Φαίνεται πράγματι ότι υπάρχει πρόβλημα στην επικοινωνία μας. (Προφανώς... Μια και ξεκινάμε από διαφορετική βάση. Εσύ κάνεις φιλοσοφική – επιστημονική προσέγγιση, εγώ διαισθητική).

Εγώ δεν θεωρώ ότι κάτι 'υπάρχει' μόνο όταν βρίσκεται σε υλική μορφή. (Εντάξει, ούτε εγώ.... Το υπάρχει γιατί σε εισαγωγικά;)

Η ύπαρξη μιας κατάστασης ή ενός πράγματος δεν περιορίζεται στον φαινομενικό-υλικό κόσμο. ( Συμφωνώ, αν και φυσικά το εδώ υπάρχει δεν είναι το από πάνω "υπάρχει")

Ο εσωτερικός κόσμος υπάρχει έστω κι αν αυτός δεν βρίσκεται σε υλική έκφραση. (Συμφωνώ... Πάλι χωρίς εισαγωγικά το υπάρχει)
Υπάρχει εν δυνάμει κάτι που μετά υλοποιείται και εκφράζεται ως ένα φαινόμενο. ( Είναι μια άποψη... Μπορεί να είναι και έτσι)

Το σύνολο της Ύπαρξης είναι πολύ περισσότερο από την Ύπαρξη που εκφράζεται στον φαινομενικό-υλικό κόσμο. ( Τώρα μπαίνεις σε περιοχές που αδυνατώ να προσεγγίσω αυτή την στιγμή.. Δεν μπορώ να συλλάβω το “σύνολο της Ύπαρξης”, δεν ξέρω τι είναι Ύπαρξη.... Αν εννοείς ότι το μέρος είναι μικρότερο του όλου, συμφωνώ...).

Εάν και σε αυτό διαφωνείς γιατί πιστεύουμε σε διαφορετικά πράγματα τότε... ( Προσωπικά δεν πιστεύω σε κάτι με την έννοια που το θέτεις... Προσωπικά, ξέρω αυτά που ξέρω και τα άλλα είναι όλα ανοιχτά... Μπορεί να είναι έτσι ή μπορεί να είναι αλλιώς... Θα δείξει )

Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, στη 'Γενική παρατήρηση' υποστηρίζεις ότι η δική σου κατανόηση προέρχεται μέσω της 'διαισθητικής προσέγγισης ή προσέγγισης σε κατάσταση μη σκέψης... ( Λάθος... Δεν μιλάω για δική μου κατανόηση.... Λέω ότι η δική μου προσέγγιση γίνεται όντας σε κατάσταση μη σκέψης)

Η κατανόησή τους απαιτεί ακριβώς σίγαση της αναλυτικής σκέψης....' ( Ακριβώς... Επειδή αυτά που γράφω δεν είναι προϊόντα σκέψης, για να τα κατανοήσει κάποιος που τα διαβάζει πρέπει να σιγήσει την σκέψη του )

Αν κατάλαβα καλά, με τα παραπάνω πιστεύεις-θεωρείς: ( Θεωρώ είναι το πιο σωστό)
(Α) πως εργάζομαι από χαμηλότερο σημείο από το δικό σου ( Δεν υπάρχει θέμα αξιολόγησης δηλαδή ψηλό βαθύ κλπ. Υπάρχει θέμα διαφορετικής προσέγγισης. Αν επιμένεις να εργάζεσαι στο διανοητικό επίπεδο είναι αδύνατον να κατανοήσεις αυτά που γράφω...Αν όμως αλλάξεις επίπεδο θα τα κατανοήσεις αυτομάτως... Πράγματι δηλαδή, θεωρώ ότι με τον τρόπο που προσεγγίζεις τώρα αυτά που γράφω, εργάζεσαι σε χαμηλότερο σημείο, από το σημείο που βρίσκονται αυτά που γράφω).
(Β) ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ το 'βάθος/ύψος' των αναγνωρίσεων σου ( επαναλαμβάνω, ότι αν διατηρήσεις το επίπεδο, ποτέ δεν θα μπορέσεις να αντιληφθείς πλήρως αυτά που γράφω.... Αν αλλάξεις επίπεδο, θα τα αντιληφθείς) και
(Γ) ότι δεν μπορώ να κάνω εποικοδομητική κριτική και οτιδήποτε πω/γράψω, σε σχέση πάντοτε με τις δικές σου 'υψηλές' αναγνωρίσεις, θα είναι αστοχία και λάθος. ( Εποικοδομητική κριτική παραμένοντας στο επίπεδο αυτό θεωρώ ότι δεν μπορεί να υπάρξει, επομένως η επιδίωξή της είναι αστοχία και λάθος)

