Απάντηση στα σχόλια του Κώστα

Φίλε μου Κώστα

Φυσικά και υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας.

Το θέμα είναι ότι αυτό είναι ιδιαίτερο ιστολόγιο...

Γράφω – καταγράφω – περιγράφω αυτά που μου έρχονται στο μυαλό, χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία ... Συνήθως δεν υπάρχει καθόλου επεξεργασία... Μόνο όταν μου ξεφεύγει.

Έτσι, δεν είναι ιστολόγιο που προσφέρεται για συζήτηση...

Δεν είναι φιλοσοφικό ιστολόγιο... Ούτε φυσικά επιστημονικό ...
Το γράφω και δίπλα, στο καλωσόρισμα των αναγνωστών του ιστολογίου (...Αυτό που θα προβάλω σ' αυτό το ιστολόγιο είναι το δικό μου παραμύθι. Είναι η δική μου άποψη....)

Θες να πεις την άποψή σου και να δημοσιευθεί, καλώς, κάνε το ελεύθερα...

Μην μου ζητάς όμως να αρχίσω συζήτηση που να απαιτεί σκεπτική δραστηριότητα εκ μέρους μου... Δεν πρόκειται να μπω σε αυτό το πλαίσιο. Ιδιαίτερα μέσα σε αυτό το ιστολόγιο....Δηλαδή να προβληματίζομαι επάνω σε αυτά που λες, να προσπαθώ να βρω απαντήσεις που πρέπει να είναι κατανοητές κλπ κλπ.....

Το πολύ πολύ να σου λέω αυτό που μου έρχεται στο μυαλό όταν διαβάζω το κείμενό σου... Σχεδόν ανεπεξέργαστο ...

Έτσι λοιπόν θα απαντήσω και στο τελευταίο σχόλιό σου...

Για ευκολία μου, τα σχόλιά μου, εμβόλιμα....

Διάβασα την απάντησή σου.
Φαίνεται πράγματι ότι υπάρχει πρόβλημα στην επικοινωνία μας. (Προφανώς... Μια και ξεκινάμε από διαφορετική βάση. Εσύ κάνεις φιλοσοφική – επιστημονική προσέγγιση, εγώ διαισθητική).

Εγώ δεν θεωρώ ότι κάτι 'υπάρχει' μόνο όταν βρίσκεται σε υλική μορφή. (Εντάξει, ούτε εγώ.... Το υπάρχει γιατί σε εισαγωγικά;)

Η ύπαρξη μιας κατάστασης ή ενός πράγματος δεν περιορίζεται στον φαινομενικό-υλικό κόσμο. ( Συμφωνώ, αν και φυσικά το εδώ υπάρχει δεν είναι το από πάνω "υπάρχει")

Ο εσωτερικός κόσμος υπάρχει έστω κι αν αυτός δεν βρίσκεται σε υλική έκφραση. (Συμφωνώ... Πάλι χωρίς εισαγωγικά το υπάρχει)
Υπάρχει εν δυνάμει κάτι που μετά υλοποιείται και εκφράζεται ως ένα φαινόμενο. ( Είναι μια άποψη... Μπορεί να είναι και έτσι)

Το σύνολο της Ύπαρξης είναι πολύ περισσότερο από την Ύπαρξη που εκφράζεται στον φαινομενικό-υλικό κόσμο. ( Τώρα μπαίνεις σε περιοχές που αδυνατώ να προσεγγίσω αυτή την στιγμή.. Δεν μπορώ να συλλάβω το “σύνολο της Ύπαρξης”, δεν ξέρω τι είναι Ύπαρξη.... Αν εννοείς ότι το μέρος είναι μικρότερο του όλου, συμφωνώ...).

