Πρώτη προσέγγιση του σχολιασμού του Κώστα

 
Φίλε μου και συνοδοιπόρε Κώστα

Γενική παρατήρηση

Αυτά που γράφω, δεν είναι δυνατόν και είναι λάθος (γιατί δεν θα βγάλει πουθενά) να προσεγγίζονται με αναλυτικό - επιστημονικό μυαλό γιατί το υπερβαίνουν ...

Γιατί ακριβώς δεν είναι προϊόντα αναλυτικής-επιστημονικής σκέψης αλλά καταγραφές-περιγραφές διαισθητικής προσέγγισης ή προσέγγισης σε κατάσταση μη σκέψης...

Η κατανόησή τους απαιτεί ακριβώς σίγαση της αναλυτικής σκέψης....

Παρ' όλα αυτά....

1.       Ας δούμε πάλι λίγο το Παρελθόν, Μέλλον και Παρόν.

Σε συνδυασμό με το ρήμα υπάρχω που χρησιμοποιείς στο αρχικό τρίπτυχό σου (ύπαρξη)….

Το Παρελθόν δεν υπάρχει.... Παρήλθε… Είχε κάποτε ύπαρξη, όμως δεν υπάρχει τώρα ούτε θα υπάρξει  ξανά… Το παρελθόν υπήρξε…

Το ίδιο και το Μέλλον… Ούτε αυτό υπάρχει… Ας πούμε ότι θα υπάρξει... Ίσως… Πάντως το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει…

Το μόνο που δικαιούται να χρησιμοποιεί το ρήμα υπάρχω στον Ενεστώτα (στον παρόντα, τρέχοντα χρόνο) είναι το Παρόν….

Επομένως για να είμαστε γραμματικά ακριβείς, η λέξη ύπαρξη έχει ουσία μόνο όταν αναφέρεται στο Παρόν…

Αν θέλουμε να την χρησιμοποιήσουμε σχετικά με το Παρελθόν και το Μέλλον, θα πρέπει να την αναφέρουμε ως πρώην ύπαρξη για το Παρελθόν ή ως πιθανή ύπαρξη για το Μέλλον.

Με άλλα λόγια, ουσιαστικά, προσεγγισμένα με ακρίβεια γραμματική τα τρία αξιώματά σου, δεν έχουν νόημα… Δεν στέκουν δηλαδή…

Για να το δούμε λίγο αυτό….

Ας πάρουμε την πρώτη φράση:

α’. Χωρίς την ύπαρξη του Παρελθόντος , δεν μπορεί να υπάρξει Μέλλον…

Δηλαδή, στηρίζεις την πιθανή ύπαρξη (Μέλλον) όχι με την μόνη ύπαρξη (Παρόν) αλλά με τις κάποτε υπάρξεις, πριν από την τωρινή . Ή αλλιώς, λες ότι πιθανώς θα συμβεί κάτι όχι επειδή κάτι συμβαίνει τώρα αλλά επειδή κάτι συνέβη πριν από το τώρα….

Σωστό… Από μια άποψη.... Είναι σαν να λες ότι το παιδί μου οφείλει την ύπαρξή του στο γεγονός ότι ο παππούς μου γέννησε τον πατέρα μου..... Εμένα με προσπερνάς....και με αγνοείς...

β’. Χωρίς την ύπαρξη του Μέλλοντος δεν μπορεί να υπάρξει ΠΑΡΕΛΘΟΝ.

Καλά εδώ είναι κάπως μπλεγμένο το πράγμα… Δηλαδή, μου λες ότι το Παρελθόν έχει ως προϋπόθεση, αλλιώς ως γενεσιουργό αιτία το Μέλλον. Ή αλλιώς, αν δεν υπάρχει Μέλλον, δεν μπορεί να έχει υπάρξει Παρελθόν… Ή αλλιώς, αν δεν συμβεί κάτι στο Μέλλον, δεν είναι δυνατόν να έχει συμβεί κάτι στο Παρελθόν… Ή αλλιώς, αν δεν γεννηθεί το παιδί μου αποκλείεται να έχει γεννηθεί ο πατέρας μου....

Κάτι θέλεις να πεις που εγώ δεν το καταλαβαίνω…. Ίσως κάποια θεωρία περί ενότητας …περι χρόνου...

γ’. Χωρίς την ύπαρξη ΚΑΙ των δύο δεν μπορεί να υπάρξει ΠΑΡΟΝ.

Δηλαδή, αν δεν συνυπάρχουν ταυτοχρόνως κάτι που έχει υπάρξει και κάτι που πιθανώς θα υπάρξει, τότε δεν υπάρχει αυτό που υπάρχει… Ή αλλιώς, αν δεν συμβαίνουν ταυτοχρόνως κάτι που έχει συμβεί και κάτι που δεν έχει συμβεί αλλά πιθανώς να συμβεί (επομένως και μπορεί να μην συμβεί), τότε δεν μπορεί να συμβεί αυτό το οποίο συμβαίνει…Ή αλλιώς, αν δεν είχα πατέρα και ταυτόχρονα εγγόνι, δεν μπορεί να υπάρχω, ανεξαρτήτως αν η μόνη πραγματικότητα αυτή την στιγμή είναι το ότι υπάρχω.

Και για να πω και κάτι άλλο που έχει σχέση με την αρχική  μου Γενική παρατήρηση....

Όλες αυτές οι λέξεις Παρελθόν Παρόν Μέλλον για να έχουν νόημα είναι απαραίτητο να βρίσκεσαι μέσα στο πλαίσιο της νοητικής προσέγγισης και των νοητικών διεργασιών.... Αν δεν είσαι μέσα σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο δεν έχουν νόημα...

Δηλαδή, αν ζεις όντας στην κατάσταση κατά την οποία υπάρχεις χωρίς να σκέφτεσαι, χωρίς δηλαδή να επεξεργάζεσαι τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό σου, δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε Παρελθόν ούτε Μέλλον ούτε Παρόν ούτε συζήτηση για αυτά.....(βλέπε και Prajna Paramita Sutra)

Η μόνη πραγματικότητα είναι αυτή που κάθε στιγμή βιώνεις. Αυτή ακριβώς που βιώνεις την στιγμή που διαβάζεις αυτά που σου γράφω. Μετά από λίγο άλλη είναι η πραγματικότητα.... Τα άλλα είναι νοητικά παίγνια και ακροβασίες.... 

Δηλαδή κουβέντα κάνουμε για να περνάει η ώρα...

Για αναψυχή...

Την αλήθεια την προσεγγίζει κανείς μόνο ζώντας χωρίς σκέψη και όχι όταν την ψάχνει με το μυαλό του επιστημονικά ή και φιλοσοφικά....

Αυτά προς το Παρόν που θα είναι Παρελθόν όταν πιθανώς θα τα διαβάζεις στο τωρινό Μέλλον αλλά τότε Παρόν.

Η συνέχεια έπεται