Τότε ποιο θα είναι πράγματι το ουσιαστικό όφελος όλων αυτών ( Ποιων όλων αυτών; Και ποιος μιλάει για όφελος; Τι ακριβώς άραγε εννοείς όταν μιλάς για όφελος;) όταν επιμένεις στη δική σου άποψη χωρίς καν να σχολιάζεις αυτά που έχω αναφέρει (π.χ. στιγμές, επικοινωνία στα όνειρα και προβλέψεις μελλοντικών γεγονότων), μόνο και μόνο γιατί προέρχονται από 'αναλυτική σκέψη'; ( Διάνα.. Ακριβώς επειδή είναι προϊόντα αναλυτικής σκέψης και απαιτούν σκέψη για να προσεγγισθούν, επιμένω ότι δεν πρόκειται να τα σχολιάσω... Δεν με αφορούν ευθέως, και ακόμη περισσότερο σε αυτό το ιστολόγιο... Καμιά φορά χάριν ψυχαγωγίας, για κοινωνικούς λόγους ή έστω όταν επιτρέπω στο μυαλό μου να παίζει, μπορώ να ασχοληθώ με αυτά. Κανονικά όμως είναι εκτός του τρόπου ζωής μου)

Και ο 'φιλοσοφικός τρόπος σκέψης' των αρχαίων Ελλήνων (π.χ. Αριστοτέλης, Πλάτωνας, Πλωτίνος, Ηράκλειτος και Πυθαγόρας) είναι και αυτός 'επιστημονικός' και, επομένως, απορρίπτεται γιατί είναι κατώτερος του δικού σου; Ανέφερα τον Αριστοτέλη και τις σκέψεις του πάνω στο θέμα στη Στιγμής, έχει αυτό σημασία για σένα και για τη συζήτηση που ξεκίνησες; ( Πράγματι, η Επιστήμη και η Φιλοσοφία δεν ανήκουν στο επίπεδο που κινούμαι μια και προσεγγίζονται μόνο μέσω σκέψης ή έστω η σκέψη είναι απαραίτητη. Για μένα επίσης υπάρχει διαφορά μεταξύ σοφού και φιλοσόφου και αυτό που θα με ενδιέφερε είναι ο σοφός και όχι ο φιλόσοφος..... Μπήκαμε βέβαια σε πολύπλοκα και επομένως σταματάμε εδώ το θέμα)

Επίσης αναφέρεις ότι:

'Όλες αυτές οι λέξεις Παρελθόν Παρόν Μέλλον για να έχουν νόημα είναι απαραίτητο να βρίσκεσαι μέσα στο πλαίσιο της νοητικής προσέγγισης και των νοητικών διεργασιών.... Αν δεν είσαι μέσα σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο δεν έχουν νόημα...

Δηλαδή, αν ζεις όντας στην κατάσταση κατά την οποία υπάρχεις χωρίς να σκέφτεσαι, χωρίς δηλαδή να επεξεργάζεσαι τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό σου, δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε Παρελθόν ούτε Μέλλον ούτε Παρόν ούτε συζήτηση για αυτά.....' ( Ακριβώς... Όταν είσαι σε αυτή την κατάσταση, υπάρχει μόνο αυτό που υπάρχει και τίποτε άλλο... Αυτό που υπάρχει το βιώνεις με απευθείας επαφή και όχι με διανοητική διεργασία - επεξεργασία, οπότε όλες οι λέξεις είναι ήχοι χωρίς νόημα  όταν εκφέρονται ή εικόνες αν περνάνε από το μυαλό ή βλέπονται γραμμένες σε βιβλίο... Για παράδειγμα, το δέντρο που είναι μπροστά μου δεν είναι ελιά.... Είναι αυτό που είναι .... Από την στιγμή που κάποιος το βλέπει σαν ελιά, φεύγεις από το επίπεδο της μη σκέψης και πας στο επίπεδο της διανοητικής προσέγγισης).

Δηλαδή υποστηρίζεις ότι ουσιαστικά δεν χρειάζεται να συζητούμε αυτά τα πράγματα αλλά να ζούμε; ( Θεωρώ ότι δεν μπορεί κάποιος να προσεγγίσει αυτό που αποκαλείται αλήθεια μέσω της σκέψης. Μόνο όταν η σκέψη σιγήσει)... Τότε προς τι όλα τα κείμενα που γράφεις; Θέλεις να γίνει κάποιος διάλογος ή παρουσιάζεις τις σκέψεις σου χωρίς να περιμένεις κάποια ανταπόκριση; ( Θεωρώ ότι αυτά απαντήθηκαν παραπάνω) Και όταν έλαβες τη δική μου ανταπόκριση πώς τη χειρίστηκες; (Τι ερώτηση; τι θέλεις να πεις; Δεν βλέπεις πώς την χειρίζομαι; Δεν καταλαβαίνω)

Αν κάποιοι μας λένε ότι δεν χρειάζεται να συνδιαλεγόμαστε ( Τι πάει να πει “δεν χρειάζεται” Μπορείς να συνδιαλέγεσαι για εκατομμύρια πράγματα... Για κάποια άλλα όμως, πράγματι δεν χρειάζεται και ακόμη περισσότερο, η συνδιάλεξη δεν προσφέρεται... ) (δηλαδή τα 'λόγια είναι φτώχεια') αλλά απλώς... να ζούμε ... μα αυτό το κάνουμε ήδη ( Μεγάλη κουβέντα... Τι πάει να πει, άραγε, ζω;) , δεν χρειαζόμαστε κανένα να μας το πει ... ζούμε, σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και υπάρχουμε! ( Πολύ ωραία.....)

