Σχόλια από τον Κώστα

Κάνω κάποια σχόλια:

Χωρίς την ύπαρξη του Παρελθόντος δεν μπορεί να υπάρξει ΜΕΛΛΟΝ.
Χωρίς την ύπαρξη του Μέλλοντος δεν μπορεί να υπάρξει ΠΑΡΕΛΘΟΝ.
Χωρίς την ύπαρξη ΚΑΙ των δύο δεν μπορεί να υπάρξει ΠΑΡΟΝ.

Οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε και νοιώθουμε μέσα από τα υλικά όργανά των 'φυσικών μας αισθήσεων' είναι ήδη το ΠΑΡΕΛΘΟΝ, και όχι το ΠΑΡΟΝ.
Τα δευτερόλεπτα που χρειάζονται για να μεταφερθούν οι πληροφορίες από τα φυσικά-υλικά όργανα στον εγκέφαλο αποτελούν Παρελθοντικές καταστάσεις (δηλαδή, γεγονότα που έγιναν 'μερικές στιγμές' πριν). Επίσης, μην ξεχνάς ότι ο εγκέφαλος χρειάζεται κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου (δηλαδή κάποιες στιγμές) για να κάνει την καταγραφή και την επεξεργασία αυτών των πληροφοριών.

Ένα τμήμα του Μέλλοντος μπορεί να αποτελείται από νοητικές και φαντασιακές κατασκευές, όπως υποστηρίζεις, ωστόσο στο κείμενό σου δεν εξηγείς πώς είναι δυνατό να συμβαίνουν πράγματα όπως:

(1) Συνειδητή ή ασυνείδητη ανταλλαγή πληροφοριών στον ύπνο μεταξύ ανθρώπων.

(2) Συμμετοχή κάποιων στα όνειρα άλλων, και γνώση αυτών των ονείρων.

(3) 'Πρόβλεψη' πραγμάτων/καταστάσεων (κυρίως στον ύπνο μας) που θα συμβούν, σε μας ή σε άλλους, με λεπτομέρειες (προοπτική, χρώματα, χρονοδιαγράμματα κ.ά.) τόπων που δεν έχουμε επισκεφθεί ή δεν έχουμε δει σε τηλεόραση, Διαδίκτυο κ.λπ. Δηλαδή, 'προλέγουμε ή προβλέπουμε' γεγονότα και καταστάσεις με ακριβείς λεπτομέρειες όπως θα γίνουν (και τελικά συμβαίνουν) στο Μέλλον. Επομένως, δεν είναι θέμα πολυπλοκότητας των νοητικών/φαντασιακών δημιουργημάτων μας, αλλά ότι χωρίς να γνωρίζουμε τις συγκεκριμένες καταστάσεις, τόπους και ανθρώπους γινόμαστε 'μάρτυρες' σε κάτι εν δυνάμει που όμως υλοποιείται στο Μέλλον, ακριβώς όπως το 'είδαμε' στο Παρελθόν.

Στηρίζεις τη βάση της ανάλυσης σου, π.χ. Παρελθόν-Παρόν-Μέλλον, στη ΣΤΙΓΜΗ, χωρίς όμως να την καθορίζεις.
Πιστεύω ότι αν προσπαθήσεις να καθορίσεις τι είναι η ΣΤΙΓΜΗ (π.χ. τη φύση, τη δομή, τη λειτουργία και τη σχέση της με άλλες Στιγμές), τότε θα σου αποκαλυφθούν διάφορες άλλες αναγνωρίσεις τις οποίες δεν βρίσκω στα κείμενα σου.

Μεγάλοι φιλόσοφοι (π.χ. Αριστοτέλης) και άλλοι έχουν γράψει για τη 'Στιγμή' και τι πιστεύουν ότι είναι αυτό το 'πράγμα'...

Επομένως, από τα παραπάνω, η εξήγηση της αίσθησης-αντίληψης-αναγνώρισης-βίωσης του ΕΔΩ-ΚΑΙ-ΤΩΡΑ χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση και επεξήγηση.

Στο κείμενό σου, ταυτίζεις το θέμα της 'ζωής' και 'ζωντανής πραγματικότητας' να είναι αυτό που παρουσιάζει η υλική-φαινομενική-χειροπιαστή πραγματικότητα. Δηλαδή, αυτό που ο άνθρωπος αισθάνεται και βιώνει όταν βρίσκεται σε υλικό σώμα. Αυτή η προσέγγιση όμως είναι περιοριστική γιατί η ύπαρξη της 'Ζωής' δεν καθορίζεται από τη μορφική ύλη έστω κι αν περιορίζεται και φιλτράρεται από αυτή. Ίσως με ένα παρόμοιο τρόπο, η 'Ζωή' να φιλτράρεται από τις δομές και λειτουργίες των συναισθημάτων, επιθυμιών και σκέψεων ή σκεπτο-μορφών. Υποθέτω, γι' αυτό υποστηρίζεις ότι χρειάζεται να 'σταματήσει η σκέψη', έτσι ώστε, μεταξύ άλλων, να αναδυθεί σε μεγαλύτερη πληρότητα η Ζωή. Εν δυνάμει η 'Ζωή' υπάρχει και σε άυλα πράγματα, μερικά από τα οποία ακόμη δεν γνωρίζουμε! Γι' αυτό θα είναι αστοχία να συνταυτιστεί η ύπαρξη της 'Ζωής', που κανείς μας δεν γνωρίζει τι είναι και από τι αποτελείται, με τις περιορισμένες-φιλτραρισμένες εκφράσεις της στον υλικό-φαινομενικό κόσμο.

Αν έχω παρερμηνεύσει κάτι θα χαρώ να έχω τη βοήθειά σου για να το 'βάλω στη θέση του'.