Βρε καλώστα τα πουλάκια μου .......
Είσαστε για μια βουτιά ...... στο χάος; .......
Πάμε λοιπόν...
Εδώ θα μπουν ερωτήσεις... μέσα στην ψευδαίσθηση βέβαια .... παραμυθάκια και παίγνια ....
Εγώ πάντως θα τις βάλω για να κουνήσουμε λίγο τα τελματωμένα ύδατα ......
Φύγαμε ..........
Η ζωή συμβαίνει κάθε στιγμή ....
Αυτό που συνέβει μια στιγμή νωρίτερα, έφυγεεε ....
Υπήρξε .... Δεν υπάρχει πλέον ....
Το υπάρχω, υφίσταται μόνο στο κάθε παρόν ....
Όταν σκεπτόμαστε, δεν είμαστε στο παρόν....
Δηλαδή, το σώμα μας, είναι στο παρόν. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία -μέσα στην ψευδαίσθηση μας. Το μυαλό μας όμως;
Το μυαλό μας, για να είναι στο παρόν, πρέπει να μην σκέφτεται... Όταν σκέφτεται, διακόπτει την επαφή του με το παρόν και ταξιδεύει.... Ταξιδεύει είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον.
Αν είμαστε καθισμένοι, πάει και έρχεται .... Ιδιαίτερα αν δεν κάνουμε τίποτα...
Αν όμως περπατάμε; αν κολυμπάμε; αν κάνουμε κάτι; Που κάθε “κάνω” βρίσκεται στο παρόν;
Τότε έχουμε πρόβλημα ... Μπορεί να μην έχουμε βέβαια, αλλά υπάρχει πρόβλημα ....
Έχουμε έναν εαυτό που ένα μέρος του βρίσκεται στο παρόν και ένα άλλο στο μέλλον... Σαν να έχουμε το κάθε πόδι μας σε άλλη βάρκα .....
Πάμε παρακάτω ...
Και τι είναι το πρόβλημα λοιπόν ....
Λέμε ότι ζούμε ... Εντάξει ...
Πώς ζούμε όμως αφού η ζωή συμβαίνει στο παρόν και εμείς είμαστε μόνο σωματικά στο παρόν ενώ νοητικά είμαστε αλλού;
Απλώς, το σώμα μας ζη εμείς όμως σαν ολοκληρωμένη οντότητα, δεν ζούμε...
Δηλαδή τι είναι ζωή;
Όταν κάποιος κοιμάται ζη;
Όταν κάποιος είναι φυτό ζη;
Όταν κάποιος είναι αναίσθητος ζη;
Όταν κάποιος σκέφτεται συνεχώς – δηλαδή βρίσκεται νοητικά είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον – ζη;
Λέμε ότι ζη....
Όμως ζη; Ζη;
Αμ δε ζη ...
Απλούστατα επειδή οι περισσότεροι έτσι λειτουργούν, έχει επικρατήσει να λέμε ότι ζη.
Τι είναι ζωή;
Όταν λέμε ότι κάποιος έζησε δέκα χρόνια, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μπορούσαμε να κάνουμε και μια στατιστική για να βλέπαμε, πόσο χρόνο έζησε στο παρόν, πόσο στο παρελθόν και πόσο στο μέλλον .... Ενδιαφέρον ε;
Για να επεκταθούμε τώρα λίγο και να σκεφτούμε, τι εμπειρία της ζωής έχει κάποιος που περνάει τη ζωή του σκεπτόμενος...
Τι πραγματική εμπειρία ...
Όχι τι εμπειρία νομίζει ή φαντάζεται ότι έχει ...
Τραλαλάααα λαλαλάαααα τράλαλαλαλάααα ....
Καλά άσε δεν πάμε παρακάτω... Θέλει να κατακαθίσει λίγο το πράγμα ....
Πάμε για ύπνο ....
Και μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά είναι ψευ δαίσθη σηηηη .....
Γιατί εκεί είναι το βασικό θέμα .....
Όλα τα άλλα είναι απλώς οδοντόκρεμες ....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Καλημέρα σου!
Διαβάζω εδώ και κάποιες μέρες αυτά που λές και ήθελα να σου γράψω κάτι.