Κώστας

Δεύτερο σχόλιο του Κώστα

Διάβασα την απάντησή σου.
Φαίνεται πράγματι ότι υπάρχει πρόβλημα στην επικοινωνία μας.

Εγώ δεν θεωρώ ότι κάτι 'υπάρχει' μόνο όταν βρίσκεται σε υλική μορφή.

Η ύπαρξη μιας κατάστασης ή ενός πράγματος δεν περιορίζεται στον φαινομενικό-υλικό κόσμο.

Ο εσωτερικός κόσμος υπάρχει έστω κι αν αυτός δεν βρίσκεται σε υλική έκφραση.
Υπάρχει εν δυνάμει κάτι που μετά υλοποιείται και εκφράζεται ως ένα φαινόμενο.

Το σύνολο της Ύπαρξης είναι πολύ περισσότερο από την Ύπαρξη που εκφράζεται στον φαινομενικό-υλικό κόσμο.

Εάν και σε αυτό διαφωνείς γιατί πιστεύουμε σε διαφορετικά πράγματα τότε...

Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, στη 'Γενική παρατήρηση' υποστηρίζεις ότι η δική σου κατανόηση προέρχεται μέσω της 'διαισθητικής προσέγγισης ή προσέγγισης σε κατάσταση μη σκέψης...

Η κατανόησή τους απαιτεί ακριβώς σίγαση της αναλυτικής σκέψης....'

Αν κατάλαβα καλά, με τα παραπάνω πιστεύεις-θεωρείς:
(Α) πως εργάζομαι από χαμηλότερο σημείο από το δικό σου
(Β) ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ το 'βάθος/ύψος' των αναγνωρίσεων σου και
(Γ) ότι δεν μπορώ να κάνω εποικοδομητική κριτική και οτιδήποτε πω/γράψω, σε σχέση πάντοτε με τις δικές σου 'υψηλές' αναγνωρίσεις, θα είναι αστοχία και λάθος.


Τότε ποιο θα είναι πράγματι το ουσιαστικό όφελος όλων αυτών όταν επιμένεις στη δική σου άποψη χωρίς καν να σχολιάζεις αυτά που έχω αναφέρει (π.χ. στιγμές, επικοινωνία στα όνειρα και προβλέψεις μελλοντικών γεγονότων), μόνο και μόνο γιατί προέρχονται από 'αναλυτική σκέψη';

Και ο 'φιλοσοφικός τρόπος σκέψης' των αρχαίων Ελλήνων (π.χ. Αριστοτέλης, Πλάτωνας, Πλωτίνος, Ηράκλειτος και Πυθαγόρας) είναι και αυτός 'επιστημονικός' και, επομένως, απορρίπτεται γιατί είναι κατώτερος του δικού σου; Ανέφερα τον Αριστοτέλη και τις σκέψεις του πάνω στο θέμα στη Στιγμής, έχει αυτό σημασία για σένα και για τη συζήτηση που ξεκίνησες;

Επίσης αναφέρεις ότι:

'Όλες αυτές οι λέξεις Παρελθόν Παρόν Μέλλον για να έχουν νόημα είναι απαραίτητο να βρίσκεσαι μέσα στο πλαίσιο της νοητικής προσέγγισης και των νοητικών διεργασιών.... Αν δεν είσαι μέσα σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο δεν έχουν νόημα...

Δηλαδή, αν ζεις όντας στην κατάσταση κατά την οποία υπάρχεις χωρίς να σκέφτεσαι, χωρίς δηλαδή να επεξεργάζεσαι τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό σου, δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε Παρελθόν ούτε Μέλλον ούτε Παρόν ούτε συζήτηση για αυτά.....'

Δηλαδή υποστηρίζεις ότι ουσιαστικά δεν χρειάζεται να συζητούμε αυτά τα πράγματα αλλά να ζούμε; Τότε προς τι όλα τα κείμενα που γράφεις; Θέλεις να γίνει κάποιος διάλογος ή παρουσιάζεις τις σκέψεις σου χωρίς να περιμένεις κάποια ανταπόκριση; Και όταν έλαβες τη δική μου ανταπόκριση πώς τη χειρίστηκες;

Αν κάποιοι μας λένε ότι δεν χρειάζεται να συνδιαλεγόμαστε (δηλαδή τα 'λόγια είναι φτώχεια') αλλά απλώς... να ζούμε ... μα αυτό το κάνουμε ήδη, δεν χρειαζόμαστε κανένα να μας το πει ... ζούμε, σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και υπάρχουμε!