Εάν και σε αυτό διαφωνείς γιατί πιστεύουμε σε διαφορετικά πράγματα τότε... ( Προσωπικά δεν πιστεύω σε κάτι με την έννοια που το θέτεις... Προσωπικά, ξέρω αυτά που ξέρω και τα άλλα είναι όλα ανοιχτά... Μπορεί να είναι έτσι ή μπορεί να είναι αλλιώς... Θα δείξει )

Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, στη 'Γενική παρατήρηση' υποστηρίζεις ότι η δική σου κατανόηση προέρχεται μέσω της 'διαισθητικής προσέγγισης ή προσέγγισης σε κατάσταση μη σκέψης... ( Λάθος... Δεν μιλάω για δική μου κατανόηση.... Λέω ότι η δική μου προσέγγιση γίνεται όντας σε κατάσταση μη σκέψης)

Η κατανόησή τους απαιτεί ακριβώς σίγαση της αναλυτικής σκέψης....' ( Ακριβώς... Επειδή αυτά που γράφω δεν είναι προϊόντα σκέψης, για να τα κατανοήσει κάποιος που τα διαβάζει πρέπει να σιγήσει την σκέψη του )

Αν κατάλαβα καλά, με τα παραπάνω πιστεύεις-θεωρείς: ( Θεωρώ είναι το πιο σωστό)
(Α) πως εργάζομαι από χαμηλότερο σημείο από το δικό σου ( Δεν υπάρχει θέμα αξιολόγησης δηλαδή ψηλό βαθύ κλπ. Υπάρχει θέμα διαφορετικής προσέγγισης. Αν επιμένεις να εργάζεσαι στο διανοητικό επίπεδο είναι αδύνατον να κατανοήσεις αυτά που γράφω...Αν όμως αλλάξεις επίπεδο θα τα κατανοήσεις αυτομάτως... Πράγματι δηλαδή, θεωρώ ότι με τον τρόπο που προσεγγίζεις τώρα αυτά που γράφω, εργάζεσαι σε χαμηλότερο σημείο, από το σημείο που βρίσκονται αυτά που γράφω).
(Β) ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ το 'βάθος/ύψος' των αναγνωρίσεων σου ( επαναλαμβάνω, ότι αν διατηρήσεις το επίπεδο, ποτέ δεν θα μπορέσεις να αντιληφθείς πλήρως αυτά που γράφω.... Αν αλλάξεις επίπεδο, θα τα αντιληφθείς) και
(Γ) ότι δεν μπορώ να κάνω εποικοδομητική κριτική και οτιδήποτε πω/γράψω, σε σχέση πάντοτε με τις δικές σου 'υψηλές' αναγνωρίσεις, θα είναι αστοχία και λάθος. ( Εποικοδομητική κριτική παραμένοντας στο επίπεδο αυτό θεωρώ ότι δεν μπορεί να υπάρξει, επομένως η επιδίωξή της είναι αστοχία και λάθος)

Τότε ποιο θα είναι πράγματι το ουσιαστικό όφελος όλων αυτών ( Ποιων όλων αυτών; Και ποιος μιλάει για όφελος; Τι ακριβώς άραγε εννοείς όταν μιλάς για όφελος;) όταν επιμένεις στη δική σου άποψη χωρίς καν να σχολιάζεις αυτά που έχω αναφέρει (π.χ. στιγμές, επικοινωνία στα όνειρα και προβλέψεις μελλοντικών γεγονότων), μόνο και μόνο γιατί προέρχονται από 'αναλυτική σκέψη'; ( Διάνα.. Ακριβώς επειδή είναι προϊόντα αναλυτικής σκέψης και απαιτούν σκέψη για να προσεγγισθούν, επιμένω ότι δεν πρόκειται να τα σχολιάσω... Δεν με αφορούν ευθέως, και ακόμη περισσότερο σε αυτό το ιστολόγιο... Καμιά φορά χάριν ψυχαγωγίας, για κοινωνικούς λόγους ή έστω όταν επιτρέπω στο μυαλό μου να παίζει, μπορώ να ασχοληθώ με αυτά. Κανονικά όμως είναι εκτός του τρόπου ζωής μου)

