Τρίτη 16 Απριλίου 2019

Ζωή

Η ζωή ξεπηδάει κάθε στιγμή....
Συνειδητοποίηση....
Συνειδητότητα....
Μια ανάσα... Μια μύγα περνάει.. Η σκιά της σημαίας που κινείται... Το τίναγμα της στάχτης του τσιγάρου...Τα φύλλα του δένδρου που κινούνται με τον αέρα... Μια μύγα περνάει...Ο ήλιος χτυπάει στα μάτια...Τα μάτια κλείνουν.... Το κεφάλι σηκώνεται προς τον ήλιο... Με κλειστά τα μάτια το κεφάλι κινείται καθώς ο ήλιος περνάει μέσα από το βλέφαρο... Τα μάτια ανοίγουν... Σηκώνομαι... Περπατάω... Ο σκύλος με κοιτάζει... Κουνάει την ουρά του.... Περπατάω... Μια σκέψη... Περπατάω...Ανοίγω την πόρτα... Ανοίγω τον υπολογιστή... Βάζω την πρίζα... Ανοίγει το Λίνουξ... Πάω στο μενού... Ανοίγω το γκράμπ.... Το διορθώνω.... Ανοίγω το σάιτ... Γράφω.... Τα δάκτυλα κινούνται... Δημιουργούνται λέξεις στην οθόνη.... Το λάθος βγάζει ήχο.... Η Σάντρα ανοίγει την πόρτα... Ο σκύλος μπαίνει στο σπίτι... Η πόρτα κλείνει... Ο σκύλος περπατάει και περιφέρεται.... Σταματάω το γράψιμο.... Τα δάκτυλα κινούνται.... Λέξεις σχηματίζονται....
Τέλος....
Η ζωή συνεχίζεται ...
Η συνειδητότητα σε πλήρη ύπαρξη.....

2 σχόλια:

Kogen είπε...

προσπαθώ να δω που είναι το συναίσθημα στην πλήρη ύπαρξη που περιγράφεις...και αδυνατώ.
Ζωή χωρίς συναίσθημα είναι ζωή;
Σαν αυτόν τον φιλόσοφο τον Τάσση που μόλις είχε μια παρουσίαση για την φιλοσοφία και την τεχνητή νοημοσύνη και πώς η πρώτη θα εξελιχθεί απο τη δεύτερη...και ρωτώ συναρτήσεις και αλγόριθμοι ακόμα και αν μεταλάσσονται και αυτοαναπαράγονται πώς είαναι δυνατόν να νιώσουν;
Τα 2 απο τα 3 μου σκυλιά τα φώλιασαν για δεύτερη φορά και παρά τις προσπάθειες μου αυτή τη φορά δε μπόρεσα να τα σώσω..η ζωή συνεχίζεται αλλα αυτό το νιώθεις;

Aspro Ftero είπε...

Η ζωή είναι αυτή που είναι...
Αν στο μυαλό σου έχεις σχεδιάσει ότι η ζωή πρέπει να περιέχει συναίσθημα, είναι φυσικό να μην θεωρείς ότι η ζωή χωρίς συναίσθημα είναι ζωή...
Αν όμως ζεις χωρίς νοητική παρέμβαση, δηλαδή χωρίς να σκέπτεσαι αυτό που βιώνεις, όταν είσαι δηλαδή απλώς παρατηρητής/συμμέτοχος της ζωής, τότε, δεν τίθεται θέμα συναισθήματος...
Με άλλα λόγια, κατά την γνώμη μου,το συναίσθημα είναι αποτέλεσμα νοητικής επεξεργασίας αυτού που συμβαίνει...
Π.χ.
Όταν προχωράς στον δρόμο και ένα αυτοκίνητο πατήσει και σκοτώσει κάποιον άνθρωπο και εσύ δεν κολλήσεις στο γεγονός αλλά προχωρήσεις στο βίωμα του επόμενου συμβάντος που στην ουσία είναι η έκφραση της ζωής,
Δηλαδή αν η προσοχή σου μετατεθεί στους ανθρώπους που τρέχουν να δουν τι έγινε, στα άλλα αυτοκίνητα που περνούν, στο τηλέφωνο που χτυπάει στην τσέπη σου και δεν σκεφτείς....
Δηλαδή δεν σκεφτείς ότι το αυτοκίνητο σκότωσε έναν άνθρωπο...
Και δεν αρχίσεις τους συνειρμούς περί του τι είναι ζωή, τι πάει να πει σκοτώθηκε ένας άνθρωπος, τι είναι καλό, τι είναι κακό κλπ....
Τότε δεν δημιουργείται συναίσθημα...
Για να δημιουργηθεί κάποιο συναίσθημα, χρειάζεται ως προϋπόθεση, ότι έχεις την κατάλληλη βάση δεδομένων και κυρίως ότι πρέπει να σκεφτείς βάσει αυτής....
Ρωτάς αν ζωή χωρίς συναίσθημα είναι ζωή....
Ας απαντήσω και αλλιώς....
Ο κάθε άνθρωπος έχει την δική του άποψη για τα πράγματα...
Είτε την καθαρά δική του είτε απλώς σύνθεση κάποιων απόψεων άλλων που έχει καταχωρήσει στην βάση δεδομένων του, με την οποία το μυαλό του επεξεργάζεται τα πάντα...
Όπως θα έχεις καταλάβει...
Εδώ γράφω την δική μου άποψη για τα πράγματα...
Παραπάνω, έγραψα την άποψή μου για την ζωή.... Αυτή είναι η δική μου άποψη...
Δεν είναι απαραίτητο να είναι και δική σου...
Και δεν μπορεί να είναι και δική σου, γιατί δεν είμαστε στο ίδιο σημείο οράσεως...
Επομένως, για τον εαυτό σου ....
Εσύ θα δώσεις απάντηση.... Την δική σου απάντηση στο ερώτημά σου...
Εμένα τι με ρωτάς...
Η δική μου εμπειρία της ζωής είναι μοναδική και ανεπανάληπτη... Πάντοτε πρωτότυπη ...
Όπως και καθενός άλλωστε...
Το θέμα είναι το να είναι κανείς αυθεντικός...
Μπορείς ;
Με γεια σου με χαρά σου...
Δεν μπορείς;
Ίσως μπορέσεις αν κάνεις κάτι γι αυτό...
Ή αν σου τύχει...
Αυτά....