Κώστας






Αγαπητοί φίλοι και Κώστα εν προκειμένω

Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει επικοινωνία με σχολιασμό μέσω προσωπικών ηλεκτρονικών μηνυμάτων.
Ο κανονικός τρόπος είναι η προσθήκη σχολίου στην κάθε ανάρτησή μου...

Επίσης θέλω να πω ότι προβαίνεις σε δεύτερο σχολιασμό ενώ δεν έχω ήδη τελειώσει την απάντηση στον πρώτο σχολιασμό (Έγραψα:   Πρώτη προσέγγιση του σχολιασμού του Κώστα και Αυτά προς το Παρόν....Η συνέχεια έπεται).
.
Έτσι ανοίγουν νέα θέματα και το πράγμα περιπλέκεται και δυσκολεύει την επικοινωνία....

Πρώτη προσέγγιση του σχολιασμού του Κώστα

 
Φίλε μου και συνοδοιπόρε Κώστα

Γενική παρατήρηση

Αυτά που γράφω, δεν είναι δυνατόν και είναι λάθος (γιατί δεν θα βγάλει πουθενά) να προσεγγίζονται με αναλυτικό - επιστημονικό μυαλό γιατί το υπερβαίνουν ...

Γιατί ακριβώς δεν είναι προϊόντα αναλυτικής-επιστημονικής σκέψης αλλά καταγραφές-περιγραφές διαισθητικής προσέγγισης ή προσέγγισης σε κατάσταση μη σκέψης...

Η κατανόησή τους απαιτεί ακριβώς σίγαση της αναλυτικής σκέψης....

Παρ' όλα αυτά....

1.       Ας δούμε πάλι λίγο το Παρελθόν, Μέλλον και Παρόν.

Σε συνδυασμό με το ρήμα υπάρχω που χρησιμοποιείς στο αρχικό τρίπτυχό σου (ύπαρξη)….

Το Παρελθόν δεν υπάρχει.... Παρήλθε… Είχε κάποτε ύπαρξη, όμως δεν υπάρχει τώρα ούτε θα υπάρξει  ξανά… Το παρελθόν υπήρξε…

Το ίδιο και το Μέλλον… Ούτε αυτό υπάρχει… Ας πούμε ότι θα υπάρξει... Ίσως… Πάντως το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει…

Το μόνο που δικαιούται να χρησιμοποιεί το ρήμα υπάρχω στον Ενεστώτα (στον παρόντα, τρέχοντα χρόνο) είναι το Παρόν….

Επομένως για να είμαστε γραμματικά ακριβείς, η λέξη ύπαρξη έχει ουσία μόνο όταν αναφέρεται στο Παρόν…

Αν θέλουμε να την χρησιμοποιήσουμε σχετικά με το Παρελθόν και το Μέλλον, θα πρέπει να την αναφέρουμε ως πρώην ύπαρξη για το Παρελθόν ή ως πιθανή ύπαρξη για το Μέλλον.

Με άλλα λόγια, ουσιαστικά, προσεγγισμένα με ακρίβεια γραμματική τα τρία αξιώματά σου, δεν έχουν νόημα… Δεν στέκουν δηλαδή…

Για να το δούμε λίγο αυτό….

Ας πάρουμε την πρώτη φράση:

α’. Χωρίς την ύπαρξη του Παρελθόντος , δεν μπορεί να υπάρξει Μέλλον…

Δηλαδή, στηρίζεις την πιθανή ύπαρξη (Μέλλον) όχι με την μόνη ύπαρξη (Παρόν) αλλά με τις κάποτε υπάρξεις, πριν από την τωρινή . Ή αλλιώς, λες ότι πιθανώς θα συμβεί κάτι όχι επειδή κάτι συμβαίνει τώρα αλλά επειδή κάτι συνέβη πριν από το τώρα….

Σωστό… Από μια άποψη.... Είναι σαν να λες ότι το παιδί μου οφείλει την ύπαρξή του στο γεγονός ότι ο παππούς μου γέννησε τον πατέρα μου..... Εμένα με προσπερνάς....και με αγνοείς...

β’. Χωρίς την ύπαρξη του Μέλλοντος δεν μπορεί να υπάρξει ΠΑΡΕΛΘΟΝ.

Καλά εδώ είναι κάπως μπλεγμένο το πράγμα… Δηλαδή, μου λες ότι το Παρελθόν έχει ως προϋπόθεση, αλλιώς ως γενεσιουργό αιτία το Μέλλον. Ή αλλιώς, αν δεν υπάρχει Μέλλον, δεν μπορεί να έχει υπάρξει Παρελθόν… Ή αλλιώς, αν δεν συμβεί κάτι στο Μέλλον, δεν είναι δυνατόν να έχει συμβεί κάτι στο Παρελθόν… Ή αλλιώς, αν δεν γεννηθεί το παιδί μου αποκλείεται να έχει γεννηθεί ο πατέρας μου....