Ξεκινάς με την ψευδαίσθηση της ζωής και θες να την μελετήσεις με διάφορους τρόπους. Την κατακρίνεις, την αναλύεις αλλά κάνεις το εξής λάθος για μένα τη θεωρείς δεδομένη κατά πρώτον και στη συνέχεια παραδέχεσαι ότι μόνο η νοητική διαδικασία είναι ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα. Εγώ πιστεύω ότι μέσα μας κάθε στιγμή υπάρχουν πολλές διεργασίες συγκρουόμενες, η πνευματική, η νοητική, η συναισθηματική, η σωματική. Η σύγκρουση συμφερόντων και δράσεων αυτών των οντοτήτων μέσα μας, δημιουργεί κενά συνείδησης και προβληματισμούς που μας κάνουν να επιλέξουμε, με ποια από αυτές θα πάμε. Αν πεινάμε θα υπερτερήσει η πείνα και θα σταματήσουμε να γράφουμε εδώ και θα πάμε να φάμε. Αν υπερτερήσει η συναισθηματική μας φύση θα σταματήσουμε να μιλάμε νοητικά και ίσως τσακωθούμε γιατί έβαλες κόμμα στην 1 παράγραφο και δε μ' άρεσε. Οι κουβέντες λοιπόν που κάνουμε με το λόγο ή γράφοντας είναι αποτέλεσμα όλων αυτών των συγκρούσεων μέσα μας κι όχι νοητικών λειτουργιών της λογικής. Είναι η επικοινωνία με όλες αυτές τις διεργασίες και η μάχη που γίνεται μέσα μας για το ποια θα επικρατήσει στις άλλες. Σκοπό έχει την μεταξύ μας επικοινωνία δευτερευόντως αλλά όχι για ανταλλάξουμε νοητικές απόψεις μόνο, κάτι που δεν ισχύει σε μεγάλο βαθμό, αλλά ο καθένας μας, από εμάς τους δύο, να μυηθεί σε κάτι που ακόμα δεν ξέρουμε τι είναι ξεκάθαρα, αλλά ίσως βαθύτερα και για μένα είναι η Αλήθεια. Προσπαθείς με την αμοιβή του ήχου που βγάζεις όταν συμφωνείς, (πράγμα σπάνιο) να μου πεις προχώρα, καλά τα πας! Αλλά κυρίως με την άρνηση και την αποδοκιμασία, ότι ακόμα έχω δρόμο να κάνω. Η συζήτησή μας λοιπόν η λεκτική ή η γραπτή σκοπό έχει τη μάχη για την Αλήθεια και τελικά την Απελευθέρωση. Στη διαδρομή μας αυτή συνήθως οι περισσότεροι καταλαβαίνουν κι εσύ φυσικά κι εγώ άθελά μας ότι συμβολισμοί αφηρημένοι και αμφιβόλου καθαρότητας όπως είναι οι έννοιες παγώνουν τον αντίπαλο και του δημιουργούν φόβο και άρα την προσωρινή αίσθηση της νίκης, τάχα. Έτσι χρησιμοποιούνται σαν όπλα για χρόνια, όταν δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα, όταν τα βρίσκουμε σκούρα. Περιχαρακωνόμαστε πίσω από αυτές και τις ιδεολογίες που κρύβουν για να κρυφτούμε και εμείς μαζί τους, λόγω του μεγέθους τους. Εκεί είναι η πλάνη. Χρησιμοποιούμε τα όπλα αυτά και γινόμαστε θύματα πρώτα εμείς οι ίδιοι. Γιατί σταματάμε την επικοινωνία μεταξύ μας και μέσα μας και τελικά σταματάμε για λίγο ευτυχώς το δρόμο προς την Απελευθέρωση. Λίγο όμως γιατί μέσα μας γίνεται πανικός, για το ποιος και τι θα υπερτερήσει. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν κινούμαστε βάσει της λογικής ή των νοημάτων. Κι αυτό γιατί οι άνθρωποι που μας κυβερνούν θέλουν (έχουν συμφέρον) να κινούμαστε με τις επιθυμίες μας και ίσως και γιατί αυτό είναι και το πιο εύκολο. Ο πολιτισμός όμως που ζούμε είναι πιο παλιός από τους κυβερνόντες κι έτσι αρχίζει πάλι η μάχη του εκπολιτισμού. Ακόμα κι αυτοί (οι κυβερνόντες) δεν μπορούν να ξεφύγουν και έτσι λένε και κάνουν, την ίδια στιγμή, πράγματα αντικρουόμενα προς το άμεσο συμφέρον τους. Γιατί έτσι επιβάλει η όλη δημιουργημένη εμπειρία, συνήθεια και γνώση που μέχρι τώρα έχει αποκτήσει ο άνθρωπος και οι κοινωνίες του.
Ψευδαίσθηση τώρα για μένα, αν μπορώ να το ονομάσω έτσι, είναι όταν η σύγχυση για το τι είμαι, τι κάνω και που πάω σταματά και νομίζω ότι είμαι τέλειος, κρυμμένος στις έννοιες της ιδεολογίας μου. Όταν εκλογικεύω τη δράση μου, τη στάση μου και τα αποτελέσματά τους, υποτίθεται σε κάτι ανώτερο, πάνω από μένα, γιατί έτσι με βολεύει. Κάτι το οποίο δεν θα καταφέρει να πετύχει ούτε ο Άγιος, ούτε ο Φωτισμένος , Ευτυχώς!
Δημοσίευση σχολίου