Και ο 'φιλοσοφικός τρόπος σκέψης' των αρχαίων Ελλήνων (π.χ. Αριστοτέλης, Πλάτωνας, Πλωτίνος, Ηράκλειτος και Πυθαγόρας) είναι και αυτός 'επιστημονικός' και, επομένως, απορρίπτεται γιατί είναι κατώτερος του δικού σου; Ανέφερα τον Αριστοτέλη και τις σκέψεις του πάνω στο θέμα στη Στιγμής, έχει αυτό σημασία για σένα και για τη συζήτηση που ξεκίνησες; ( Πράγματι, η Επιστήμη και η Φιλοσοφία δεν ανήκουν στο επίπεδο που κινούμαι μια και προσεγγίζονται μόνο μέσω σκέψης ή έστω η σκέψη είναι απαραίτητη. Για μένα επίσης υπάρχει διαφορά μεταξύ σοφού και φιλοσόφου και αυτό που θα με ενδιέφερε είναι ο σοφός και όχι ο φιλόσοφος..... Μπήκαμε βέβαια σε πολύπλοκα και επομένως σταματάμε εδώ το θέμα)

Επίσης αναφέρεις ότι:

'Όλες αυτές οι λέξεις Παρελθόν Παρόν Μέλλον για να έχουν νόημα είναι απαραίτητο να βρίσκεσαι μέσα στο πλαίσιο της νοητικής προσέγγισης και των νοητικών διεργασιών.... Αν δεν είσαι μέσα σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο δεν έχουν νόημα...

Δηλαδή, αν ζεις όντας στην κατάσταση κατά την οποία υπάρχεις χωρίς να σκέφτεσαι, χωρίς δηλαδή να επεξεργάζεσαι τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό σου, δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε Παρελθόν ούτε Μέλλον ούτε Παρόν ούτε συζήτηση για αυτά.....' ( Ακριβώς... Όταν είσαι σε αυτή την κατάσταση, υπάρχει μόνο αυτό που υπάρχει και τίποτε άλλο... Αυτό που υπάρχει το βιώνεις με απευθείας επαφή και όχι με διανοητική διεργασία - επεξεργασία, οπότε όλες οι λέξεις είναι ήχοι χωρίς νόημα  όταν εκφέρονται ή εικόνες αν περνάνε από το μυαλό ή βλέπονται γραμμένες σε βιβλίο... Για παράδειγμα, το δέντρο που είναι μπροστά μου δεν είναι ελιά.... Είναι αυτό που είναι .... Από την στιγμή που κάποιος το βλέπει σαν ελιά, φεύγεις από το επίπεδο της μη σκέψης και πας στο επίπεδο της διανοητικής προσέγγισης).

Δηλαδή υποστηρίζεις ότι ουσιαστικά δεν χρειάζεται να συζητούμε αυτά τα πράγματα αλλά να ζούμε; ( Θεωρώ ότι δεν μπορεί κάποιος να προσεγγίσει αυτό που αποκαλείται αλήθεια μέσω της σκέψης. Μόνο όταν η σκέψη σιγήσει)... Τότε προς τι όλα τα κείμενα που γράφεις; Θέλεις να γίνει κάποιος διάλογος ή παρουσιάζεις τις σκέψεις σου χωρίς να περιμένεις κάποια ανταπόκριση; ( Θεωρώ ότι αυτά απαντήθηκαν παραπάνω) Και όταν έλαβες τη δική μου ανταπόκριση πώς τη χειρίστηκες; (Τι ερώτηση; τι θέλεις να πεις; Δεν βλέπεις πώς την χειρίζομαι; Δεν καταλαβαίνω)

Αν κάποιοι μας λένε ότι δεν χρειάζεται να συνδιαλεγόμαστε ( Τι πάει να πει “δεν χρειάζεται” Μπορείς να συνδιαλέγεσαι για εκατομμύρια πράγματα... Για κάποια άλλα όμως, πράγματι δεν χρειάζεται και ακόμη περισσότερο, η συνδιάλεξη δεν προσφέρεται... ) (δηλαδή τα 'λόγια είναι φτώχεια') αλλά απλώς... να ζούμε ... μα αυτό το κάνουμε ήδη ( Μεγάλη κουβέντα... Τι πάει να πει, άραγε, ζω;) , δεν χρειαζόμαστε κανένα να μας το πει ... ζούμε, σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και υπάρχουμε! ( Πολύ ωραία.....)

Κώστας