Κάτι θέλεις να πεις που εγώ δεν το καταλαβαίνω…. Ίσως κάποια θεωρία περί ενότητας …περι χρόνου...

γ’. Χωρίς την ύπαρξη ΚΑΙ των δύο δεν μπορεί να υπάρξει ΠΑΡΟΝ.

Δηλαδή, αν δεν συνυπάρχουν ταυτοχρόνως κάτι που έχει υπάρξει και κάτι που πιθανώς θα υπάρξει, τότε δεν υπάρχει αυτό που υπάρχει… Ή αλλιώς, αν δεν συμβαίνουν ταυτοχρόνως κάτι που έχει συμβεί και κάτι που δεν έχει συμβεί αλλά πιθανώς να συμβεί (επομένως και μπορεί να μην συμβεί), τότε δεν μπορεί να συμβεί αυτό το οποίο συμβαίνει…Ή αλλιώς, αν δεν είχα πατέρα και ταυτόχρονα εγγόνι, δεν μπορεί να υπάρχω, ανεξαρτήτως αν η μόνη πραγματικότητα αυτή την στιγμή είναι το ότι υπάρχω.

Και για να πω και κάτι άλλο που έχει σχέση με την αρχική  μου Γενική παρατήρηση....

Όλες αυτές οι λέξεις Παρελθόν Παρόν Μέλλον για να έχουν νόημα είναι απαραίτητο να βρίσκεσαι μέσα στο πλαίσιο της νοητικής προσέγγισης και των νοητικών διεργασιών.... Αν δεν είσαι μέσα σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο δεν έχουν νόημα...

Δηλαδή, αν ζεις όντας στην κατάσταση κατά την οποία υπάρχεις χωρίς να σκέφτεσαι, χωρίς δηλαδή να επεξεργάζεσαι τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό σου, δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε Παρελθόν ούτε Μέλλον ούτε Παρόν ούτε συζήτηση για αυτά.....(βλέπε και Prajna Paramita Sutra)

Η μόνη πραγματικότητα είναι αυτή που κάθε στιγμή βιώνεις. Αυτή ακριβώς που βιώνεις την στιγμή που διαβάζεις αυτά που σου γράφω. Μετά από λίγο άλλη είναι η πραγματικότητα.... Τα άλλα είναι νοητικά παίγνια και ακροβασίες.... 

Δηλαδή κουβέντα κάνουμε για να περνάει η ώρα...

Για αναψυχή...

Την αλήθεια την προσεγγίζει κανείς μόνο ζώντας χωρίς σκέψη και όχι όταν την ψάχνει με το μυαλό του επιστημονικά ή και φιλοσοφικά....

Αυτά προς το Παρόν που θα είναι Παρελθόν όταν πιθανώς θα τα διαβάζεις στο τωρινό Μέλλον αλλά τότε Παρόν.

Η συνέχεια έπεται

Σχόλια από τον Κώστα

Κάνω κάποια σχόλια:

Χωρίς την ύπαρξη του Παρελθόντος δεν μπορεί να υπάρξει ΜΕΛΛΟΝ.
Χωρίς την ύπαρξη του Μέλλοντος δεν μπορεί να υπάρξει ΠΑΡΕΛΘΟΝ.
Χωρίς την ύπαρξη ΚΑΙ των δύο δεν μπορεί να υπάρξει ΠΑΡΟΝ.

Οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε και νοιώθουμε μέσα από τα υλικά όργανά των 'φυσικών μας αισθήσεων' είναι ήδη το ΠΑΡΕΛΘΟΝ, και όχι το ΠΑΡΟΝ.
Τα δευτερόλεπτα που χρειάζονται για να μεταφερθούν οι πληροφορίες από τα φυσικά-υλικά όργανα στον εγκέφαλο αποτελούν Παρελθοντικές καταστάσεις (δηλαδή, γεγονότα που έγιναν 'μερικές στιγμές' πριν). Επίσης, μην ξεχνάς ότι ο εγκέφαλος χρειάζεται κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου (δηλαδή κάποιες στιγμές) για να κάνει την καταγραφή και την επεξεργασία αυτών των πληροφοριών.

Ένα τμήμα του Μέλλοντος μπορεί να αποτελείται από νοητικές και φαντασιακές κατασκευές, όπως υποστηρίζεις, ωστόσο στο κείμενό σου δεν εξηγείς πώς είναι δυνατό να συμβαίνουν πράγματα όπως:

(1) Συνειδητή ή ασυνείδητη ανταλλαγή πληροφοριών στον ύπνο μεταξύ ανθρώπων.

(2) Συμμετοχή κάποιων στα όνειρα άλλων, και γνώση αυτών των ονείρων.

(3) 'Πρόβλεψη' πραγμάτων/καταστάσεων (κυρίως στον ύπνο μας) που θα συμβούν, σε μας ή σε άλλους, με λεπτομέρειες (προοπτική, χρώματα, χρονοδιαγράμματα κ.ά.) τόπων που δεν έχουμε επισκεφθεί ή δεν έχουμε δει σε τηλεόραση, Διαδίκτυο κ.λπ. Δηλαδή, 'προλέγουμε ή προβλέπουμε' γεγονότα και καταστάσεις με ακριβείς λεπτομέρειες όπως θα γίνουν (και τελικά συμβαίνουν) στο Μέλλον. Επομένως, δεν είναι θέμα πολυπλοκότητας των νοητικών/φαντασιακών δημιουργημάτων μας, αλλά ότι χωρίς να γνωρίζουμε τις συγκεκριμένες καταστάσεις, τόπους και ανθρώπους γινόμαστε 'μάρτυρες' σε κάτι εν δυνάμει που όμως υλοποιείται στο Μέλλον, ακριβώς όπως το 'είδαμε' στο Παρελθόν.

Στηρίζεις τη βάση της ανάλυσης σου, π.χ. Παρελθόν-Παρόν-Μέλλον, στη ΣΤΙΓΜΗ, χωρίς όμως να την καθορίζεις.
Πιστεύω ότι αν προσπαθήσεις να καθορίσεις τι είναι η ΣΤΙΓΜΗ (π.χ. τη φύση, τη δομή, τη λειτουργία και τη σχέση της με άλλες Στιγμές), τότε θα σου αποκαλυφθούν διάφορες άλλες αναγνωρίσεις τις οποίες δεν βρίσκω στα κείμενα σου.

Μεγάλοι φιλόσοφοι (π.χ. Αριστοτέλης) και άλλοι έχουν γράψει για τη 'Στιγμή' και τι πιστεύουν ότι είναι αυτό το 'πράγμα'...

Επομένως, από τα παραπάνω, η εξήγηση της αίσθησης-αντίληψης-αναγνώρισης-βίωσης του ΕΔΩ-ΚΑΙ-ΤΩΡΑ χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση και επεξήγηση.

Στο κείμενό σου, ταυτίζεις το θέμα της 'ζωής' και 'ζωντανής πραγματικότητας' να είναι αυτό που παρουσιάζει η υλική-φαινομενική-χειροπιαστή πραγματικότητα. Δηλαδή, αυτό που ο άνθρωπος αισθάνεται και βιώνει όταν βρίσκεται σε υλικό σώμα. Αυτή η προσέγγιση όμως είναι περιοριστική γιατί η ύπαρξη της 'Ζωής' δεν καθορίζεται από τη μορφική ύλη έστω κι αν περιορίζεται και φιλτράρεται από αυτή. Ίσως με ένα παρόμοιο τρόπο, η 'Ζωή' να φιλτράρεται από τις δομές και λειτουργίες των συναισθημάτων, επιθυμιών και σκέψεων ή σκεπτο-μορφών. Υποθέτω, γι' αυτό υποστηρίζεις ότι χρειάζεται να 'σταματήσει η σκέψη', έτσι ώστε, μεταξύ άλλων, να αναδυθεί σε μεγαλύτερη πληρότητα η Ζωή. Εν δυνάμει η 'Ζωή' υπάρχει και σε άυλα πράγματα, μερικά από τα οποία ακόμη δεν γνωρίζουμε! Γι' αυτό θα είναι αστοχία να συνταυτιστεί η ύπαρξη της 'Ζωής', που κανείς μας δεν γνωρίζει τι είναι και από τι αποτελείται, με τις περιορισμένες-φιλτραρισμένες εκφράσεις της στον υλικό-φαινομενικό κόσμο.

Αν έχω παρερμηνεύσει κάτι θα χαρώ να έχω τη βοήθειά σου για να το 'βάλω στη θέση του'.

Για το Παρελθόν και το Μέλλον

Ας δούμε λίγο και το Παρελθόν.

Με λίγα λόγια…

Ό,τι συμβαίνει κάθε στιγμή είναι το Παρόν.

Ό,τι συνέβη είναι το Παρελθόν.

Αν καταλαβαίνουμε τι λέμε, πάει να πει ότι καταλαβαίνουμε και τα εξής:

Το Παρελθόν συνέβη… Δεν συμβαίνει… Δεν είναι  δυνατόν να συμβαίνει. Ούτε να συμβεί ή να ξανά-συμβεί. Είναι απλώς Παρελθόν, έγινε και πέρασε…

Γενικώς, αυτό που χρειάζεται να καταλάβουμε καλά σχετικά με το Παρελθόν για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε, είναι ότι στην ουσία του δεν είναι τίποτε άλλο από στοιχεία καταγεγραμμένα στην Μνήμη…. Είναι μια καταγραφή όσων συνέβησαν κάποτε…

Και το Μέλλον;

Ωραία…

Πάμε τώρα και στο Μέλλον.

Για το Παρελθόν είπαμε ότι είναι καταγεγραμμένα στην Μνήμη στοιχεία. Απλώς μια καταγραφή και στην συνέχεια αποθήκευση των Παρόν…

Αντιστοίχως, το Μέλλον είναι σχέδια, υποθέσεις, προσδοκίες… Γενικώς, νοητικές κατασκευές και προσπάθειες σύλληψης των όσων θα συμβούν… Των όσων βέβαια, υποθέτουμε ότι θα συμβούν…

Λίγο ακόμη, πιο αναλυτικά…

Αυτό που αποκαλούμε Μέλλον, είναι μια νοητική εικόνα, που κατασκευάζεται με την βοήθεια της φαντασίας μας και η οποία βασίζεται σε δεδομένα τα οποία βρίσκονται αποθηκευμένα μέσα μας κατά το Παρελθόν.

Η φαντασία μας λοιπόν χρησιμοποιώντας τα αποθηκευμένα δεδομένα, κατασκευάζει μια όσο μπορεί πληρέστερη εικόνα που ανταποκρίνεται σε κάποια επιθυμία μας.

Όταν επιθυμούμε να φανταστούμε ένα αχλάδι ή ένα ποδήλατο, το συνθέτει η φαντασία μας και το προβάλλει σε μια εσωτερική οθόνη. Γιατί έτσι δουλεύει η φαντασία… Ακόμη δεν έχουμε φθάσει στο σημείο να μπορούμε να το προβάλλουμε σε κάποια εξωτερική οθόνη. Πολύ πιθανό είναι  στο Μέλλον να συμβεί κάτι τέτοιο…

Η φαντασία μας όμως, έχει την ικανότητα να μπορεί να συνθέσει και πολυπλοκότερα νοητικά αντικείμενα. Μπορεί κατασκευάσει εικόνες σταθερές ή κινούμενες, και ανάλογα με την ικανότητα κάποιου συγκεκριμένου ανθρώπου να τις κάνει να φαίνονται σαν ζωντανές. Πάντοτε όμως βασιζόμενη στα αποθηκευμένα δεδομένα και σε υποθέσεις.. Έχει σημασία να επισημάνουμε, ότι αυτό που φαντάζεται ο άνθρωπος, ότι θα συμβεί, είναι στην ουσία του μια υπόθεση. Δεν είναι μια ζωντανή πραγματικότητα την οποία την ζει.

Θα την ζήσει, εάν και εφόσον τα πράγματα γίνουν όπως ο άνθρωπος φαντάζεται…

Θα επεκταθούμε κάποια άλλη φορά στο θέμα. Όμως τώρα, αυτό που έχει σημασία να καταλάβουμε είναι ότι οτιδήποτε αφορά το Μέλλον είναι μια κατασκευή νοητική.

Σε αντίθεση με το Παρελθόν το οποίο είναι μια καταγραφή των Παρόν που συνέβησαν, το Μέλλον είναι καθαρά νοητική κατασκευή.

Τελικό συμπέρασμα ότι και το Παρελθόν και το Μέλλον βρίσκονται ακριβώς μέσα στο μυαλό του ανθρώπου ή των ανθρώπων και δεν αποτελούν ζωντανή πραγματικότητα…

Το μόνο που δεν βρίσκεται στο μυαλό αλλά αποτελεί την ζωντανή πραγματικότητα είναι το Παρόν….

Το Παρόν, το οποίο δεν συμβαίνει στο μυαλό αλλά σε όλο τον χώρο μέσα στον οποίο υπάρχουμε…

Και συνεχίζουμε……

Η εμπειρία του εδώ και τώρα... Το Παρόν...

Νάμαστε πάλιιιιιιι

Ο άνθρωπος λοιπόν....


Και απ' ευθείας στην ουσία....


Υπάρχει μόνο το εδώ και τώρα... Το παρόν...
Αυτό είναι δυνατόν να γίνει κατανοητό;
Πρέπει να γίνει κατανοητό και αποδεκτό. Να συμφωνήσουμε σε αυτό για μπορέσουμε να προχωρήσουμε.



Η εμπειρία του εδώ και τώρα... Το Παρόν...

Για κοίταξε λοιπόν την ύπαρξή σου τώρα, ακριβώς τώρα, την στιγμή που διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Θα σου πω τι θα κάνεις αλλά μην το κάνεις αμέσως. Το κάνεις λίγο αργότερα... Θα σου πω πότε... Όταν τελειώσει η απαραίτητη περιγραφή...

Σταμάτησε το διάβασμα, πάρε το βλέμμα σου από το κείμενο, απίθωσέ το κάπου έξω από τον υπολογιστή, όπου να 'ναι, χαλάρωσε και σκέψου. Πρώτα κοίτα γύρω σου και μετά αμέσως σκέψου...
Σκέψου ότι τώρα ακριβώς έχεις την εμπειρία του τώρα, μια και αυτό που κάνεις το κάνεις τώρα και του εδώ, μια και είσαι καθισμένος και δεν μεταφέρεσαι μέσα στον χώρο.
Είναι σίγουρο λοιπόν ότι έχεις την εμπειρία του εδώ και τώρα.
Αυτή την εμπειρία μπορείς να την έχεις ανά πάσα στιγμή. Ανά πάσα στιγμή, αν συνειδητά κατευθύνεις την προσοχή σου στον χώρο που είσαι και σε αυτό που κάνεις. Ταυτόχρονα... Στον χώρο που είσαι και σε αυτό που κάνεις.
Ξέρεις πολύ καλά ότι αυτό δεν συμβαίνει συχνά μέσα στην ημέρα σου και ούτε βέβαια συμβαίνει πολύ συχνά μέσα στην ζωή σου... Εν γένει...
Πάντως, είναι προφανές, ότι όποτε αποφασίσεις να το κάνεις, είναι στο χέρι σου και πραγματοποιείται... Μπορείς και το κάνεις...
Και μπορείς να το κάνεις ανά πάσα στιγμή...
-Ανά πάσα ;;;
-Ναι ακριβώς ανά πάσα στιγμή, αρκεί να σκεφτείς να το κάνεις και να το αποφασίσεις.... Οπουδήποτε και αν βρίσκεσαι και σε οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιεσδήποτε περιστάσεις... Αν αποφασίσεις να προσέξεις το που βρίσκεσαι και τι κάνεις, έχεις την εμπειρία του εδώ και τώρα...
Ζεις, βιώνεις δηλαδή αυτό το οποίο αποκαλούμε Παρόν...

Αυτό λοιπόν είναι το περίφημο Παρόν... Αυτό, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο...

Ας πούμε τώρα ότι διατηρείς την προσοχή σου στον χώρο που βρίσκεσαι και σε αυτό που κάνεις...
Την διατηρείς για κάποιο χρονικό διάστημα...
Ας πούμε για κάποια δευτερόλεπτα... Άντε, για ένα λεπτό...

Για πρόσεξέ με όμως, όταν λέμε διατηρώ την προσοχή μου στον χώρο που βρίσκομαι και σε αυτό που κάνω, εννοούμε, για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, ότι δεν σκέπτομαι κάτι. Όταν σκέπτομαι κάτι, δεν έχω την προσοχή μου στον χώρο που είμαι ούτε σε αυτό που κάνω... Την έχω στο αντικείμενο της σκέψης μου...
Το ίδιο ισχύει και για κάτι που βλέπω ή ακούω ή αισθάνομαι...
Όταν λέμε διατηρώ την προσοχή μου στον χώρο που βρίσκομαι και σε αυτό που κάνω, δεν προσέχω αυτά που ακούω, ούτε αυτά που βλέπω ή αισθάνομαι γενικότερα. Μπορεί βέβαια κάποιον να διασπάσει την προσοχή και να την μοιράσει αλλά τότε δεν συμβαίνει αυτό που εννοώ όταν λέω ότι διατηρώ την προσοχή μου στον χώρο που βρίσκομαι και σε αυτό που κάνω.
Όταν είμαι ακίνητος και δεν κάνω κάτι που να απαιτεί, να χρειάζεται την προσοχή μου, τότε ακριβώς μπορώ να έχω την προσοχή μου στον χώρο που είμαι και σε αυτό που κάνω...

Είπα παραπάνω ότι ας πούμε ότι διατηρείς την προσοχή σου στον χώρο που βρίσκεσαικαι σε αυτό που κάνεις, σύμφωνα και με τα όσα είπα στην από πάνω παρένθεση...

Λοιπόν...
Αν αυτό συμβεί, τι έχει συμβεί στην πραγματικότητα;;;


Αυτό που έχει συμβεί στην πραγματικότητα, είναι ότι κατά την διάρκεια αυτών των δευτερολέπτων, αυτού του λεπτού ας πούμε, βρισκόσουν στο παρόν. Σε εκείνη την κατάσταση που τότε ήταν παρόν...
Αυτό δες το είτε σαν ένα παρόν διαρκείας είτε σαν μια αδιάκοπη σειρά αλλεπάλληλων παρόν.
Όπως και να το πάρεις, η κατάσταση αυτή περιγράφεται ως ζω στο παρόν ή βιώνω το παρόν. Πάρ' το όπως θέλεις...

Ήρθε λοιπόν η στιγμή, να κάνεις το πείραμα που περιγράφτηκε παραπάνω... Μπορείς να το κάνεις τώρα ή οποτεδήποτε....

Και κάποια άλλη στιγμή θα συνεχίσουμε με τον καθορισμό του Παρελθόν και Μέλλον...

Και αφού συμφωνήσουμε ή τέλος πάντων αφού κατανοήσεις τι ακριβώς εγώ εννοώ όταν μιλάω για Παρόν Παρελθόν και Μέλλον, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε στην διερεύνηση του ανθρώπου και της ζωής γενικότερα....